Dereń kousa
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
|
||
 |
||
| Systematyka[1] | ||
| Domena | eukarionty | |
| Królestwo | rośliny | |
| Klad | rośliny naczyniowe | |
| Klad | rośliny nasienne | |
| Klasa | okrytonasienne | |
| Klad | klad astrowych | |
| Rząd | dereniowce | |
| Rodzina | dereniowate | |
| Rodzaj | dereń | |
| Gatunek | dereń kousa | |
| Nazwa systematyczna | ||
| Cornus kousa Hance J. Linn. Soc., Bot. 13:105. 1873 |
||
| Synonimy | ||
|
Dendrobenthamia japonica Hance var. chinensis Osborn |
||
Dereń kousa (Cornus kousa Hance) – gatunek rośliny z rodziny dereniowatych. Pochodzi z Chin, Japonii i Korei[2]. W wielu krajach świata, również w Polsce jest uprawiany jako roślina ozdobna.
Spis treści
Morfologia[edytuj]
- Pokrój
- Krzew lub małe drzewo, o wysokości 4 – 6 m, szerokość korony wynosi ok. 3 – 4 m. Korona jest dość symetryczna, w młodym wieku odwrotnie stożkowata ze względu na silny wzrost wierzchołkowych pędów, natomiast u starych roślin pokrój jest często kulisty[3].
- Liście
- Sezonowe, nakrzyżlegle, jajowate do eliptycznych. Jesienią wybarwiają się na szkarłatnoczerwono lub pomarańczowo i zostają długo.
- Kwiaty
- Rozwijają się na przełomie maja i czerwca, około miesiąca później niż u derenia kwiecistego a kwitnienie trwa długo - nawet ponad miesiąc[3]. Mają ozdobne duże i białe podsadki (u odmiany 'Satomi' są różowe). Same kwiaty są małe, niepozorne, barwy zielonkawożółtej.
- Owoce
- Dojrzewają jesienią, na długich szypułkach, przybierając barwę czerwoną albo bordową. Są to pestkowce przypominające kształtem owoc zbiorowy maliny. Mają wielkość 2 cm i są smaczne.
Zmienność[edytuj]
- Ma jedną odmianę Cornus kousa Hance var. chinensis Osborn[2]. Charakteryzuje się ona silniejszym wzrostem i osiąga większą wysokość od typowej formy
- Kultywary: 'China girl', 'Gold star', 'Milky way', 'Norman Haddon', 'Satomi', 'Xanthocarpa'
Uprawa[edytuj]
Najlepiej rośnie w pełnym słońcu, na żyznej, przepuszczalnej i raczej wilgotnej glebie. Jest dość odporny na mróz (strefy klimatyczne 6-9). Rozmnaża się go z nasion lub przez odkłady. Nie wymaga przycinania, choć cięcie w pierwszych latach wzrostu wzmacnia strukturę korony[3].
Przypisy
- ↑ Stevens P.F.: Angiosperm Phylogeny Website (ang.). 2001–. [dostęp 2010-02-28].
- ↑ a b Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-03-01].
- ↑ a b c Cornus kousa - Służba leśna USA (ang.). [dostęp 2010-11-11].
Bibliografia[edytuj]
- zbiorowe: Rośliny ogrodowe. Könemann, 2005. ISBN 978-3-8331-1916-3.
- Joachim Mayer, Heinz-Werner Schwegler: Wielki atlas drzew i krzewów. Oficyna Wyd. „Delta W-Z”. ISBN 978-83-7175-627-6.
