Delta Persei

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Delta Persei
δ Per
Ilustracja
Położenie w gwiazdozbiorze
Dane obserwacyjne (J2000)
Gwiazdozbiór

Perseusz

Rektascensja

03h 42m 55,504s

Deklinacja

+47° 47′ 15,17″

Paralaksa (π)

0,00632 ± 0,00047[1]

Odległość

516 ± 41 ly
158 ± 13 pc

Wielkość obserwowana

3,01m[1]

Ruch własny (RA)

25,58 ± 0,43 mas/rok[1]

Ruch własny (DEC)

−43,06 ± 0,38 mas/rok[1]

Prędkość radialna

4,0 ± 3,7 km/s[1]

Charakterystyka fizyczna
Rodzaj gwiazdy

błękitny olbrzym

Typ widmowy

B5 III[1]

Masa

6,5 M[2]

Promień

~10 R[2]

Jasność

3400 L[2]

Okres obrotu

≤2 d[2]

Prędkość obrotu

255 km/s[2]

Wiek

50 mln lat[2]

Temperatura

13 800 K[2]

Alternatywne oznaczenia
Oznaczenie Flamsteeda: 39 Per
2MASS: J03425548+4747150
Bonner Durchmusterung: BD+47°876
Fundamentalny katalog gwiazd: FK5 131
Boss General Catalogue: GC 4427
Katalog Henry’ego Drapera: HD 22928
Katalog Hipparcosa: HIP 17358
Katalog jasnych gwiazd: HR 1122
SAO Star Catalog: SAO 39053

Delta Persei (δ Per) – gwiazda w gwiazdozbiorze Perseusza, znajdująca się w odległości około 516 lat świetlnych od Słońca.

Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]

Jest to błękitny olbrzym, gwiazda należąca do typu widmowego B5. Ma jasność równą około 3400 jasności Słońca, masę 6,5 masy Słońca i promień około 10 razy większy niż promień Słońca. Ma 50 milionów lat, zeszła już z ciągu głównego i zaczęła zmieniać w czerwonego olbrzyma. Obraca się wokół osi z olbrzymią prędkością, co najmniej 255 km/s na równiku. Przypuszczalnie wraz z gwiazdą Mirfak, najjaśniejszą w konstelacji, wchodzi w skład młodej gromady otwartej – gromady Alfa Persei. Gwiazda wykazuje nieznaczną zmienność i została sklasyfikowana jako gwiazda zmienne typu Alfa² Canum Venaticorum[2].

Delta Persei ma dwóch optycznych towarzyszy. Składnik B ma wielkość obserwowaną 11,37m i jest odległy o 104 sekundy kątowe od olbrzyma; składnik C o wielkości 12,95m dzieli od gwiazdy centralnej odległość 132,8″ (pomiary z 2002 r.)[3]. Jest wątpliwe, czy gwiazdy te są powiązane grawitacyjnie. Jeśli bliższy składnik byłby fizycznym towarzyszem delty Persei, to byłby to karzeł podobny do Słońca, oddalony o co najmniej 16 tysięcy jednostek astronomicznych i okrążający olbrzyma w okresie co najmniej 750 tysięcy lat; tym niemniej przy takim dystansie gwiazdy łatwo mogłoby rozdzielić zewnętrzne oddziaływanie[2]. Ponadto podejrzewana jest obecność bardzo bliskiego składnika (0,3″ od olbrzyma, o wielkości 6,17m), o którym niewiele wiadomo[2][3].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f Delta Persei w bazie SIMBAD (ang.)
  2. a b c d e f g h i j Jim Kaler: Delta Persei. STARS. [dostęp 2017-05-24]. (ang.).
  3. a b Mason et al.: WDS J03429+4747A. [w:] The Washington Double Star Catalog [on-line]. VizieR, 2014.