Dead Can Dance (1981–1998)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dead Can Dance (1981–1998)
Wykonawca kompilacji
Dead Can Dance
Wydany

6 listopada 2001 (USA),
19 listopada 2001 (UK)

Gatunek

world music, folk, rock

Długość

CD1: 1:16:18, CD2: 1:17:45, CD3: 1:11:23

Wydawnictwo

4AD

Producent

Brendan Perry, Lisa Gerrard, Mark Magidson (producent filmowy)

Oceny
Przejdź do sekcji „Odbiór”
Album po albumie
Spiritchaser
(1996)
Dead Can Dance (1981–1998)
(2001)
Wake
(2003)

Dead Can Dance (1981–1998)album kompilacyjny zespołu Dead Can Dance, wydany jako box set (3CD+DVD) 6 listopada 2001 roku Stanach Zjednoczonych nakładem wytwórni 4AD i Rhino Records[1] oraz 19 listopada w Wielkiej Brytanii nakładem 4AD[2].

Album[edytuj | edytuj kod]

4-płytowy box set Dead Can Dance 1981–1998 dokumentuje 17-letnią współpracę zespołu z wytwórnią 4AD. Na trzech płytach audio znalazły się kluczowe nagrania z 7 albumów studyjnych i EP-ki Garden of the Arcane Delights a także szereg wcześniej niewydanych występów. Wśród nich znajduje się kompletna sesja Johna Peela, zarejestrowana 19 listopada 1983 roku i nadana przez niego dziewięć dni później. Dwa z występów: „Labour of Love” i „Orion” – to wcześniej nie wydane utwory. Inne rzadkie nagrania radiowe to „Sloth” i „The Wind That Shakes the Barley” pochodzące z występu Perry’ego i Gerrard 10 sierpnia 1993 roku w programie KCRW Morning Becomes Eclectic. Trzy płyty audio uzupełniła dwuwarstwowa płyta DVD z 70-minutowym filmem dokumentalnym Marka Magdisona Toward the Within oraz promocyjne teledyski do utworów: „The Carnival Is Over”, „The Host of the Seraphim”, „Yulunga (Spirit Dance)”, „Frontier” i „The Protagonist”[3].

Lista utworów[edytuj | edytuj kod]

Zestaw utworów[2]:

Disc 1:

1. Frontier (Demo) 3:01
2. Labour Of Love (Radio) 3:57
3. Ocean (Radio) 3:39
4. Orion (Radio) 3:29
5. Threshold (Radio) 4:10
6. Carnival Of Light (Radio) 3:19
7. In Power We Entrust The Love Advocated 4:07
8. De Profundis (Out Of The Depths Of Sorrow) 4:00
9. Avatar 4:35
10. Enigma Of The Absolute 4:15
11. Summoning Of The Muse 4:58
12. Anywhere Out Of The World 5:08
13. Windfall 3:33
14. Cantara 5:59
15. In The Kingdom Of The Blind The One-Eyed Are Kings 4:12
16. Bird 5:01
17. The Protagonist 8:55
1:16:18

Disc 2:

1. Severance 3:23
2. The Host Of Seraphim 6:19
3. Song Of Sophia 1:28
4. The Arrival & The Reunion 1:42
5. Black Sun 4:58
6. The Promised Womb 3:26
7. Saltarello 2:37
8. The Song Of The Sibyl 3:47
9. Spirit 5:02
10. Yulunga 6:56
11. The Ubiquitous Mr. Lovegrove 4:35
12. Sloth (Radio) 2:40
13. Bylar 6:43
14. The Carnival Is Over 5:45
15. The Spider's Stratagem 6:42
16. The Wind That Shakes The Barley (Radio) 2:32
17. How Fortunate The Man With None 9:10
1:17:45

Disc 3:

1. I Can See Now 2:56
2. American Dreaming 4:30
3. Tristan 1:49
4. Sanvean 3:47
5. Rakim 5:39
6. Gloridean 5:52
7. Don't Fade Away 5:10
8. Nierika 5:45
9. Song Of The Nile 8:01
10. Sambatiki 7:32
11. Indus 9:25
12. The Snake & The Moon (Edit) 4:14
13. The Lotus Eaters 6:43
1:11:23

DVD:

Toward the Within with additional videos

Odbiór[edytuj | edytuj kod]

Opinie krytyków[edytuj | edytuj kod]

Oceny łączne
Publikacja Ocena
Album of the Year 85/100[4]
Recenzje
Publikacja Ocena
AllMusic 4.5/5 gwiazdek[3]
The Guardian 4/5 gwiazdek[5]
Prog Archives 4.62/5[6]
RYM 4.23/5[7]

Według Lindsaya Planera z AllMusic takie utwory jak: „The Song of the Seraphim”, „The Carnival Is Over”, „Sanvean”, „American Dreaming” i „The Ubiquitous Mr. Lovegrove” są świadectwem stylistyki zespołu, kumulującej w sobie wpływy od europejskiego folku poprzez muzykę średniowiecza i renesansu do współczesnego worldbeatu. „Zarówno dla zwykłego entuzjasty, nie chcącego inwestować w każdy album, jak i dla kolekcjonera dążącego do zdobycia całego zbioru płyt, dźwiękowy i wizualny przeglad zawarty na tym kompendium daleko wykracza poza A Passage in Time – jedyną dotychczasową kompilację zawierającą odkrywcze dokonania tego tragicznie niedocenionego zespołu” – ocenia recenzent[3].

Zdaniem Johna Aizlewooda z dziennika The Guardian box set 1981-1998 „ukazuje australijski duet, który był nieustannie pretensjonalny, ale także pionierski, z ich filmowym, niemal ambientowym podejściem i odwagą w używaniu średniowiecznych instrumentów, takich jak altówka w porywającym 'The Arrival & The Reunion'”[5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Dead Can Dance – 1981–1998. Discogs. [dostęp 2022-08-05]. (ang.).
  2. a b Dead Can Dance – 1981–1998. Discogs. [dostęp 2022-08-05]. (ang.).
  3. a b c Lindsay Planer: 1981-1998 – Dead Can Dance. AllMusic. [dostęp 2022-08-05]. (ang.).
  4. Album of the Year: Dead Can Dance – 1981-1998. Album of the Year. [dostęp 2023-08-18]. (ang.).
  5. a b John Aizlewood: Greatest hits round-up. The Guardian. [dostęp 2023-08-18]. (ang.).
  6. Dead Can Dance – Dead Can Dance (1981-1998) reviews. Prog Archives. [dostęp 2022-08-05]. (ang.).
  7. Dead Can Dance 1981-1998 by Dead Can Dance. RYM. [dostęp 2022-08-05]. (ang.).