Dobrów (województwo wielkopolskie)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dobrów
wieś
Ilustracja
Kościół Świętej Trójcy
Państwo

 Polska

Województwo

 wielkopolskie

Powiat

kolski

Gmina

Kościelec

Liczba ludności (2022)

704[2]

Strefa numeracyjna

63

Kod pocztowy

62-604[3]

Tablice rejestracyjne

PKL

SIMC

0287987

Położenie na mapie gminy Kościelec
Mapa konturowa gminy Kościelec, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Dobrów”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, w centrum znajduje się punkt z opisem „Dobrów”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Dobrów”
Położenie na mapie powiatu kolskiego
Mapa konturowa powiatu kolskiego, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Dobrów”
Ziemia52°08′39″N 18°40′29″E/52,144167 18,674722[1]
Dobrów w 1974 roku
Kaplica Błogosławionego Bogumiła
Rozlewiska rzeki Teleszyny pod Dobrowem

Dobrówwieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie kolskim, w gminie Kościelec.

W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa konińskiego. Miejsce, gdzie na przełomie XII i XIII wieku osiadł i zmarł błogosławiony Bogumił.

Informacje ogólne[edytuj | edytuj kod]

Miejscowość położona jest 7 km na południe od centrum Koła, na wschód od drogi lokalnej łączącej miasto z Brudzewem i Turkiem. Przez wschodnie krańce wsi przepływają rzeki Teleszyna i Warta.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Dobrów był pierwotnie wsią należącą w XII wieku do cystersów, a od 1290 r. do arcybiskupów gnieźnieńskich. Pierwsza wzmianka o istnieniu wsi pochodzi z 1232 r. Tutaj schronił się arcybiskup gnieźnieński Bogumił Leszczyc, który założył tu swoją pustelnię. Jego postać obrosła z czasem w legendy i stała się przedmiotem kultu. W 1668 r. relikwie Bogumiła, mimo oporu mieszkańców wsi, przeniesione zostały do Uniejowa. Do miejscowej świątyni powróciły w XX wieku.

Postać arcybiskupa upamiętniają Bogumiłki - ciastka wypiekane we wsi z leżakowanego ponad 3 miesiące ciasta piernikowego w kształcie bł. Bogumiła i zdobione kolorowym lukrem królewskim[4].

Biskup Wiesław Mering dekretem z 28 grudnia 2006 r. ustanowił we wsi diecezjalne sanktuarium ku czci Błogosławionego Bogumiła - patrona miasta Koła i współpatrona diecezji włocławskiej.

Zabytki[edytuj | edytuj kod]

Kościół Świętej Trójcy[edytuj | edytuj kod]

Pierwotny kościół parafialny, drewniany - modrzewiowy, istniał zapewne od początku funkcjonowania parafii. Spłonął w 1661 r. Obecna świątynia wzniesiona została w 1764 r. prawdopodobnie przez ks. Pawła Rossowskiego, miejscowego proboszcza, i konsekrowana pod wezwaniem Trójcy Świętej. Rozbudowa kościoła miała miejsce w 1888 r., a gruntowna restauracja w 1913 r.

Kościół wybudowano w stylu barokowym i pseudobarokowym, jest orientowany. Korpus jest murowany z cegły i otynkowany, natomiast części dobudowane nietynkowane. Do jednoprzestrzennego kościoła w 1888 r. dobudowano nieco niższe i węższe prostokątne prezbiterium wraz z kaplicą Błogosławionego Bogumiła. Zewnątrz kościół jest opilastrowany. Okna zamknięte łukiem koszowym. Szczyt zachodni jest typowo pseudobarokowy. Dach jest dwuspadowy, na ławie umieszczono wieżyczkę na sygnaturkę.

Wewnątrz świątyni - nawa rozczłonkowana pilastrami, nakryta stropem płaskim; w partiach dobudowanych sklepienia kolebkowo-krzyżowe. Chór muzyczny wsparty jest na trzech arkadach. Wewnątrz świątyni znajdują się trzy ołtarze o cechach klasycystycznych oraz kamienna chrzcielnica zapewne gotycka. Prospekt organowy jest rokokowy. W nawie znajduje się barokowy obraz z 1660 r. przedstawiający bł. Bogumiła z szesnastoma scenkami z jego życia i cudów, był trzykrotnie odnawiany. Pod ołtarzem ulokowano gotycką rzeźbę bł. Bogumiła z tumby. Ponadto w kościele znajdują się dwie rzeźby lwów z XVII wieku.

Kaplica Błogosławionego Bogumiła[edytuj | edytuj kod]

Drewniana kaplica Błogosławionego Bogumiła „na Puszczy” zbudowana została w 1788 r. Położona jest wśród rozlewisk rzeki Warty i Teleszyny.

Prezbiterium budowli zwrócone jest w kierunku południowym. Świątynia jest konstrukcji zrębowej, oszalowana. Jednonawowa, z nieco niższym prezbiterium zamkniętym prosto. Strop płaski, a belka tęczowa zawiera datę budowy. Dach jest dwuspadowy, kryty blachą, z wieżyczką na sygnaturkę.

Wewnątrz umieszczone są dwa barokowe ołtarze z początku XVIII wieku. W bocznym zdekompletowanym ołtarzu znajduje się późnobarokowa rzeźba Błogosławionego Bogumiła z początku XVII wieku. Obok nich także dwie barokowe rzeźby Świętych Piotra i Pawła oraz kamienny sarkofag bł. Bogumiła - rzeźba Antoniego Kurzawy z 1890 r.

SKGW Dobrów[edytuj | edytuj kod]

W Dobrowie działa od ponad 50 lat Koło Gospodyń Wiejskich, które później stało się Stowarzyszeniem Koła Gospodyń Wiejskich. Organizuje imprezy cykliczne np. Bogumiłki, śladami historii; Świętojanki, w wigilię św. Jana, jak również kuligi czy rajdy rowerowe dla dzieci.

Stowarzyszenie DOM[edytuj | edytuj kod]

Od 2016 roku[5] w Dobrowie działa Stowarzyszenie "DOM" Dobrowska Organizacja Międzypokoleniowa[6].

Sport[edytuj | edytuj kod]

Młodzieżowy Ludowy Uczniowski Klub Sportowy Warta Eremita Dobrów – polski klub piłkarski z Dobrowa, który w sezonie 2023/2024 rozgrywa swoje mecze w klasie okręgowej, gr. wielkopolskiej VI[7].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 24822
  2. NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-06].
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 231 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  4. Karolina, Bogumiłki – Stowarzyszenie DOM [online] [dostęp 2019-11-04] (pol.).
  5. STOWARZYSZENIE "DOM" DOBROWSKA ORGANIZACJA MIĘDZYPOKOLENIOWA [online], rejestr.io [dostęp 2020-07-13].
  6. Stowarzyszenie DOM – Dobrowska Organizacja Międzypokoleniowa [online] [dostęp 2019-11-26] (pol.).
  7. Skarb - Warta Dobrów [online], www.90minut.pl [dostęp 2023-09-10].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Piotr Maluśkiewicz, Ziemia konińska – przewodnik turystyczny, Konin: „Apeks”, 1997, ISBN 83-86139-28-5, OCLC 750945451.
  • Andrzej Czesław Nowak, Koło, Kłodawa, Uniejów, Dąbie, Przedecz oraz okolice – przewodnik turystyczny, Poznań: Centralny Ośrodek Informacji Turystycznej, 1987, ISBN 83-85034-05-6, OCLC 69476907.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]