Danuta Rosani

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Danuta Rosani
Data i miejsce urodzenia

30 kwietnia 1951
Starogard Gdański

Wzrost

176 cm

Dorobek medalowy
Mistrzostwa Polski
złoto Warszawa 1974 rzut dyskiem
złoto Bydgoszcz 1976 rzut dyskiem
złoto Warszawa 1978 rzut dyskiem
srebro Warszawa 1972 rzut dyskiem
srebro Warszawa 1973 rzut dyskiem
srebro Bydgoszcz 1976 pchnięcie kulą
srebro Poznań 1979 rzut dyskiem
srebro Łódź 1980 rzut dyskiem
srebro Zabrze 1981 rzut dyskiem
srebro Zabrze 1981 pchnięcie kulą
srebro Lublin 1982 rzut dyskiem
srebro Lublin 1982 pchnięcie kulą
srebro Bydgoszcz 1985 rzut dyskiem
brąz Bydgoszcz 1975 rzut dyskiem
Halowe mistrzostwa Polski
złoto Zabrze 1983 pchnięcie kulą
srebro Warszawa 1973 pchnięcie kulą
srebro Zabrze 1982 pchnięcie kulą
brąz Katowice 1975 pchnięcie kulą
brąz Warszawa 1976 pchnięcie kulą

Danuta Zofia Rosani-Gwardecka (ur. 30 kwietnia 1951 w Starogardzie Gdańskim[1][2]) – polska lekkoatletka dyskobolka, trzykrotna mistrzyni Polski i olimpijka.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Choć największe sukcesy odnosiła w rzucie dyskiem, startowała również z powodzeniem w pchnięciu kulą. Wystąpiła na igrzyskach olimpijskich w 1976 w Montrealu, gdzie w eliminacjach rzutu dyskiem uzyskała wynik 57,78 m, który dawał jej awans do finału, jednak w nim nie wystąpiła, ponieważ została zdyskwalifikowana z powodu dopingu (sterydy anaboliczne)[1][2]. W finale Pucharu Europy w 1975 w Nicei zajęła w tej konkurencji 6. miejsce[3].

Była mistrzynią Polski w rzucie dyskiem w 1974, 1976 i 1978, wicemistrzynią w rzucie dyskiem w 1972, 1973, 1979, 1980, 1981, 1982 i 1985 oraz w pchnięciu kulą w 1976, 1981 i 1982, a także brązową medalistką w rzucie dyskiem w 1975[4]. Zdobyła również złoty medal halowych mistrzostw Polski w pchnięciu kulą w 1983, srebrne w 1973 i 1983 oraz brązowe w 1975 i 1976[5].

Pięciokrotnie poprawiała rekord Polski w rzucie dyskiem do wyniku 62,60 m (26 czerwca 1976 w Bydgoszczy)[6]. Jako pierwsza polska lekkoatletka pokonała granicę 60 metrów w rzucie dyskiem.

W latach 1970-1982 startowała w dwudziestu czterech meczach reprezentacji Polski (27 startów), odnosząc 4 zwycięstwa indywidualne[7][3].

Była zawodniczką klubów: Włókniarz Starogard Gdański (1967-1969) i Gwardia Warszawa (1970-1986).

Ukończyła szkołę średnią, mieszka w Warszawie. Jej mąż, Andrzej Gwardecki, również był dyskobolem[3].

Rekordy życiowe[3][8]:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Polski Komitet Olimpijski, Danuta Rosani-Gwardecka – sylwetka w portalu www.olimpijski.pl [online], www.olimpijski.pl [dostęp 2021-05-28] (pol.).
  2. a b Danuta Rosani [online], olympedia.org [dostęp 2021-05-28] (ang.).
  3. a b c d Bogdan Tuszyński, Henryk Kurzyński: Od Chamonix do Vancouver. Leksykon olimpijczyków polskich 1924-2010. Warszawa: Fundacja Dobrej Książki, 2010, s. 466. ISBN 978-83-86320-01-1.
  4. Henryk Kurzyński, Leszek Luftman, Janusz Rozum, Maciej Rychwalski, Andrzej Socha: Historia finałów lekkoatletycznych mistrzostw Polski 1922-2011. Konkurencje kobiece. Bydgoszcz: Komisja Statystyczna PZLA, 2011, s. 195–196 i 209–212. ISBN 978-83-934369-0-3.
  5. Daniel Grinberg, Zbigniew Jonik, Henryk Kurzyński, Leszek Luftman, Stefan Pietkiewicz, Janusz Rozum, Maciej Rychwalski, Andrzej Socha, Włodzimierz Szymański: Historia polskiej lekkoatletyki halowej 1924-2014. Warszawa, Sopot: Komisja Statystyczna PZLA, 2014, s. 123. ISBN 978-83-64544-00-2.
  6. Janusz Waśko, Andrzej Socha: Athletics National Records Evolution 1912 – 2006. Zamość - Sandomierz: 2007, s. 283.
  7. Zbigniew Łojewski, Tadeusz Wołejko: Historia spotkań międzypaństwowych reprezentacji Polski, Część I – seniorki. Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, maj 1979, s. 15.
  8. Henryk Gąszczak, Polska lekkoatletyka w statystyce historycznej; lata 1920-2007 [online], statystyka.histor.pzla.pl [dostęp 2011-05-01] [zarchiwizowane z adresu 2011-06-30] (pol.).
  9. Encyklopedia (statystyczna) polskiej lekkiej atletyki: 1919-1994. Warszawa: PZLA, 1994, s. 204. ISBN 83-902509-0-X.
  10. Encyklopedia (statystyczna) polskiej lekkiej atletyki: 1919-1994. Warszawa: PZLA, 1994, s. 206. ISBN 83-902509-0-X.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]