Przejdź do zawartości

Dialekt centralno-kataloński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Dialekt centralno-kataloński (kat. català central, [kə.təˈla sənˈtɾal]), dialekt wschodnio-centralno-kataloński (kat. català oriental central, [kə.təˈla u.ɾi.ənˈtal sənˈtɾal]) — jeden z pięciu głównych dialektów języka katalońskiego(inne języki)[1], który odpowiada części Katalonii i jest przypisywany do wschodniego bloku(inne języki) językowego. Składa się z poddialektów: północnego przejściowego(inne języki), a także tych używanych w Barcelonie(inne języki) i Tarragonès(inne języki)[2]. Graniczy z dialektem północno-zachodnim(inne języki) na zachodzie i dialektem północnym(inne języki) na północy, ma także bezpośredni kontakt z dialektami Xipella(inne języki) i Salat(inne języki)[3].

Dialekt centralno-kataloński jest jednym z najczęściej używanych w mediach katalońskich(inne języki), zwłaszcza w TV3(inne języki), oraz stał się podstawą języka literackiego i standardu współczesnego języka katalońskiego[1][3]. Ma on pewien wpływ, ponieważ jest to dialekt używany w Barcelonie, stolicy Katalonii[1]. Terytorium, na którym mówi się tym językiem, należało do Starej Katalonii(inne języki)[3].

Odmiany

[edytuj | edytuj kod]

Najważniejsze cechy

[edytuj | edytuj kod]

Niektóre izoglosy, które pomagają rozgraniczyć dialekt centralno-kataloński w bloku wschodnim, to końcówka pierwszej osoby liczby pojedynczej czasu teraźniejszego oznajmującego(inne języki) na -o [-u] (w przeciwieństwie do północnego -i [-i] i balearskiego ), jodyzacja(inne języki) według kryteriów etymologicznych (np. w palla 'słoma' [ˈpa.ʎə]) i wymawianie [e] (z łaciny ludowej) jako [ɛ] (np. cippu > cep 'winorośl'). Ponadto, jako wspólną cechę języka wschodnio-katalońskiego, występuje nieakcentowany wokalizm, który powoduje, że [o] w sylabach nieakcentowanych zamienia się na [u] (np. sospir 'westchnienie' [susˈpir]), oraz powoduje mylenie [e] z [a] (np. i alumne 'uczeń, student' i alumna 'uczennica, studentka' wymawia się jak [əˈlum.nə])[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Laura Fabregat, Sergi Castells, Anna Corbatera: Els mitjans divulguen l’estàndard del català central: La diversitat dialectal als Països Catalans és gairebé inapreciable en els programes, diaris o portals informatius. [w:] VilaWeb(inne języki) [on-line]. 2012-04-19. [dostęp 2024-12-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2025-08-31)]. (kat.).
  2. català. [w:] Gran Diccionari de la llengua catalana(inne języki) [on-line]. Grup Enciclopèdia(inne języki). [dostęp 2024-12-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-12-28)]. (kat.).
  3. a b c d català. [w:] Gran Enciclopèdia Catalana(inne języki) [on-line]. Grup Enciclopèdia(inne języki). [dostęp 2024-12-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-04-27)]. (kat.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]