Dimityr Sziszmanow

Dimityr Sziszmanow
Data i miejsce urodzenia	19 listopada 1889 ; Sofia
Data śmierci	1 lutego 1945
	Minister spraw zagranicznych Bułgarii
Okres	od 14 października 1943; do 1 czerwca 1944
Poprzednik	Sawa Kirow
Następca	Iwan Bagrianow
	Multimedia w Wikimedia Commons

Dimityr Iwanow Sziszmanow (bułg. Димитър Иванов Шишманов; ur. 19 listopada 1889 w Kazanłyku, zm. 1 lutego 1945 w Sofii^[1]) – bułgarski prawnik, prozaik, dramaturg, polityk i dyplomata, minister spraw zagranicznych (1943-1944).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był synem filologa Iwana Sziszmanowa i dziennikarki Lidii Dragomanowej-Sziszmanowej. W 1907 ukończył szkołę średnią w Sofii i podjął studia prawnicze na Uniwersytecie Genewskim^[1]. Ukończył je w 1913, a po powrocie do kraju pracował w sądzie. W latach 1932-1935 kierował departamentem prawnym w ministerstwie spraw wewnętrznych^[1].

W latach 1935-1940 w służbie dyplomatycznej - jako minister pełnomocny Bułgarii w Atenach. Powrócił do Bułgarii w 1940 i objął stanowisko sekretarza generalnego w ministerstwie spraw zagranicznych^[1]. W październiku 1943 stanął na czele resortu spraw zagranicznych, którym kierował przez osiem miesięcy. Po przejęciu władzy przez komunistów aresztowany i przewieziony do Moskwy, gdzie był przesłuchiwany przez Rosjan^[2]. Po powrocie do Bułgarii stanął przed Trybunałem Ludowym, który skazał go na karę śmierci. Wyrok wykonano przez rozstrzelanie 1 lutego 1945^[1]. W 1996 Sąd Najwyższy Bułgarii uchylił wyrok skazujący Sziszmanowa na śmierć^[1].

Pisał powieści, dramaty i opowiadania. Większość jego utworów powstała w latach 20 i 30. XX wieku. Był także tłumaczem utworów literackich z języka francuskiego i niemieckiego^[3].

Był żonaty (żona Penka z d. Kałupow (1877-1963)).

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

1919: Депутатът Стоянов (nowela)
1919: Хайлайф (nowela)
1920: Бунтовник (powieść)
1929: Кошмар (dramat)
1938: Блянове край Акропола (opowiadania)
1938: Зограф Павел (opowiadania)
1942: Панаирът в Стародол (komedia)
2009: Блянове край Акропола. Състав. Мария Галишка-Владимирова (utwory zebrane)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Taszo Taszew: Министрите на България 1879-1999. Sofia: АИ „Проф. Марин Дринов”/Изд. на МО, 1999, s. 526-528. ISBN 978-954-430-603-8.
↑ ДИМИТЪР ШИШМАНОВ ПРЕД НАРОДНИЯ СЪД. liternet.bg. [dostęp 2020-02-28]. (bułg.).
↑ Димитър Шишманов. literaturensviat.com. [dostęp 2020-02-27]. (bułg.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Taszo Taszew: Министрите на България 1879-1999. Sofia: АИ „Проф. Марин Дринов”/Изд. на МО, 1999, s. 526-528. ISBN 978-954-430-603-8.

[Taszew-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Taszo Taszew: Министрите на България 1879-1999. Sofia: АИ „Проф. Марин Дринов”/Изд. на МО, 1999, s. 526-528. ISBN 978-954-430-603-8.

[liternet-2] ДИМИТЪР ШИШМАНОВ ПРЕД НАРОДНИЯ СЪД. liternet.bg. [dostęp 2020-02-28]. (bułg.).

[literaturensviat-3] Димитър Шишманов. literaturensviat.com. [dostęp 2020-02-27]. (bułg.).

[1]

[2]

[3]