David Lee Roth
|
||
.jpg) David Lee Roth, 2007 |
||
| Pseudonim | Diamond Dave | |
| Data i miejsce urodzenia | 10 października 1954 Bloomington |
|
| Instrumenty | gitara, syntezator, harmonijka ustna | |
| Gatunki | hard rock, heavy metal | |
| Zawód | wokalista, aktor, muzyk i kompozytor | |
| Aktywność | od 1972 | |
| Wytwórnie płytowe | Warner Bros., Interscope Records, Magna Carta, CMH | |
| Zespoły | ||
| The David Lee Roth Band (1986-2006) Van Halen (1974-1985, 1996, 1999-2000, 2001, od 2007) |
||
| Strona internetowa | ||
David Lee Roth (ur. 10 października 1954[1][2] w Bloomington[3]) – amerykański wokalista, aktor, muzyk i kompozytor, znany z występów w grupie muzycznej Van Halen oraz współpracy z takimi muzykami jak Steve Vai, Jason Becker czy Eddie Van Halen.
W 2006 roku piosenkarz został sklasyfikowany na 19. miejscu listy 100 najlepszych wokalistów wszech czasów według czasopisma Hit Parader[4]. Z kolei w 2009 roku został sklasyfikowany na 9. miejscu listy 50 najlepszych heavymetalowych frontmanów wszech czasów według wytwórni muzycznej Roadrunner Records[5].
Spis treści
Życiorys[edytuj]
Wczesne lata[edytuj]
Urodził się w Bloomington, w stanie Indiana w żydowskiej rodzinie[6] jako syn okulisty Nathana Rotha i nauczycielki Sibyl Roth[7]. Dorastał wraz z dwiema siostrami – Allison i Lisą. Jego ojciec zarabiał miliony za pośrednictwem swojej praktyki lekarskiej oraz w nieruchomościach.
Kiedy miał siedem lat, jego ojciec zapoznał go z twórczością Ala Jolsona[8], a w wieku ośmiu lat w radiu zaczął słuchać śpiewu Raya Charlesa. Letnie wizyty wuja Manny, właściciela Greenwich Village Cafe Wha, miały również wpływ na jego karierę muzyczną, pozwalały mu zobaczyć wielu wykonawców i uczestniczyć w koncertach na żywo. Po ukończeniu John Muir High School, naukę kontynuował w Pasadena City College i The Webb Schools.
Kariera[edytuj]
Jako nastolatek wraz z rodziną przeniósł się do Kalifornii. W Pasadenie w stanie Kalifornia, północnego przedmieścia Los Angeles zaczął występować zarówno jako wokalista solowy jak również jako członek lokalnego zespołu rockowego The Red Ball Jets[9]. Po pewnym czasie, bracia – gitarzysta Eddie Van Halen i perkusista Alex Van Halen – przekonali Davida, aby ten wstąpił do ich zespołu. Roth się zgodził i tak został uformowany zespół Mammoth. Następnie do zespołu zwerbowano Michaela Anthony'ego – basistę i wokalistę zespołu Snake, pochodzącego z Chicago. W roku 1974 zakończył się początkowy etap formowania składu zespołu, grupa zmieniła nazwę na Van Halen i nieustannie koncertowała.
Podczas czterech miesięcy pobytu w Starwood Club, Rothem zainteresował się Gene Simmons; wsparł zespół w produkcji taśmy demo i ostatecznie pozwolił na kontrakt z Warner Bros.. W 1978 r. debiut Van Halen okazał się wielkim sukcesem. W ciągu najbliższych sześciu lat, Roth z Van Halen wypuścił serię coraz bardziej popularnych albumów: Van Halen II (1979), a następnie Women and Children First (1980), Fair Warning (1981), Diver Down (1982) i wreszcie kulminacją 1984. Po jedenastu latach – 1 kwietnia 1985 Roth oficjalnie rozstał się z kolegami z zespołu. W czerwcu 1996 roku, Roth na krótki czas związał z Van Halen i nagrał dwie nowe piosenki na album Best of Vol. 1 – "Can't Get This Stuff No More" i "Me Wise Magic."
Nagrody[edytuj]
- 1985: MTV Video Music Awards – nominacja – Wideo Roku – "Just A Gigolo/I Ain't Got Nobody"
- 1985: MTV Video Music Awards – nominacja – Wideo Roku – "California Girls"
- 1985: MTV Video Music Awards – nominacja – Najlepsze męskie wideo – "Just A Gigolo/I Ain't Got Nobody"
- 1985: MTV Video Music Awards – nominacja – Najlepsze męskie wideo – "California Girls"
- 1985: MTV Video Music Awards – nominacja – wybór widzów – "California Girls"
- 1985: MTV Video Music Awards – nominacja – wybór widzów – "Just A Gigolo/I Ain't Got Nobody"
- 1985: MTV Video Music Awards – nominacja – Najlepsz koncepcja wideo – "Just A Gigolo/I Ain't Got Nobody"
- 1985: MTV Video Music Awards – nominacja – występ ogólny w teledysku – "Just A Gigolo/I Ain't Got Nobody"
- 1987: American Music Award – nominacja – Ulubiony Artysta Pop/Rock
- 2009: MTV Video Music Awards – nominacja – Najlepsze Wideo (That Should Have Won a Moonman) – "California Girls"
Publikacje[edytuj]
- Crazy from the Heat, 2000, Vintage/Ebury, ISBN 9780091874803
Dyskografia[edytuj]
Van Halen[edytuj]
- Van Halen (1978)
- Van Halen II (1979)
- Women and Children First (1980)
- Fair Warning (1981)
- Diver Down (1982)
- 1984 (1984)
- Best of Volume I (1996)
- The Best of Both Worlds (2004)
- A Different Kind of Truth (2012)
Albumy solowe[edytuj]
- Crazy from the Heat (EP, 1985)
- Eat 'Em and Smile (1986)
- Skyscraper (1988)
- A Little Ain't Enough (1991)
- Your Filthy Little Mouth (1994)
- The Best (1997)
- DLR Band (1998)
- Diamond Dave (2003)
Przypisy
- ↑ Artist Profile – David Lee Roth – Bio (ang.). Jango. [dostęp 26-04-2015].
- ↑ Music – David Lee Roth (ang.). BBC. [dostęp 2015=04-26].
- ↑ David Lee Roth – Biography – Singer (ang.). Biography.com. [dostęp 26-04-2015].
- ↑ Hit Parader’s Top 100 Metal Vocalists of All Time (ang.). HearYa. [dostęp 2010-06-16].
- ↑ The 50 Greatest Metal Frontmen of All Time (ang.). Roadrunner Records. [dostęp 2011-12-08].
- ↑ David Lee Roth – Van Halen (ang.). Jewish Entertainment. [dostęp 2015-04-26].
- ↑ Who is David Lee Roth? (ang.). Omnilexica. [dostęp 2015-04-26].
- ↑ David Lee Roth Army Biography (ang.). rotharmy.com. [dostęp 26-04-2015].
- ↑ David Lee Roth (ang.). Encyclopedia.com. [dostęp 2015-04-26].
Bibliografia[edytuj]
- David Lee Roth w bazie Internet Movie Database (IMDb) (ang.)
- David Lee Roth w bazie filmweb.pl
- David Lee Roth w bazie Notable Names Database (ang.)
|
|||||||||||||||||||||||
