Dialekt prowansalski
|
||
Obszar | Francja (Prowansja, region Nîmes w Langwedocji)) | |
Liczba mówiących | 354 500 | |
Klasyfikacja genetyczna | Języki indoeuropejskie *Języki italskie **Języki romańskie ***Języki zachodnioromańskie ****język oksytański |
|
Pismo/alfabet | łacińskie | |
Status oficjalny | ||
język urzędowy | brak | |
Kody języka | ||
ISO 639-1 | oc | |
ISO 639-2 | oci | |
SIL | oci | |
W Wikipedii | ||
Zobacz też: język, języki świata |
Dialekt prowansalski (provençal, prouvençau) – etnolekt z grupy romańskich, używany w południowej Francji.
W tradycyjnym ujęciu nazwa ta odnosi się do wszystkich dialektów, które wywodzą się ze średniowiecznego langue d'oc (oprócz języka katalońskiego i ewentualnie gaskońskiego). Przy takim rozumieniu termin "język prowansalski" jest równoznaczny z terminem język oksytański.
W zagranicznej lingwistyce można jednak od pewnego czasu zauważyć tendencję do zawężenia znaczenia terminu "język prowansalski". Pierre Bec zaproponował, żeby odnosić go jedynie do:
- języka średniowiecznych trubadurów,
- języka felibrów takich jak Frédéric Mistral,
- współczesnych gwar z regionu Prowansji[1].
Zgodnie z tym postulatem, nazwa obejmuje tylko jeden z obecnie używanych dialektów oksytańskich o następującym zasięgu terytorialnym: Prowansja i region Nîmes w Langwedocji).
Dialekt ten obejmuje szereg subdialektów:
- nicejski (niçard, niçois)
- nadmorski (maritime provençal) z gwarami:
- marsylska (marseillais)
- tulońska (toulonnais)
- varois
- rodański (rhodanien) z gwarą Nîmes:
- nimois
Żaden z subdialektów nie jest uznawany za standardowy język literacki. Niemniej jednak język prowansalski ma bogatą tradycję literacką (p. język oksytański). W coraz większym stopniu jest wypierany przez język francuski i język włoski.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Pierre Bec, Manuel pratique de philologie romane, Paris 1970, s. 400 i nn.
|