Dobiesław Sienieński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dobiesław z Sienna
Herb duchownego
Miejsce urodzenia

Sienno

Data śmierci

po 1477

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Dobiesław Sienieński, Dobiesław z Sienna herbu Dębno (ur. w Siennie, zm. po 1477) – kanonik gnieźnieński oraz dziekan kielecki i radomski.

Urodził się w rodzinie Jana z Sienna i Oleska Jana Otha de Przeperow, Jana z Chotcza herbu Dębno, (zm. przed 1477) – podkomorzego przemyskiego, starosty sandomierskiego, kasztelana lwowskiego, wojewody ruskiego.

Matką jego była Barbara Wątróbka, córka Klemensa ze Strzelec zwanego Wątróbką herbu Oksza.

Dziadkiem jego był Dobiesław z Oleśnicy i z Sienna, wojewoda sandomierski, a babką Katarzyna Goraj-córka Dymitra z Goraja herbu Korczak.

W 1464 - Dobiesław z Sienna wraz z bratem Janem Sienieński i stryjem Andrzejem Sienieńskim podpisał akt konfederacji lwowsko-żydaczowskiej, wymierzonej przeciwko staroście ruskiemu Andrzejowi Odrowążowi ze Sprowy,

Miał czterech braci: Piotra Zygmunta, Jana, Pawła Sienieńskiego. Z tych braci jeszcze jeden brat został duchownym – Zygmunt Sienieński (zm. ok. 1500), kanonik krakowski oraz archidiakon zawichojski. Drugi brat Paweł Sienieński z Oleska, Sienna i Złoczowa (zm. przed 1498 był podkomorzym lwowskim. Trzeci brat Jan Sienieński (kasztelan małogoski) (Oleski), (zm. między 1510 - 1513) – podkomorzy sandomierski oraz rycerz Piotr Sienieński z Oleska (zm. między 15061510).

Jego rodzina stała się jedną ze znamienitszych na południowo-wschodnich Kresach I Rzeczypospolitej.

Wywód genealogiczny[edytuj | edytuj kod]

4. Dobiesław z Oleśnicy      
    2. Jan z Sienna i Oleska
5. Katarzyna Oleśnicka, córka Dymitra z Goraja        
      1. Dobiesław Sienieński
6. Klemens ze Strzelec zw. Wątróbka    
    3. Barbara Wątróbka    
7. Elżbieta z Marchocic      
 

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Cz. Hadamik, D. Kalina, E. Traczyński, Miasto i Gmina Małogoszcz, Kielce 2006
  • Polski Słownik Biograficzny, t. 37, s. 179 - 181
  • M. Rawita-Witanowski, Dawny powiat chęciński, Kielce 2002