Dialektologia miejska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Dialektologia miejska – dział językoznawstwa zajmujący się badaniem języka miejskiego, ściślej – mówionej odmiany języka narodowego: ogólnej, potocznej, gwarowej, żargonowej we wzajemnych relacjach, używanej przez mieszkańców danego miasta, na całym jego obszarze, we wszystkich przejawach życia społecznego[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Władysław Lubaś, Dialektologia miejska. Przedmiot. Zakres. Metoda, „Język Polski” 63, z. 4–5, s. 272, 1983.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Kość J., Aspekty historyczne dialektologii opisowej a dialektologia historyczna [w:] W. Książek–Bryłowa, H. Duda, Język polski. Współczesność–historia, Lublin, 2000.
  • Lubaś W., Dialektologia miejska. Przedmiot. Zakres. Metoda, „Język Polski” 63, z. 4–5, 1983.