Dawid Assaf
Dawid Assaf (ur. 1956 w Tel Awiwie) – izraelski historyk, profesor w Instytucie Historii Uniwersytetu w Tel Awiwie, bloger.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodzony w 1956 roku w Tel Awiwie historyk nowożytny, profesor w Instytucie Historii Uniwersytetu w Tel Awiwie, jest badaczem dziejów wschodnioeuropejskich Żydów specjalizującym się w historii późnego chasydyzmu. Od 2011 roku prowadzi też blog Oneg Szabat[1]. Nazwa, której dosłowne tłumaczenie brzmi „szabatowe zebranie”, nawiązuje do podziemnej organizacji, która od października 1939 do kwietnia 1943 roku prowadziła archiwa warszawskiego Getta[2].
Przed II wojną światową rodzice Dawida mieszkali w warszawskiej dzielnicy żydowskiej, w kamienicy na rogu ówczesnej ulicy Zamenhofa i ulicy Gęsiej, w okolicach dzisiejszej ulicy Mordechaja Anielewicza. Ojciec, Mosze Krone, wyemigrował do Palestyny w 1937 roku. Matka – Rachela opuściła Polskę dopiero w sierpniu 1939 roku – zaledwie kilka dni przed napadem hitlerowców. Reszta rodziny zginęła podczas Zagłady[3]. Po zakończeniu II wojny światowej Mosze Krone został oddelegowany do pierwszego konsulatu izraelskiego w Stanach Zjednoczonych. Wrócił jednak do Tel Awiwu w 1952 roku.
Assaf wychował się w środowisku narodowo-religijnym. Chodził do państwowej szkoły religijnej. Po pomyślnym zakończeniu liceum w mieście Jawne służył jako podoficer w izraelskich wojskach pancernych. W wieku 24 lat, podczas studiów licencjackich na Uniwersytecie Hebrajskim w Jerozolimie, zmienił nazwisko na Assaf. Studia skończył w 1985 roku uzyskując ocenę magna cum laude. W 1992 roku obronił z wyróżnieniem rozprawę doktorską o chasydach w zaborze rosyjskim w pierwszej połowie XIX wieku, ze szczególnym uwzględnieniem biografii Israela z Rużina. Dysertacja została opublikowana w 1997 roku w języku hebrajskim[4], a w 2002 roku ukazał się jej przekład angielski[5].
Praca
[edytuj | edytuj kod]W 1994 roku Assaf objął stanowisko naukowo-dydaktyczne na Uniwersytecie Telawiwskim, na którym pracuje do dziś. Od 2004 roku kieruje Zakładem Historii Żydów w Polsce i Stosunków Polsko-Żydowskich. W 2005 roku uzyskał profesurę i stał się dyrektorem Instytutu Historii. Urząd piastował do 2007 roku i znowu od 2014 do 2016 roku[6].
Kierowany przez Assafa zakład przyjmuje corocznie kilkoro polskich magistrów zamierzających napisać doktorat w zakresie studiów żydowskich, ażeby mogli udoskonalić swoją znajomość języka hebrajskiego i poznać osobiście najważniejszych uczonych w wybranej dziedzinie. Kilkakrotnie organizował też warsztaty naukowe dla studentów studiów licencjackich i magisterskich.
Assaf był członkiem zespołu 120 uczonych pracujących wystawą stałą w Muzeum Historii Żydów w Polsce POLIN, powstałym ze współpracy samorządu terytorialnego Miasto Stołeczne Warszawa, Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz stowarzyszenia Żydowski Instytut Historyczny w Polsce. Sfinansowane przez prywatnych darczyńców z całego świata muzeum składa się z ośmiu sekcji, w tym sześciu poświęconych historii Żydów przed Zagładą[7]. Assaf został powołany jako ekspert w zakresie historii dziewiętnastowiecznej. Jego wkład był jednak szerszy, pokrywając okres rozbiorowy od 1772 roku aż do powstania drugiej Rzeczypospolitej w 1918 roku. Współpracował między innymi z amerykańskim profesorem Samuelem Kasowem i z profesorem Marcinem Wodzińskim z Uniwersytetu Wrocławskiego.
Książki
[edytuj | edytuj kod]- Derech hamalchut. Rabbi israel merużin umekomo betoldot hahasidut, The Zalman Shazar Center for Jewish History, Jerozolima, 1997.
- Ma szeraiti. Zichronotaw szel jechezkel kotik, The Diaspora Research Institute, Uniwersytet w Tel Awiwie, 1998.
- Bratslav: An Annotated Bibliography, The Zalman Shazar Center for Jewish History, Jerozolima, 2000.
- Regal Way: The Life and Times of Rabbi Israel of Ruzhin, Stanford University Press, Stanford, 2002.
- Journey to a Nineteenth-Century Shtetl: The Memoirs of Yechezkel Kotik, Wayne State University Press, Detroit, 2002.
- Na wenad. Zichronotaw szel jechezkel kotik, The Diaspora Research Institute, Uniwersytet w Tel Awiwie, Beth Shalom Aleichem, 2005.
- Caught in the Thicket: Chapters of Crisis and Discontent in the History of Hasidism, The Zalman Shazar Center for Jewish History, Jerozolima, 2006.
- Untold Tales of the Hasidim: Crisis and Discontent in the History of Hasidism, Brandeis University Press, Waltham, 2010.
- Beguiled by Knowledge: Anatomy of a Hasidic Controversy, University of Haifa Press, Tel Awiw, 2012.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Oneg Szabat
- ↑ Modern Hebrew Literature – a Bio-Bibliographical Lexicon. jewishvirtuallibrary.org. [dostęp 2016-12-20].
- ↑ David Assaf parmi les concepteurs du musée d’Histoire des Juifs de Pologne. fr.timesofisrael.com. [dostęp 2016-12-20].
- ↑ תודיסחה תודלותב ומוקמו ןי'זורמ לארשי 'ר – תוכלמה ךרד. tau.ac.il. [dostęp 2016-12-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (4 września 2017)].
- ↑ The Regal Way The Life and Times of Rabbi Israel of Ruzhin. sup.org. [dostęp 2016-12-20].
- ↑ Professor David Assaf. tau.ac.il. [dostęp 2016-12-20].
- ↑ O muzeum. [dostęp 2016-12-20].