Dariusz Wójcik (polityk)
| ||
Data i miejsce urodzenia | 9 kwietnia 1961 Chełm | |
Wicemarszałek Sejmu I kadencji | ||
Okres | od 25 listopada 1991 do 14 października 1993 | |
Przynależność polityczna | Konfederacja Polski Niepodległej | |
Odznaczenia | ||
![]() |
Dariusz Aleksander Wójcik (ur. 9 kwietnia 1961 w Chełmie) – polski polityk, działacz opozycji w okresie PRL.
Poseł na Sejm I, II i III kadencji, wicemarszałek Sejmu I kadencji.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Po ukończeniu liceum studiował od 1980 do 1981 studiował na Politechnice Lubelskiej, a od 1983 do 1990 na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Był wśród założycieli uczelnianych struktur Niezależnego Zrzeszenia Studentów. 13 grudnia 1981 przewodniczył komitetowi Akcji Czynnego Oporu. W stanie wojennym zajmował się pomocą rodzinom osób internowanych. W 1982 został członkiem Konfederacji Polski Niepodległej, od 1984 wydawał i kolportował związane z KPN pisma podziemne. W 1986 po aresztowaniu skazano go na karę 2 lat pozbawienia wolności w tzw. drugim procesie KPN, zwolniono go we wrześniu tego samego roku na mocy amnestii. W 1987 reaktywował struktury NZS na KUL, 11 listopada współorganizował demonstrację w Lublinie.
Na początku lat 90. pełnił funkcję wiceprzewodniczącego lubelskiej rady miasta. W 1991 został wybrany na posła na Sejm I kadencji z ramienia KPN, objął funkcję wicemarszałka. W 1993 skutecznie ubiegał się o reelekcję. W 1997 po raz trzeci został posłem, tym razem z listy Akcji Wyborczej Solidarność. Odszedł na kilka lat z KPN, działał w PPChD. Po porażce wyborczej w 2001 wrócił do KPN i zasiadał w jej władzach do czasu wyrejestrowania partii. W latach 1998–2002 był radnym sejmiku lubelskiego. W 2006 organizował lokalny komitet wyborczy, z którego bez powodzenia kandydował do rady miasta. W 2011 był szefem wojewódzkiego sztabu wyborczego PJN w Lublinie[1]. W styczniu 2012 wybrany został do rady politycznej KPN[2]. W styczniu 2014 został pełnomocnikiem Polski Razem Jarosława Gowina na powiat lubelski[3].
Postanowieniem z dnia 4 września 2009 został przez prezydenta Lecha Kaczyńskiego odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, za wybitne zasługi dla niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej, za działalność na rzecz przemian demokratycznych, za osiągnięcia w podejmowanej z pożytkiem dla kraju pracy zawodowej i działalności społecznej[4][5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ PJN walczy o Lubelszczyznę. dziennik.pl, 4 września 2011. [dostęp 23 stycznia 2014].
- ↑ Rada Polityczna KPN. kpn.org.pl. [dostęp 17 września 2016].
- ↑ Pełnomocnicy powiatowi PRJG w województwie lubelskim. polskarazem.pl. [dostęp 15 grudnia 2014].
- ↑ Odznaczenia za zasługi dla Rzeczypospolitej. prezydent.pl, 23 października 2009. [dostęp 23 stycznia 2014].
- ↑ M.P. z 2010 r. nr 27, poz. 260
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Strona sejmowa posła III kadencji. [dostęp 23 stycznia 2014].
- Nota biograficzna w Słowniku opozycji PRL 1956–1989. [dostęp 23 stycznia 2014].
|
- Absolwenci Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II
- Działacze Niezależnego Zrzeszenia Studentów
- Ludzie urodzeni w Chełmie
- Odznaczeni Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (III Rzeczpospolita)
- Politycy Akcji Wyborczej Solidarność
- Politycy Konfederacji Polski Niepodległej
- Politycy PJN
- Politycy Polski Razem
- Politycy Porozumienia Polskich Chrześcijańskich Demokratów
- Polscy radni rad gmin
- Radni sejmiku województwa lubelskiego
- Wicemarszałkowie Sejmu III Rzeczypospolitej
- Więźniowie polityczni w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej 1957–1989
- Uczestnicy wydarzeń Grudnia 1981
- Urodzeni w 1961