Dezső Kosztolányi
Dezső Kosztolányi de Nemeskosztolány [ˈdɛʒøː ˈkostolaːɲi] (ur. 29 marca 1885 w Szabadce, dziś Serbia, zm. 3 listopada 1936 w Budapeszcie) – węgierski pisarz, poeta, dziennikarz i tłumacz.
Po uzyskaniu matury w Szabadce rozpoczął studia literatury w Budapeszcie, które jednakże przerwał. W Budapeszcie poznał takie późniejsze sławy węgierskiej literatury jak Mihálya Babitsa, Gyulę Juhásza, Fryderyka Karinthyego i Milána Füsta.
Swe pierwsze wiersze publikował od 1920, a w 1928 przetłumaczył na węgierski Śmierć Dantona Georga Büchnera. Zlecenie tłumaczenia tej sztuki pochodziło od Sceny Budapeszteńskiej, a sam Kosztolányi uczestniczył też w znacznej mierze w przygotowaniu przedstawienia. W 1931 został pierwszym przewodniczącym węgierskiego PEN Clubu.
Kosztolányi pisał szybko i z łatwością, publikując niezliczone artykuły i opowiadania w gazetach (m.in. w „Pester Lloyd” i „Nyugat”). Oprócz tego napisał 12 tomików poezji i powieści. Jego styl odznaczał się jasnością i czystością wyrazu.
Kosztolányi prezentował poglądy mieszczańsko-konserwatywne. Czasem używa się wobec niego określenia „węgierski Hugo von Hofmannsthal”.
Dzieła (wybór)[edytuj]
- Nero, a véres költő (Nero, krwawy poeta)
- Aranysárkány (Złoty latawiec)
- Édes Anna
- Pacsirta (Ptaszyna)
- Esti Kornél
