Przejdź do zawartości

Dezeta

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
DZ
Konstruktor

Gustaw Thomat

Rok konstrukcji

1905

Kraj pochodzenia

 Cesarstwo Niemieckie

Typ ożaglowania

kecz gaflowy

Całkowite ożaglowanie

ok. 30 m²

Długość maksymalna

8,5 m

Szerokość maksymalna

2,15 m

Wysokość maksymalna

5,5 m

Masa całkowita

ok. 1000-1800 kg

Typ kadłuba

mieczowy (jednostki z laminatu p/s balast wewnętrzny)

Materiał konstrukcyjny

drewno, obłogi, laminat p/s

Zanurzenie minimalne

40-55 cm

Zanurzenie maksymalne

170 cm

Masa balastu

różnie, część DZ nie posiada wcale balastu inne mają po kilkaset kg balastu

Załoga

do 12 (ograniczone przepisami, nie wielkością jednostki)

Ilustracja
Dezeta pod pełnymi żaglami

DZ (Dezeta, DeZeta) – bezpokładowy jacht mieczowy wiosłowo-żaglowy (dziesięciowiosłowy, skrót DZ pochodzi od "Dziesięć Załogi"[potrzebny przypis]) o ożaglowaniu kecza gaflowego, kadłub drewniany lub z tworzywa sztucznego. Powierzchnia ożaglowania ok. 30 m², maksymalna załoga 12 osób.

Zaprojektowany na początku XX wieku w 1905 r. w Niemczech jako łódź ratowniczo-robocza przeznaczona do nauki żeglarstwa dla młodzieży. Na polskim śródlądziu najczęściej spotykany jako jacht dwumasztowy. W 2003 r. pływało ok. 150 jednostek tego typu. W Polsce użytkowany jako jednostka szkoleniowa (manewrowanie, wiosłowanie), oraz był wykorzystywany do prowadzenia kursów i egzaminów na patent sternika jachtowego[1].

DZ

Wyposażenie:

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Encyklopedia Żeglarstwa, Red. Jacek Czajewski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1996, ISBN 83-01-11914-4, s. 57

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]