Diagram Frosta

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Diagram Frosta dla manganu w pH = 0 (czerwona linia) i pH = 14 (niebieska linia)
Diagram Frosta dla chloru w pH = 0 (czerwona linia) i pH = 14 (niebieska linia)

Diagram Frosta, diagram Frosta-Ebswortha – wykres stosowany w elektrochemii, na podstawie którego można ocenić trwałość termodynamiczną danego pierwiastka na różnych stopniach utlenienia. Jest to zmodyfikowana, dwuwymiarowa wersja diagramu Latimera.

Budowa diagramu[edytuj | edytuj kod]

Diagram Forsta przedstawia zależność ilorazu entalpii swobodnej i stałej Faradaya w funkcji stopnia utlenienia pierwiastka. Podobnie jak w przypadku diagramów Latimera, ważnym czynnikiem jest pH, w jakim bada się dany pierwiastek. Do skonstruowania diagramu Frosta potrzebna jest znajomość potencjałów standardowych. Na przykład w przypadku manganu zachodzą następujące reakcja redoks (sumaryczne):

MnO
4
+ ½H
2
MnO2−
4
+ H+
MnO2−
4
+ H
2
+ 2H+
MnO
2
+ H
2
O
MnO
2
+ ½H
2
+ 3H+
Mn3+
+ 2H
2
O
Mn3+
+ ½H
2
Mn2+
+ H+
Mn2+
+ H
2
Mn + 2H+

Znając wartość potencjałów standardowych, można wyliczyć siłę elektromotoryczną z różnicy pomiędzy potencjałami układów manganowych a potencjałem elektrody odniesienia. Z tak otrzymanych wyników można obliczyć zmianę entalpii swobodnej, korzystając ze wzoru:

gdzie:

– liczba elektronów,
– stała Faradaya,
– potencjał standardowy.

Z tak otrzymanych danych można sporządzić skalę do diagramu Frosta, odkładając na osi Y wartości entalpii swobodnej wyrażonej w kJ/mol.

Jednak znacznie wygodniejszą i bardziej przydatną skalą jest skala zawierająca iloczyn potencjałów redoks i stopnia utlenienia. Korzystając z diagramu Latimera, można obliczyć potencjał redoks, który jest potencjałem jonu względem potencjału wolnego atomu. Wyznacza się go jako średnią ważoną. Następnie wartość otrzymanego potencjału mnoży się przez stopień utlenienia i stąd otrzymuje się wartość N×E, wyrażoną w woltach.

Interpretacja[edytuj | edytuj kod]

Diagramy Frosta mogą służyć ocenie trwałości termodynamicznej form danego pierwiastka (w nawiasach podano przykłady z diagramu dla manganu w pH = 0):

  • Forma danego pierwiastka, która leży najniżej na wykresie jest najbardziej trwałą (Mn2+
    ), natomiast forma położona najwyżej jest uznawana za najmniej trwałą i uchodzi za najlepszy utleniacz (MnO
    4
    ).
  • Jeśli entalpia swobodna dla danego układu ma wartość ujemną, wówczas przemiana taka zachodzi samorzutnie (Mn Mn2+
    w pH = 0).
  • Jeśli dana forma leży powyżej linii łączącej dwie sąsiednie formy, należy spodziewać się reakcji dysproporcjonowania (MnO2−
    4
    ). Natomiast w odwrotnej sytuacji, jeśli dana forma leży poniżej linii łączącej dwie sąsiadujące formy, może zachodzić reakcja komproporcjonowania (MnO
    2
    ).

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]