David Willcocks

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Od 1929 do 1933 roku śpiewał w chórze Opactwa Westminsterskiego^[1]^[3]. W 1939 roku podjął studia w King’s College na University of Cambridge, które przerwał jednak z powodu wybuchu wojny^[1]. Brał udział w działaniach wojennych, w 1944 roku został odznaczony Krzyżem Wojskowym za uczestnictwo w lądowaniu w Normandii^[1]^[4]. W 1945 roku podjął ponownie studia, które ukończył w 1947 roku^[1]. Pełnił funkcję organisty w katedrze w Salisbury (1947–1950) i katedrze w Worcester (1950–1957)^[1]^[2]^[3]^[4]. Od 1950 do 1957 roku prowadził City of Birmingham Choir^[1]^[2], z zespołem tym w 1952 roku wykonał po raz pierwszy w Anglii Requiem Maurice’a Duruflégo^[1]. W latach 1957–1973 był dyrektorem muzycznym King’s College, w tym czasie dyrygował też Cambridge University Musical Society^[1]^[2]^[4]. Od 1974 do 1984 roku był dyrektorem Royal College of Music w Londynie^[1]^[2]^[4]. Wielokrotnie koncertował w kraju i za granicą, jego występy były nagrywane i transmitowane w radio oraz telewizji^[1]. W latach 1960–1998 pełnił funkcję dyrektora muzycznego Bach Choir, z którym dał włoską, japońską, portugalską i holenderską premierę War Requiem Benjamina Brittena, a także dokonał pierwszego nagrania całości Pasji według św. Mateusza J.S. Bacha w języku angielskim (1978)^[1].

Komandor Orderu Imperium Brytyjskiego (1971)^[1]^[2]. W 1977 roku otrzymał tytuł szlachecki^[1]^[2]^[3].

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 12. Część biograficzna w–ż. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2012, s. 193–194. ISBN 978-83-224-0935-0.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 6 Stre–Zyli. New York: Schirmer Books, 2001, s. 3935. ISBN 0-02-865571-0.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 987. ISBN 0-674-37299-9.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Maggie Humphreys, Robert Evans: Dictionary of Composers for the Church in Great Britain and Ireland. London: Mansell Publishing, 1997, s. 360. ISBN 0-7201-2330-5.
↑ Margalit Fox: Sir David Willcocks, Conductor Who Influenced British Choral Music, Dies at 95. nytimes.com, 2015-09-22. [dostęp 2015-09-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-23)]. (ang.).
↑ Kenneth Shenton: Sir David Willcocks: Charismatic conductor and organist who raised choral standards round the world to new levels of excellence. independent.co.uk, 2015-09-18. [dostęp 2015-09-18]. (ang.).