Deputacja Polska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Deputacja Polska
Prezes

Franciszek Ksawery Dmochowski

Data założenia

22 sierpnia 1795

Data rozwiązania

1800

Adres siedziby

Paryż

Poglądy gospodarcze

agraryzm ( równość obywateli, uwłaszczenie włościan)

Deputacja Polska – polska organizacja niepodległościowa powstała w Paryżu 22 sierpnia 1795 roku, grupująca przedstawicieli radykalnego skrzydła emigracji, głosząca hasła zrównania wszystkich stanów i nadania wolności osobistej chłopom[1].

Uwłaszczenia chłopów domagali się tylko nieliczni jej działacze np. Piotr Małeszewski)[2]. Dążyła do wywołania zbrojnego powstania na okupowanych ziemiach polskich i przeprowadzenia tam rewolucji społecznej dzięki pomocy rewolucyjnej Francji. Na tym tle weszła w konflikt z emigracyjną Agencją, której członkowie przeciwni byli podejmowaniu jakiejkolwiek walki zbrojnej w kraju, licząc jedynie na korzystne dla sprawy polskiej rozstrzygnięcia na scenie międzynarodowej. Działała w porozumieniu z Towarzystwem Republikanów Polskich[3]. W 1800 roku przestała istnieć[4], część jej działaczy wróciła do kraju[2].

Głównymi działaczami byli: Franciszek Ksawery Dmochowski (prezes), ksiądz Józef Mejer, Józef Pawlikowski i Jan Dembowski[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Marek Borucki: Szkolny leksykon historyczny. fakty, biografie, pojęcia. Warszawa: 1997. ISBN 83-7175-123-0.
  • Józef Czyżewski (red.): Słownik historii Polski. Warszawa: 1973.
  • Piotr Greiner, Ewa Gronkowska, Ryszard Kaczmarek, Kazimierz Miroszewski, Marek Paździora: Słownik historii Polski i świata. Katowice: 2001.
  • Tadeusz Łepkowski: Słownik historii Polski. Warszawa: 1973.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]