Damian Niwiński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Damian Niwiński
Data urodzenia

10 maja 1957

profesor nauk matematycznych
Specjalność: logika matematyczna, matematyczne podstawy informatyki
Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Doktorat

1987 – matematyka
Uniwersytet Warszawski

Habilitacja

1997 – informatyka
Uniwersytet Warszawski

Profesura

2009

profesor zwyczajny
Uczelnia

Uniwersytet Warszawski

Damian Tadeusz Niwiński (ur. 10 maja 1957[1]) – polski matematyk i informatyk, profesor nauk matematycznych. Specjalizuje się w logice matematycznej, teorii automatów, sztucznej inteligencji, językach programowania oraz matematycznych podstawach informatyki. Profesor zwyczajny Instytutu Informatyki Wydziału Matematyki, Informatyki i Mechaniki Uniwersytetu Warszawskiego[2][3][4][5].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Studia z matematyki ukończył na Uniwersytecie Warszawskim w 1981, gdzie następnie został zatrudniony i zdobywał kolejne awanse akademickie. Stopień doktorski uzyskał w 1987 na podstawie pracy przygotowanej pod kierunkiem prof. Jerzego Tiuryna[6]. Habilitował się w 1997 na podstawie oceny dorobku naukowego i rozprawy pt. Stało-punktowa definiowalność procesów nieskończonych. Tytuł naukowy profesora nauk matematycznych otrzymał w 2009[2]. Od 2009 pełni funkcję przewodniczącego European Association for Computer Science Logic. Jest też wiceprezesem Polskiego Towarzystwa Logiki i Filozofii Nauki oraz członkiem Komitetu Informatyki PAN. Od 2010 jest redaktorem naczelnym czasopisma „Fundamenta Informaticae". W ramach macierzystego Wydziału pełni funkcję dyrektora Instytutu Informatyki.

Współautor (wraz z André Arnoldem) książki Rudiments of µ-calculus (wyd. Elsevier 2001, ISBN 978-0-444-50620-7)[7]. Swoje prace publikował w takich czasopismach jak m.in. „Central European Journal of Mathematics”, „Theoretical Computer Science” „Fundamenta Informaticae”, „Theoretical Informatics and Applications”, „Journal of Symbolic Logic” oraz w serii monografii „Lecture Notes in Computer Science"[8][9][10][11][12][13][14][15].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Damian Tadeusz Niwiński. monitorfirm.pl. [dostęp 2016-10-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-10-14)].
  2. a b Prof. dr hab. Damian Tadeusz Niwiński, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2016-10-03].[martwy link]
  3. prof. dr hab. Damian Niwiński. usosweb.uw.edu.pl. [dostęp 2016-06-18].
  4. prof. dr hab. Damian Niwiński. mimuw.edu.pl. [dostęp 2016-07-14].
  5. Damian Niwiński (strona domowa). mimuw.edu.pl. [dostęp 2016-08-18]. (ang.).
  6. Damian Niwiński. Mathematics Genealogy Project. [dostęp 2016-10-03]. (ang.).
  7. André Arnold, Damian Niwiński: Rudiments of [mu-calculus]. Elsevier, 2001. [dostęp 2016-10-03]. (ang.).
  8. Damian Niwiński (publikacje). mimuw.edu.pl. [dostęp 2016-07-13].
  9. Damian Niwiński (publikacje). bibliografia.icm.edu.pl. [dostęp 2016-07-14].
  10. prof. Damian Niwiński (publikacje). pbn.nauka.gov.pl. [dostęp 2016-07-14].
  11. Damian Niwiński (publikacje i cytowania). scholar.google.pl. [dostęp 2016-08-11].
  12. Damian Niwiński (publikacje). springer.com. [dostęp 2016-08-11]. (ang.).
  13. Damian Niwiński (publikacje). dblp.uni-trier.de. [dostęp 2016-08-18]. (ang.).
  14. Damian Niwiński (publikacje). researchgate.net. [dostęp 2016-10-01]. (ang.).
  15. Artykuły popularnonaukowe w miesięczniku „Delta”