Denel G6

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
155 mm haubica G6 Denel
Ilustracja
Ysterplatt Airshow 2006
Dane podstawowe
Państwo

 Południowa Afryka

Producent

Lyttelton Engineering Works (LEW)[1](Denel)

Rodzaj

samobieżna haubicoarmata

Historia
Prototypy

1981[1]

Dane taktyczno-techniczne
Kaliber

155 mm

Długość lufy

45 kalibrów

Donośność

30 800 m

Długość

10,34 m

Szerokość

3,4 m

Wysokość

3,8 m

Masa

46 t

Kąt ostrzału

360° (w poziomie
-5° do -75° (w pionie)

Szybkostrzelność

3 strz/21 s.

Obsługa

6 żołnierzy

Prędkość marszowa

90 km/h

155 mm haubica G6 Denel – południowoafrykańska haubica samobieżna.

Wprowadzona do artylerii równolegle z haubicą G5. Jest jedną z najsilniejszych samobieżnych haubic o trakcji kołowej. Nazywana czasem „rhino” - nosorożec. Haubica została pokazana publicznie w 1982 roku, a zamontowana jest na podwoziu kołowego transportera opancerzonego Ratel[1]. W dodatku do swojej mobilności, G6 jest chroniona przeciwko ostrzałowi artylerii i może się bronić na niezabezpieczonym terenie. Ma dużą odporność na wybuch min. G6 jest produkowana przez Lyttelton Engineering Works oddział Południowoafrykańskiej korporacji DENEL. Weszła do produkcji w roku 1987.

Jej uzbrojenie stanowi zmodyfikowana 155 mm haubicoarmata G5, 12,7 mm km oraz wyrzutnie granatów dymnych. Ładowanie amunicji przy pomocy zmechanizowanego układu zasilania, a ładunków ręcznie. Jest przystosowana do strzelania wszystkimi rodzajami amunicji 155 mm NATO. Zastosowano w niej dalmierz laserowy i elektroniczny przelicznik balistyczny.

Użytkownicy[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak: Encyklopedia współczesnej broni palnej (od połowy XIX wieku). Warszawa: Wydawnictwo WiS, 1994, s. 75. ISBN 83-86028-01-7.