Dennis Russell Davies

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dennis Russell Davies
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

16 kwietnia 1944
Toledo

Pochodzenie

amerykańskie

Gatunki

muzyka poważna, muzyka współczesna

Zawód

dyrygent

Dennis Russell Davies (ur. 16 kwietnia 1944 w Toledo w stanie Ohio[1][2][3][4]) – amerykański dyrygent.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Studiował w Juilliard School of Music w Nowym Jorku u Lonny Epstein i Saschy Gorodnitzkiego (fortepian) oraz Jeana Morela i Jorge Mestera (dyrygentura)[1][2][3], uzyskując kolejno stopień bakałarza (1966), magistra (1968) i doktora (1972)[2]. W latach 1968–1974 występował z założonym wspólnie z Luciano Berio Juilliard Ensemble[2][3], z którym zadebiutował jako dyrygent w 1968 roku na festiwalu w Spoleto[1]. W 1970 roku w Sante Fe Opera poprowadził prapremierowe wykonanie Opery Berio[3][4]. Od 1969 roku prowadził koncerty New and Newer Music w Lincoln Center w Nowym Jorku, dokonując prawykonań wielu dzieł Johna Cage’a, Elliotta Cartera, Luciano Berio, Mortona Feldmana i Frederica Rzewskiego[1]. W 1974 roku poprowadził Peleasa i Melisandę Claude’a Debussy’ego w De Nederlandse Opera w Amsterdamie[2][3]. W 1978 roku wystąpił na festiwalu w Bayreuth, gdzie dyrygował wykonaniem Holendra tułacza[1][2][3][4].

Pełnił funkcję dyrektora muzycznego Norwalk Symphony Orchestra (1968–1973), St. Paul Chamber Orchestra (1972–1980), Cabrillo Music Festival (1974–1991) i American Composers Orchestra (1978–1991)[2]. Od 1985 do 1988 roku był pierwszym dyrygentem i dyrektorem artystycznym Performing Arts Center w Saratoga Springs[2][3]. W latach 1980–1987 był generalnym dyrektorem muzycznym miasta w Stuttgarcie, następnie w latach 1987–1995 piastował analogiczną funkcję w Bonn[1][2][3]. W latach 1991–1996 był dyrektorem muzycznym Brooklyn Academy of Music i dyrygentem Brooklyn Philharmonic Orchestra[2]. Dyrygował Stuttgarter Kammerorchester (od 1995), ORF-Sinfonieorchester w Wiedniu (od 1996)[1][2] oraz Bruckner Orchester i orkiestrą opery w Linzu (od 2002)[2]. W 1998 roku został wykładowcą Mozarteum w Salzburgu[2].

Ceniony przede wszystkim jako wykonawca muzyki współczesnej[2][4]. Dokonał prapremierowych wykonań wielu dzieł[2], w tym takich kompozytorów jak Hans Werner Henze (The English Cat, Schwetzingen 1983), Philip Glass (Akhnaten, Stuttgart 1984) i William Bolcom (McTeague, Chicago 1992)[1][4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 2. Część biograficzna cd, suplement. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2001, s. 69. ISBN 978-83-224-0722-6.
  2. a b c d e f g h i j k l m n o Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 2 Conf–Gysi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 806. ISBN 0-02-865527-3.
  3. a b c d e f g h The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 199–200. ISBN 0-674-37299-9.
  4. a b c d e John Warrack, Ewan West: The Concise Oxford Dictionary of Opera. Oxford: Oxford University Press, 1996, s. 117. ISBN 0-19-280028-0.