Dimitrios Papaspiru
| |
| Data i miejsce urodzenia |
1902 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
16 września 1987 |
| Zawód, zajęcie |
polityk, prawnik |
| Alma Mater | |
Dimitrios Papaspiru, grec. Δημήτριος Παπασπύρου (ur. 1902 w Liwadii, zm. 16 września 1987[1] w Atenach) – grecki polityk i prawnik, deputowany, minister, w latach 1965–1967 i 1977–1981 przewodniczący Parlamentu Hellenów.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Ukończył szkołę średnią w Tebach, a następnie studia prawnicze na Uniwersytecie Narodowym w Atenach. Od 1924 praktykował jako prawnik[1]. Początkowo działał w ugrupowaniu Jeorjosa Kafandarisa, następnie przez pewien czas w centrowej partii EPEK Nikolaosa Plastirasa. W 1950, 1951 i 1952 uzyskiwał mandat posła do Parlamentu Hellenów[1]. Od października 1951 do października 1952 pełnił po raz pierwszy funkcję ministra sprawiedliwości[2]. Od 1953 kierował dwoma ateńskimi gazetami[1]. Był związany z liberałami Sofoklisa Wenizelosa i centrystami Jeorjosa Papandreua. W 1956 kolejny raz wybrany na deputowanego, w 1958 znalazł się poza parlamentem, powrócił do niego w 1961, uzyskując reelekcję w 1963 i 1964[1]. Zajmował ponownie stanowiska ministerialne, był ministrem sprawiedliwości (od listopada do grudnia 1963 i od lipca do listopada 1965) oraz ministrem w urzędzie premiera (od czerwca 1964 do lipca 1965)[2].
W 1965 został przewodniczącym parlamentu, kierując nim do 1967, gdy w wyniku zamachu stanu władzę przejęła junta czarnych pułkowników. Był przeciwnikiem dyktatury, wspierał inicjatywy dążące do demokratyzacji[1]. Po przemianach politycznych od lipca do października 1974 pełnił funkcję ministra rolnictwa w rządzie Konstandinosa Karamanlisa[1][2]. Dołączył do utworzonej przez niego Nowej Demokracji[1]. W latach 1974–1981 przez dwie kadencje ponownie zasiadał w greckim parlamencie[1][3], w latach 1977–1981 po raz drugi był jego przewodniczącym[1].