Diallag

Diallag
	; Kryształ diallagu (wymiary: 4,3×3,3×1,9 cm)
	Właściwości chemiczne i fizyczne
Skład chemiczny	(Ca(Mg,Fe)[SiO3](Al,Fe,Ca)2[(Si,Al)2O6])
Twardość w skali Mohsa	5–6
Łupliwość	doskonała
Pokrój kryształu	słupowy
Układ krystalograficzny	jednoskośny
Gęstość	3,2–3,3 g/cm³
	Właściwości optyczne
Barwa	zielonawoszara, brunatnawa
Połysk	szklisty, na przełamie perłowy

Ten artykuł od 2014-01 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł.

Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Diallag – minerał z gromady krzemianów (łańcuchowych), zaliczany do piroksenów jednoskośnych (klinopiroksen).

Właściwości

Magnezowa odmiana augitu; o składzie pośrednim pomiędzy szeregiem augitu i szeregiem diopsydu. Z chemicznego punktu widzenia zajmuje stanowisko pośrednie między fassaitem a typowymi augitami. Najczęściej tworzy kryształy wrosłe (zbliźniaczenia). Cechą charakterystyczną jest doskonała łupliwość. Zazwyczaj tworzy kryształy o pokroju słupkowym.

Występowanie

Składnik wielu skał magmowych; spotykany w gabrach, bazaltach, diabazach, diorytach, andezytach.

W Polsce występuje na Dolnym Śląsku (w bazaltach i diabazach – w okolicach Kłodzka, Ząbkowic Śląskich), na Wyżynie Krakowsko-Wieluńskiej (okolice Zawiercia, Myszkowa, Krzeszowic).

Bibliografia

A. Bolewski, A. Manecki: Mineralogia szczegółowa. Warszawa: PAE, 1993.
A. Bolewski: Mineralogia szczegółowa. Warszawa: Wydawnictwo Geologiczne, 1965.