Dendrobium bigibbum
.jpg)
| |||
| Systematyka[1][2] | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Podkrólestwo | |||
| Nadgromada | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Nadklasa | |||
| Klasa | |||
| Nadrząd | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
Dendrobium bigibbum | ||
| Nazwa systematyczna | |||
| Dendrobium bigibbum Lindley Paxton's Fl. Gard. 3: 25 185[3] | |||
| Synonimy | |||
| |||
Dendrobium bigibbum Lindl., znany także pod nazwą Dendrobium phalaenopsis – gatunek rośliny należący do rodziny storczykowatych (Orchidaceae)[3]. Występuje w Australii i Nowej Gwinei. Jest uprawiany w wielu krajach świata jako roślina ozdobna[4], w Polsce jako roślina pokojowa. Jest symbolem stanu Queensland w Australii[5].
Morfologia i biologia[edytuj | edytuj kod]
W swojej ojczyźnie jest to średniej lub dużej wielkości epifit lub litofit. Rośnie na półpustyniach, na wysokości do 400 m n.p.m., w miejscach słonecznych. Osiąga wysokość do 3 m. Tworzy na przekroju poprzecznym cylindryczne pseudobulwy o barwie zielonej, lub czerwonawo nabiegłej. Liście pojedyncze, ciemnozielone, szablowate, ostro zakończone, czasami purpurowo obrzeżone. Ich liczba wynosi zazwyczaj 3-5, rzadko do 12. W węzłach pseudobulwy, w pobliżu jej wierzchołka, od lata do zimy wyrastają kwiaty zebrane w grona po 2-20 sztuk. Długość grona kwiatowego wraz z łodygą kwiatową sięga do 40 cm. Kwiaty mają średnicę do 5 cm i kolor od białego przez różowy i lawendowy po fioletowy[4][6].
Uprawiany w mieszkaniach w Polsce nie przekracza wysokości 1,2 m. Ulistniona jest tylko górna część łodygi, Często dolna część łodygi obumiera, ale wówczas roślina może wytworzyć nowy pęd na wierzchołku. Liście żyją 2 lata. Co roku roślina tworzy 1-4 kwiatostany. Mogą one wyrastać nawet na łodydze bezlistnej[5].
Uprawa[edytuj | edytuj kod]
Potrzebuje dużo światła, więc roślina powinna stać przy południowym oknie. Najlepiej rośnie w doniczce w ciężkiej, glinianej lub kamionkowej donicy. Konieczne jest wykonanie w niej dobrego drenażu, najlepiej z korka lub kory sosnowej. Jest to epifit, należy więc zamocować roślinę na korku lub kawałku drzewiastej paproci, pędy podeprzeć podpórkami, lub podwiesić na sznurkach. Wymaga dużej wilgotność, w lecie należy podlewać codziennie, a gdy jest sucho i upalnie całą roślinę spryskiwać wodą (zamgławiać). W zimie podlewamy rzadziej, tak, by ziemia nieco przeschła, ale należy roślinę systematycznie zraszać wodą[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2013-04-20] (ang.).
- ↑ a b c The Plant List. [dostęp 2014-12--7].
- ↑ a b Geoffrey Burnie i inni, Botanica. Ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, Niemcy: Könemann, Tandem Verlag GmbH, 2005, ISBN 3-8331-1916-0, OCLC 271991134.
- ↑ a b c Storczyki od A do Z. Dendrobium phalaenopsis. [dostęp 2014-12-07].
- ↑ Dendrobium bigibbum. [dostęp 2014-12-07].