Na mapach:
54°08′01″N 19°41′13″E/54,133611 19,686944

Dawidy (województwo warmińsko-mazurskie)
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
wieś | |
![]() Pałac Dawidy | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Strefa numeracyjna |
55 |
Kod pocztowy |
14-400 |
Tablice rejestracyjne |
NEB |
SIMC |
0154714 |
Położenie na mapie gminy Pasłęk ![]() | |
Położenie na mapie Polski ![]() | |
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego ![]() | |
Położenie na mapie powiatu elbląskiego ![]() | |
![]() |
Dawidy – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie elbląskim, w gminie Pasłęk przy drodze wojewódzkiej nr 505. Wieś wchodzi w skład sołectwa Stegny.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa elbląskiego.
Inne miejscowości o nazwie "Dawidy": Dawidy, Dawidów.
Historia i zabytki[edytuj | edytuj kod]
W roku 1663 wdowa po Jerzym Drzewickim sprzedała majątek rodzinie Dohnów. Od tej pory aż do 1945 r. Dawidy należały do klucza dóbr rodu zu Dohna-Schlobitten (Słobity). Początkowo istniał tu jedynie niewielki folwark.
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
Według rejestru Narodowego Instytutu Dziedzictwa na listę zabytków wpisane są obiekty[1]:
- pałac, powstał w latach 1730-1731, o cechach baroku holenderskiego według projektu Johanna Caspara Hindersina. Budynek dwukondygnacyjny, przykryty dachem mansardowym. W niedługim czasie dwór zyskał miano "Domu wdów", gdyż zamieszkiwały tu wdowy lub samotne kobiety z rodziny Dohnów. Pełnił rolę pałacyku myśliwskiego czego dowodem jest istnienie dwóch wędzarni i wielkiej kuchni na parterze dworu. W XIX w. urządzano w nim wiele ważnych spotkań towarzyskich m.in. gościł tu cesarz Wilhelm II z rodziną. Od 1976 r. pełnił rolę pensjonatu z restauracją. Gościł tu książę Aleksander zu Dohna (ostatni właściciel Słobit). Obecnie pałac odzyskał swoją świetność i pełni funkcje kameralnego pensjonatu.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Wykaz zabytków nieruchomych wpisanych do rejestru zabytków - stan na 31.12.2017 woj. warmińsko-mazurskie. [dostęp 2018-05-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-05)].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Mirosław Garniec, Małgorzata Jackiewicz-Garniec: Pałace i dwory dawnych Prus Wschodnich. ARTA, 2001. ISBN 83-912840-2-6.