Dayton-Wright Cabin Cruiser
 K.T. Cabin Cruiser | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent |
Dayton-Wright Airplane Company |
| Konstruktor |
H. E. Talbott, C. Kettering |
| Typ |
samolot turystyczny |
| Załoga |
1 |
| Historia | |
| Data oblotu |
1920 |
| Lata produkcji |
1920-? |
| Liczba egz. |
4 |
| Dane techniczne | |
| Napęd |
silnik rzędowy Liberty L-12 |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
13,3 m |
| Długość |
9,18 m |
| Wysokość |
3,42 m |
| Powierzchnia nośna |
40.98 m² |
| Masa | |
| Własna |
1218 kg |
| Startowa |
1872 kg |
| Dane operacyjne | |
| Liczba miejsc | |
| 2 | |
Dayton-Wright Cabin Cruiser – amerykański samolot turystyczny z lat 20. XX wieku, cywilna wersja Dayton-Wright DH-4.
Historia[edytuj | edytuj kod]
W czasie I wojny światowej zakłady Dayton-Wright otrzymały kontrakt na budowę 5000 samolotów Airco DH.4 w zamerykanizowanej wersji znanej jako Dayton-Wright DH-4, główne różnice polegały na zmianie silnika na Liberty L-12 i uzbrojenia na amerykańskie karabiny maszynowe Marlin[1]. Do końca wojny zbudowano 3098 samolotów tego typu w różnych wersjach, po zakończeniu wojny reszta kontraktu została anulowana, a niektóre z DH-4 zostały przebudowane z myślą o rynku cywilnym[1].
Pierwszym cywilnym samolotem powstałym na bazie DH-4 był 9 Hour Cruiser (dosłownie – 9-godzinny wycieczkowiec) który był przebudowanym, standardowym DH-4[1]. Pierwszym samolotem sportowym, turystycznym był DH-4K Honeymoon Express, który był przebudowanym DH-4B z nieco dłuższym kadłubem[1]. Następna próba zdobycia rynku cywilnego był Dayton-Wright OW.1 Aerial Coupe, który także w znacznej mierze bazował na DH-4, wszystkie z tych samolotów powstały w pojedynczych egzemplarzach[2]. Pierwszym samolotem turystycznym zbudowanym w większej liczbie egzemplarzy, łącznie cztery sztuki, był powstały w 1920 Dayton-Wright Cabin Cruiser, znany także jako K.T. Cabin Cruiser („K.T.” od nazwisk projektantów H. E. Talbotta i Charlesa Ketteringa, a „cabin cruiser” to określenie statku, jachtu wycieczkowego)[2].
Cabin Cruiser był trzymiejscowym samolotem z miejscami dla dwóch pasażerów i pilota w jednej kabinie zamkniętej długą owiewką[3]. Fotel pilota znajdował się za fotelami pasażerów i w pierwszej wersji samolotu nie miał on praktycznie widoczności do przodu, w trzech następnych egzemplarzach owiewka kabiny została nieco zmodyfikowana dając pilotowi ograniczoną widoczność do przodu[2].
Prędkość przelotowa samolotu wynosiła 125 mil na godzinę (200 km/h), a długotrwałość lotu wynosiła do sześciu godzin[2]. W ciasnej kabinie pasażerskiej oprócz dwóch foteli znajdował się także niewielki stolik i miejsca na kilka termosów[3]. Podobnie jak oryginalne DH-4, Cabin Cruiser był napędzany silnikiem Liberty L-12, zaprojektowano także wersję eksportową z silnikiem Packarda (sprzedaż silników Liberty za granicę była zakazana)[3].
Pierwszy samolot został zaprezentowany na pokazie w Nowym Yorku w 1920, zbudowano łącznie przynajmniej cztery samoloty tego typu[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- John Wegg: General Dynamics Aircraft And Their Predecessors. Annopolis: Naval Institute Press, 1990. ISBN 0-87021-233-8.