Diksonia antarktyczna

Diksonia antarktyczna
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	telomowe
Gromada	naczyniowe
Klasa	paprocie
Podklasa	paprotkowe
Rząd	olbrzymkowce
Rodzina	diksoniowate
Rodzaj	diksonia
Gatunek	diksonia antarktyczna
	Nazwa systematyczna
	Dicksonia antarctica Labill.; Nov. Holl. Pl. 2: 100, t. 249 1807
Synonimy
	Balantium antarcticum C.Presl; Cibotium billardierei Kaulf.;
	Balantium antarcticum C.Presl; Cibotium billardierei Kaulf.;
	Multimedia w Wikimedia Commons

Diksonia antarktyczna (Dicksonia antarctica Labill.) – gatunek paproci z rzędu olbrzymkowców^[4].

Podawane są jej polskie nazwy diksonia antarktyczna^[5], dwuwijka antarktyczna lub diksonia południowa^[6], pochodzące od nazwy naukowej Dicksonia antarctica Labill.

Jest to drzewiasta paproć pochodząca z południowo-wschodniej Australii. Wysokość zazwyczaj ok. 4,5-5 m, choć może dojść nawet do 15 m. Jej pierzaste liście osiągają długość do 3 m. Pień wyprostowany, gęsto pokryty włóknistymi korzeniami, na których często wyrastają epifityczne storczyki, a także inne paprocie. W naturalnym siedlisku rośnie w górach, w których bardzo często występują mżawki i mgły^[5].

Liście (górna powierzchnia)
Młode liście
Przekrój pnia
Pień
Uprawa doniczkowa
W naturalnym siedlisku
Liście z zarodniami

Uprawa

Jest uprawiana jako roślina ozdobna. W uprawie rzadko przekracza wysokość 3 m. Jest mało odporna na mróz, znosi tylko kilkustopniowe mrozy (strefy mrozoodporności 8–10), w warunkach polskich uprawia się ją jako roślinę pokojową. Preferuje torfową i wilgotną glebę, stanowisko w półcieniu. Źle znosi przesuszenie. Rozmnaża się z wytwarzanych latem zarodników^[5].

Przypisy

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2021-02-28] (ang.).
↑ The Pteridophyte Phylogeny Group. A community-derived classification for extant lycophytes and ferns. „Journal of Systematics and Evolution”. 54 (6), s. 563–603, 2016. DOI: 10.1111/jse.12229.
↑ Dicksonia antarctica Labill.. [w:] Plants of the World online [on-line]. Royal Botanic Gardens, Kew. [dostęp 2020-01-29].
↑ World Flora Online [online] [dostęp 2019-11-25] .
↑ ^a ^b ^c GeoffreyG. Burnie GeoffreyG. i inni, Botanica. Ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, Niemcy: Könemann, Tandem Verlag GmbH, 2005, ISBN 3-8331-1916-0, OCLC 271991134 .
↑ Janet Marinelli (red.), Wielka Encyklopedia Roślin, Warszawa: wyd. Świat Książki, 2006, s. 318, ISBN 83-7391-888-4

[ruggiero-1] Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2021-02-28] (ang.).

[ppgI-2] The Pteridophyte Phylogeny Group. A community-derived classification for extant lycophytes and ferns. „Journal of Systematics and Evolution”. 54 (6), s. 563–603, 2016. DOI: 10.1111/jse.12229.

[pow-3] Dicksonia antarctica Labill.. [w:] Plants of the World online [on-line]. Royal Botanic Gardens, Kew. [dostęp 2020-01-29].

[flora-4] World Flora Online [online] [dostęp 2019-11-25] .

[az-5] GeoffreyG. Burnie GeoffreyG. i inni, Botanica. Ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, Niemcy: Könemann, Tandem Verlag GmbH, 2005, ISBN 3-8331-1916-0, OCLC 271991134 .

[marinelli-6] Janet Marinelli (red.), Wielka Encyklopedia Roślin, Warszawa: wyd. Świat Książki, 2006, s. 318, ISBN 83-7391-888-4

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]