Darulaman
 „Darulaman” w 2013 roku | |
| Klasa | |
|---|---|
| Typ | |
| Projekt |
OPV 80 |
| Historia | |
| Stocznia | |
| Wodowanie |
6 stycznia 2011 |
 Brunei
| |
| Wejście do służby |
12 grudnia 2011 |
| Los okrętu |
w służbie (2020) |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
standardowa: 1486 ton |
| Długość |
całkowita: 80 metrów |
| Szerokość |
13 metrów |
| Zanurzenie |
3–3,3 metra |
| Napęd | |
| 2 silniki wysokoprężne MTU o łącznej mocy 8,5 MW (11 400 KM) 2 śruby | |
| Prędkość |
22 węzły |
| Zasięg |
7500 Mm przy prędkości 12 węzłów |
| Sensory | |
| radary Furuno (2), Terma Scanter 4100, Thales Sting EO Mk 2 | |
| Uzbrojenie | |
| 1 działo uniwersalne Bofors kal. 57 mm 2 armaty automatyczne kal. 20 mm (2 x I) 4 pociski rakietowe Exocet (2 x II) | |
| Wyposażenie | |
| system walki elektronicznej EDO ES-3601 głowica elektrooptyczna Zeiss MEOS II 2 wyrzutnie celów pozornych Terma SKWS DL-6 | |
| Załoga |
54 |
Darulaman (08) – brunejski okręt patrolowy z początku XXI wieku, jedna z czterech zamówionych w Niemczech jednostek typu Darussalam. Okręt został zwodowany 6 stycznia 2011 roku w niemieckiej stoczni Lürssen w Vegesack, a do służby w Marynarce Wojennej Brunei wszedł 12 grudnia 2011 roku. Jednostka, oznaczona numerem taktycznym 08 nadal znajduje się w składzie floty i ma status operacyjny (stan na 2020 rok).
Projekt i budowa[edytuj | edytuj kod]
Okręty patrolowe typu Darussalam zostały zamówione przez rząd Brunei w stoczni Lürssen w Vegesack (projekt o nazwie OPV 80)[1][2]. Patrolowce zamówiono zamiast trzech korwet typu Nakhoda Ragam, które nie zostały odebrane przez Brunei[2]. Przeznaczeniem jednostek są operacje patrolowania i nadzoru morskiego, ochrona infrastruktury brzegowej, operacje abordażowe, wsparcie sił specjalnych i kontrola płytkich wód przybrzeżnych[3]. Okręty są przystosowane do zaopatrywania w morzu i wyposażone w lądowisko dla śmigłowców[3].
„Darulaman” został zwodowany 6 stycznia 2011 roku[2].
Dane taktyczno-techniczne[edytuj | edytuj kod]
„Darulaman” jest okrętem patrolowym o długości całkowitej 80 metrów (75 metrów między pionami), szerokości 13 metrów i zanurzeniu 3–3,3 metra[1][2]. Wyporność standardowa wynosi 1486 ton, zaś pełna 1625 ton[1][3]. Okręt napędzany jest przez dwa silniki wysokoprężne MTU 12V 1163 TB93 o łącznej mocy 8,5 MW (11 400 KM), poruszające poprzez wały napędowe dwoma śrubami o zmiennym skoku[1][3][a]. Maksymalna prędkość jednostki wynosi 22 węzły[1][3]. Zasięg wynosi 7500 Mm przy prędkości 12 węzłów[1][2].
Uzbrojenie artyleryjskie jednostki składa się z dziobowego działa uniwersalnego Bofors SAK-57 Mk 3 kalibru 57 mm L/70 oraz dwóch pojedynczych armat automatycznych GAM-B01 kalibru 20 mm L/90[1][2]. Uzbrojenie rakietowe stanowią dwie podwójne wyrzutnie przeciwokrętowych pocisków rakietowych Exocet MM40 Block 3[1][2].
Wyposażenie radioelektroniczne obejmuje dwa radary nawigacyjne Furuno, radar dozoru powietrznego i nawodnego Terma Scanter 4100, radar kierowania ogniem Thales Sting EO Mk 2, system walki elektronicznej EDO ES-3601 i głowicę elektrooptyczną Zeiss MEOS II[1][2]. Na okręcie zamontowano też dwie wyrzutnie celów pozornych Terma SKWS DL-6O[1][2]. Jednostka wyposażona jest także w dwie łodzie hybrydowe – dziesięciometrową (umieszczoną na rampie rufowej) i czterometrową, obsługiwaną przez żurawik; na rufie znajduje się też lądowisko dla śmigłowca, z możliwością uzupełnienia paliwa przez statek powietrzny[1][3].
Załoga okrętu składa się z 54 oficerów, podoficerów i marynarzy[1][b].
Służba[edytuj | edytuj kod]
„Darulaman” został przyjęty do służby w Marynarce Wojennej Brunei 12 grudnia 2011 roku[2]. Jednostka otrzymała numer burtowy 08[1][2]. Jednostka nadal znajduje się w składzie floty i ma status operacyjny (stan na 2020 rok)[2].
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Gogin 2021 ↓ podaje, że moc siłowni wynosi 11 560 KM.
- ↑ Gogin 2021 ↓ podaje, że załoga liczy 58 osób, z możliwością zaokrętowania dalszych 50, zaś OPV 80 2021 ↓ podaje liczebność załogi 40 + 18 osób.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Ivan Gogin: DARUSSALAM patrol ships (2011-2014). Navypedia. [dostęp 2021-08-12]. (ang.).
- Jane’s Fighting Ships 2015-2016. Stephen Saunders (red.). Jane’s Information Group Ltd, 2015. ISBN 978-0-7106-3143-5. (ang.).
- OPV 80. luerssen-defence.com. [dostęp 2021-08-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-11-13)]. (ang.).
