Diann Roffe-Steinrotter

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Diann Roffe-Steinrotter
Data i miejsce urodzenia

24 marca 1967
Warsaw

Wzrost

162 cm

Debiut w PŚ

Sezon 1983/1984

Pierwsze punkty w PŚ

7.03 1984, Lake Placid
(8. miejsce – gigant)

Pierwsze podium w PŚ

13.03 1985, Lake Placid (1. miejsce – gigant)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Stany Zjednoczone
Igrzyska olimpijskie
złoto Lillehammer 1994 Supergigant
srebro Albertville 1992 Gigant
Mistrzostwa świata
złoto Bormio 1985 Gigant
Mistrzostwa świata juniorów
srebro Sugarloaf 1984 Gigant
Puchar Świata (Gigant)
3. miejsce
1991/1992

Diann Roffe-Steinrotter (ur. 24 marca 1967 w Warsaw) – amerykańska narciarka alpejska, dwukrotna medalistka olimpijska oraz mistrzyni świata.

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Pierwszy sukces w karierze Diann Roffe osiągnęła w 1984 roku, kiedy zdobyła srebrny medal w gigancie podczas mistrzostw świata juniorów w Sugarloaf. Szybsza była tam tylko Mateja Svet z Jugosławii. Wkrótce zadebiutowała w zawodach Pucharu Świata, a 7 marca 1984 roku w Lake Placid zdobyła pierwsze punkty, zajmując ósme miejsce w gigancie. Na podium zawodów tego cyklu po raz pierwszy stanęła 13 marca 1985 roku w tej samej miejscowości, gdzie była najlepsza w gigancie. W kolejnych latach jeszcze siedmiokrotnie plasowała się w czołowej trójce, w tym odniosła jeszcze jedno zwycięstwo: 17 marca 1994 roku w Vail wygrała supergiganta. Zwycięstwo w Vail był jednocześnie jej ostatnim odium w zawodach tej rangi. Najlepsze wyniki osiągała w sezonie 1991/1992, który ukończyła na dziesiątej pozycji w klasyfikacji generalnej oraz trzeciej w klasyfikacji giganta. Uległa wtedy jedynie Francuzce Carole Merle oraz Vreni Schneider ze Szwajcarii.

Na rozgrywanych w lutym 1985 roku mistrzostwach świata w Bormio wywalczyła złoty medal w gigancie. Wyprzedziła tam Austriaczkę Elisabeth Kirchler oraz swą rodaczkę, Evę Twardokens. Na rozgrywanych dwa lata później mistrzostwach świata w Crans-Montana wystartowała w gigancie oraz slalomie, jednak obu konkurencji nie ukończyła. Kolejny medal zdobyła podczas igrzysk olimpijskich w Albertville w 1992 roku, gdzie w swej koronnej konkurencji zdobyła srebrny medal. Po pierwszym przejeździe zajmowała dziewiąte miejsce, tracąc do prowadzącej Ulrike Maier 1,05 sekundy. W drugim przejeździe uzyskała drugi wynik, co dało jej drugi łączny czas i srebrny medal. Konkurencję wygrała Szwedka Pernilla Wiberg, a drugie miejsce ex aequo z Roffe zajęła Anita Wachter z Austrii. Brała także udział w igrzyskach olimpijskich w Lillehammer w 1994 roku, gdzie zdobyła złoty medal w supergigancie. Pokonała tam Rosjankę Swietłanę Gładyszewą oraz Wołoszkę Isolde Kostner, zdobywając pierwszy w historii złoty medal dla USA w tej konkurencji.

Roffe-Steinrotter parokrotnie była wykluczona z rywalizacji przez kontuzje. W styczniu 1986 roku zerwała więzadło rzepki, a w 1991 roku zerwała więzadła krzyżowe w lewym kolanie[1].

Sześciokrotnie zdobywała mistrzostwo kraju. W 1994 roku zakończyła karierę[2].

Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

Igrzyska olimpijskie[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwyciężczyni
12. 24 lutego 1988 Kanada Calgary Gigant 2:06,49 +4,20 Szwajcaria Vreni Schneider
15. 26 lutego 1988 Kanada Calgary Slalom 1:36,69 +6,19 Szwajcaria Vreni Schneider
DNF 18 lutego 1992 Francja Albertville Supergigant 1:21,22 - Włochy Deborah Compagnoni
2. 19 lutego 1992 Francja Albertville Gigant 2:12,74 +0,97 Szwecja Pernilla Wiberg
1. 15 lutego 1994 Norwegia Lillehammer Supergigant 1:22,15 - -
DNF1 24 lutego 1994 Norwegia Lillehammer Gigant 2:30,97 - Włochy Deborah Compagnoni

Mistrzostwa świata[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwyciężczyni
1. 6 lutego 1985 Włochy Bormio Gigant 2:18,53 - -
DNF2[3] 5 lutego 1987 Szwajcaria Crans-Montana Gigant 2:21,22 - Szwajcaria Vreni Schneider
DNF1[4] 7 lutego 1987 Szwajcaria Crans-Montana Slalom 1:33,30 - Szwajcaria Erika Hess
14. 8 lutego 1989 Stany Zjednoczone Vail Supergigant 1:19,46 +1,36 Austria Ulrike Maier
9. 11 lutego 1989 Stany Zjednoczone Vail Gigant 2:29,37 +4,25 Szwajcaria Vreni Schneider
DNF1[5] 9 lutego 1993 Japonia Morioka Slalom 1:27,66 - Austria Karin Buder
9. 10 lutego 1993 Japonia Morioka Gigant 2:17,59 +2,64 Francja Carole Merle
13. 14 lutego 1993 Japonia Morioka Supergigant 1:33,52 +1,41 Niemcy Katja Seizinger

Mistrzostwa świata juniorów[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwyciężczyni
2. 21 lutego 1984 Stany Zjednoczone Sugarloaf Gigant 2:23,08 +0,13 Mateja Svet

Puchar Świata[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Miejsca na podium[edytuj | edytuj kod]

  1. Stany Zjednoczone Lake Placid13 marca 1985 (gigant) – 1. miejsce
  2. Stany Zjednoczone Waterville Valley17 marca 1985 (gigant) – 2. miejsce
  3. Stany Zjednoczone Park City24 listopada 1989 (gigant) – 2. miejsce
  4. Stany Zjednoczone Vail3 grudnia 1989 (gigant) – 2. miejsce
  5. Szwajcaria Veysonnaz5 lutego 1990 (gigant) – 3. miejsce
  6. Włochy Santa Caterina8 grudnia 1991 (gigant) – 3. miejsce
  7. Francja Morzine27 stycznia 1992 (gigant) – 3. miejsce
  8. Stany Zjednoczone Vail17 marca 1994 (supergigant) – 1. miejsce

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]