Death Magnetic

Death Magnetic
	Wykonawca albumu studyjnego
	Metallica
Wydany	12 września 2008
Nagrywany	12 marca 2007 – 11 maja 2008 w Sound City w Van Nuys Los Angeles California, Shangri La Studios w Malibu, California oraz w HQ w San Rafael, California
Gatunek	thrash metal, heavy metal
Długość	74:41
Wydawnictwo	Warner Bros. Records
Producent	Rick Rubin
	Oceny
	AllMusic ; Rolling Stone ; Teraz Rock ;
	Album po albumie
	Single z albumu Death Magnetic
	„The Day That Never Comes”; Wydany: 21 sierpnia 2008; „My Apocalypse”; Wydany: 26 sierpnia 2008; „Cyanide”; Wydany: 1 września 2008; „The Judas Kiss”; Wydany: 8 września 2008; „All Nightmare Long”; Wydany: 15 grudnia 2008; „Broken, Beat & Scarred”; Wydany: 3 kwietnia 2009;

Death Magnetic – dziewiąty album studyjny amerykańskiego zespołu thrash metalowego Metallica. Został wydany 12 września 2008 roku przez wytwórnię Warner Bros. Records.

Historia albumu[edytuj | edytuj kod]

Początkowo Metallica planowała rozpoczęcie tworzenia nowego albumu na przełomie wiosny i lata 2005 roku, ponownie we własnym studiu nagraniowym HQ (gdzie grupa nagrała poprzedni album studyjny, St. Anger), i ponownie z producentem Bobem Rockiem (który współpracował z zespołem od 1990 roku)^[4]. Informacje te nie potwierdziły się do końca 2005 roku. Pierwsza wzmianka o ostatecznym rozpoczęciu prac nad nowym albumem pojawiła się 30 listopada 2005, gdy perkusista Metalliki, Lars Ulrich, wspomniał o ewentualnym wejściu do studia nagraniowego^[5]. 16 grudnia 2005 oficjalnie zostało potwierdzone rozpoczęcie przez zespół prac nad nowym albumem w studiu HQ^[6].

Wkrótce pojawiły się plotki mówiące, że producentem nowego albumu będzie Rick Rubin mający na koncie współpracę m.in. ze starszymi grupami metalowymi jak Slayer (począwszy od albumu z 1986 r., Reign in Blood, ocenianym jako „szczyt speed metalu”^[7]) i nowszymi jak System of a Down (m.in. Toxicity z 2001 r. oceniane jako „heavymetalowy klasyk”^[8]), lecz Lars Ulrich zaprzeczył plotkom^[9]. 16 lutego 2006, plotka której zaprzeczył Lars Ulrich została potwierdzona – Rick Rubin jest producentem albumu^[5].

W czerwcu 2006, Ulrich powiedział, że rozpoczęcie nagrywania albumu przewidywane jest na jesień tego samego roku^[5]. Również w czerwcu podano pierwszą przewidywaną datę wydania albumu – połowa 2007 roku^[10]. Do grudnia 2006 nie pojawiła się informacja o starcie nagrywania nowego albumu, tylko plotka o rozpoczęciu nagrań tym razem w styczniu 2007 roku i wydaniu albumu pod koniec lata tego samego roku^[11]. 9 lutego 2007 ostatecznie zapowiedziano rozpoczęcie nagrywania na 12 marca 2007^[12].

Na początku marca 2007 Lars Ulrich podał „nadzieje” związane z albumem: nagrywanie do czerwca, powrót do nagrywania w sierpniu, i ostateczne wydanie na przełomie 2007 i 2008 roku^[13]. 12 marca 2007, Metallica rozpoczęła nagrywanie albumu, lecz nie w studiu HQ (znajdującym się w San Francisco), tylko w studiu nagraniowym w Los Angeles^[14]. 1 lipca 2007, Lars Ulrich przedstawił luty 2008 jako prognozowaną datę wydania albumu^[15]. Gitarzysta prowadzący, Kirk Hammett, podał 8 lipca 2007 nazwę studia nagraniowego w którym Metallica nagrywa album – Sound City Studios^[16]. 23 stycznia 2008 pojawiła się kolejna plotka o nowej dacie premiery albumu – wrzesień 2008^[17]. 7 marca 2008, Lars Ulrich również podał ten miesiąc jako przewidywaną datę wydania^[18]. 19 kwietnia 2008, Ulrich oświadczył, że to będzie jedyny album Metalliki wydany przez wytwórnię płytową Warner Bros. Records^[19]. 12 maja 2008 rozpoczęła działanie strona internetowa Mission: Metallica, która ukazuje różnorodne materiały związane z nowym albumem^[20]. Trzy dni później, Lars Ulrich ogłosił, że produkcja albumu i jego okładki zakończy się w przyszłym tygodniu^[21].

14 czerwca 2008 ogłoszono tytuł albumu – Death Magnetic – i zaprezentowano wstępną wersję okładki^[22], zaś 17 lipca 2008 przedstawiono jej wersję ostateczną^[23]. 1 sierpnia 2008 ogłoszono oficjalnie, że ogólnoświatowa premiera wydawnictwa będzie miała miejsce 12 września 2008^[24]. 10 sierpnia 2008 oficjalna strona Metalliki podała, że album został zmiksowany, jak i został dokonany proces masteringu albumu^[25].

Komponowanie[edytuj | edytuj kod]

Metallica nagrała ponad 50 godzin pomysłów w czasie trasy promującej album St. Anger i na nich są oparte utwory^[4]. 26 stycznia 2006 został zamieszczony film na serwisie YouTube ukazujący próbę Metalliki przed występem 15 stycznia 2004 w Nowej Zelandii. Zespół potwierdził, że to, co można usłyszeć na filmie jest częścią wspomnianych ponad 50 godzin pomysłów^[26].

Wokalista i gitarzysta rytmiczny Metalliki, James Hetfield, ponownie jest samodzielnym twórcą tekstów do utworów^[27]. Na poprzednim albumie, St. Anger, wszyscy członkowie zespołu, włącznie z producentem Bobem Rockiem, byli autorami tekstów^[28]. W marcu 2006 James Hetfield stwierdził, że zespół przygotował już 12 utworów, on sam ma udział w solówkach (granych w zespole głównie przez Kirka Hammetta), oraz przyznał, że z basistą, Robertem Trujillo, grupa stworzyła znacznie więcej kompozycji niż przez 14 lat z basistą Jasonem Newstedem^[29].

6 czerwca 2006 na koncercie w Berlinie Metallica zagrała tzw. „New Song” – trwający około ośmiu minut utwór, o którym spekulowano, że może znaleźć się na albumie^[30]. 12 sierpnia 2006 na koncercie w Tokio zespół wykonał tzw. „Other New Song”, który również miał znaleźć się na albumie^[31]. 22 maja 2007 Robert Trujillo zaznaczył, że oba zagrane utwory nie trafią na album, ale mogą zostać wykorzystane ich fragmenty^[32].

28 czerwca 2007 James Hetfield zapowiedział, że zespół zamierza zagrać mniej więcej cztery nowe utwory na rozpoczynającej się tego dnia trasie koncertowej, Sick of the Studio '07^[15]. Do tego jednak nie doszło. W marcu 2008 Lars Ulrich powiedział, że zespół chce zagrać nowe utwory na letnich koncertach, ale tylko wtedy, gdy będą gotowe^[33]. Gitarzysta Kirk Hammett przyznał, że zespół zacznie grać utwory z Death Magnetic gdy album będzie już bliski wydania^[34]. 9 sierpnia 2008 grupa zagrała utwór „Cyanide” na festiwalu Ozzfest.

Kontrowersje dotyczące głośności[edytuj | edytuj kod]

Ostateczna wersja albumu wydana na CD została zmasterowana na bardzo wysokim poziomie głośności, co spowodowało utratę dynamiki (nie ma różnic między momentami cichymi i głośnymi), a także poważne zniekształcenia dźwięku (przesterowanie). Jest to najprawdopodobniej efekt tzw. „wojny głośności” (ang. „Loudness war”), czyli „wyścigu zbrojeń” pomiędzy wytwórniami i artystami polegający na nagrywaniu coraz głośniejszych albumów. Problem został szczegółowo opisany w serii artykułów na blogu^[35] który zacytowały takie czasopisma jak Rolling Stone^[36], The Guardian^[37] i wiele innych. Powstała też petycja^[38] o remastering albumu. W internecie w sieci torrentów i p2p rozpowszechniona jest wersja albumu uzyskana z gry Guitar Hero III: Legends of Rock, która według wielu fanów brzmi lepiej niż wersja płytowa – została zmasterowana na o wiele niższym poziomie, dzięki czemu uniknięto przesterowania sygnału^[39].

Lars Ulrich stwierdził jednak, że jest zadowolony z brzmienia wydanej płyty^[40].

25 października 2008 James Hetfield w wywiadzie dla magazynu Guitar Player przyznał, że brzmienie albumu było zamierzone, a materiał z gry Guitar Hero to prawdopodobnie wcześniejsze wersje utworów. Natomiast Kirk Hammett w tym samym wywiadzie przyznał, że album brzmi tak, jakby był grany na żywo, co jest zgodne z opinią Ricka Rubina^[41].

Teledyski[edytuj | edytuj kod]

The Day That Never Comes[edytuj | edytuj kod]

31 lipca 2008 zespół zrealizował teledysk do piosenki „The Day That Never Comes”^[42]. Jego reżyserem był Duńczyk, Thomas Vinterberg. Teledysk był kręcony na przedmieściach Los Angeles. Klip ukazał się 1 września.

All Nightmare Long[edytuj | edytuj kod]

7 grudnia 2008 na oficjalnej stronie zespołu został udostępniony teledysk do utworu „All Nightmare Long”^[43].

Broken, Beat & Scarred[edytuj | edytuj kod]

27 marca 2009 na oficjalnej stronie zespołu, na kilka dni przed premierą singla, udostępniony został teledysk do utworu „Broken, Beat & Scarred”. Jego reżyserem jest Wayne Isham, który współpracował z Metalliką już wcześniej, przy okazji kręcenia teledysków do „No Leaf Clover” czy „Sad but True”. Muzyka nie pochodzi z wersji studyjnej, a jest zapisem z koncertu z Kalifornii z grudnia 2008 (zapis wideo również pochodzi z tego koncertu)^[44].

Recenzje[edytuj | edytuj kod]

4 czerwca 2008, w Londynie, miało miejsce zaprezentowanie kilku utworów z nowego albumu krytykom muzycznym m.in. z magazynów Rolling Stone i Metal Hammer^[45]^[46]. Recenzje utworów zostały zamieszczone w Internecie, ale zarząd Metalliki, QPrime Management, poprosił o ich usunięcie, co częściowo zostało dokonane^[47].

Ogólne opinie o albumie i utworach są następujące:

Kerrang!: „Z radością możemy zakomunikować, że ta płyta RZĄDZI!”
Metal Hammer: „Te utwory zabrzmią wspaniale na żywo.”
Rock Sound: „Jest mnóstwo solówek Kirka Hammetta i przystępne brzmienie perkusji. Wokal Jamesa [Hetfielda] jest również na dobrym poziomie. Piosenki zawierają wiele wątków i to właśnie przywodzi na myśl klasyczne dokonania zespołu.”
The Quietus: „Ten album może być dobry, ale może być też przeciętny.”
Rolling Stone: „Zespół powraca do thrash metalu na nowej płycie z Rickiem Rubinem.”

Lista utworów[edytuj | edytuj kod]

Opracowano na podstawie materiału źródłowego^[48].

Nr

Tytuł utworu

Długość

1.

„That Was Just Your Life”