Deszczownik
| Hylaeamys | |||
| Weksler, Percequillo & Voss, 2006[1] | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Infrarząd | |||
| Nadrodzina | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj |
deszczownik | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
|
Mus megacephalus G. Fischer, 1814 | |||
| Gatunki | |||
| |||
Deszczownik[2] (Hylaeamys) – rodzaj ssaków z podrodziny bawełniaków (Sigmodontinae) w obrębie rodziny chomikowatych (Cricetidae).
Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]
Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Ameryce Południowej[3][4].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Długość ciała (bez ogona) 80–174 mm, długość ogona 89–162 mm, długość ucha 18–28 mm, długość tylnej stopy 26–35 mm; masa ciała 35–97 g[4][5].
Systematyka[edytuj | edytuj kod]
Rodzaj zdefiniował w 2006 roku brazylijsko-amerykański zespół teriologów (Brazylijczycy Marcelo Weksler, Alexandre Reis Percequillo oraz Amerykanin Robert S. Voss) na łamach American Museum novitates[1]. Na gatunek typowy autorzy wyznaczyli (oryginalne oznaczenie) deszczownika wielkogłowego (H. megacephalus).
Etymologia[edytuj | edytuj kod]
Hylaeamys: hylaea – termin użyty przez Alexandra von Humboldta na określenie tropikalnych nizin wschodnio-andyjskiej Ameryki Południowej; gr. μυς mus, μυoς muos ‘mysz’[1].
Podział systematyczny[edytuj | edytuj kod]
Takson wyodrębniony na podstawie badań filogenetycznych z Oryzomys[1]. Do rodzaju należą następujące gatunki[6][5][3][2]:
- Hylaeamys perenensis (J.A. Allen, 1901) – deszczownik nocny
- Hylaeamys yunganus (O. Thomas, 1902) – deszczownik amazoński
- Hylaeamys megacephalus (G. Fischer, 1814, 1814) – deszczownik wielkogłowy
- Hylaeamys tatei (Musser, Carleton, Brothers & A.L.Gardner, 1998) – deszczownik podgórski
- Hylaeamys oniscus (O. Thomas, 1904) – deszczownik prosionkowaty
- Hylaeamys acritus (L.H. Emmons & Patton, 2005) – deszczownik naziemny
- Hylaeamys seuanezi (Weksler, Geise, & Cerqueira, 1999) – deszczownik atlantycki
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d M. Weksler, A.R. Percequillo & R.S. Voss. Ten New Genera of Oryzomyine Rodents (Cricetidae: Sigmodontinae). „American Museum Novitates”. 3537 (249), s. 14, 2006. (ang.).
- ↑ a b Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 249. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 398. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑ a b U. Pardiñas, P. Myers, L. León-Paniagua, N.O. Garza, J. Cook, B. Kryštufek, R. Haslauer, R. Bradley, G. Shenbrot & J. Patton. Opisy gatunków Cricetidae: U. Pardiñas, D. Ruelas, J. Brito, L. Bradley, R. Bradley, N.O. Garza, B. Kryštufek, J. Cook, E.C. Soto, J. Salazar-Bravo, G. Shenbrot, E. Chiquito, A. Percequillo, J. Prado, R. Haslauer, J. Patton & L. León-Paniagua: Family Cricetidae (True Hamsters, Voles, Lemmings and New World Rats and Mice). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 429–430. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).
- ↑ a b Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 253. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
- ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-10-06]. (ang.).