Dobrotica
| ||||
| ||||
| ||||
| władca Dobrudży | ||||
| Okres | od 1346 do 1386 | |||
| Poprzednik | Balik | |||
| Dane biograficzne | ||||
| Data śmierci | ok. 1386 | |||
| Dzieci | Iwanko, Terter, córka | |||
Dobrotica (bułg. Добротица, rumuń. Dobrotici lub Dobrotiţă, grec. Τομπροτίτζας) – władca Despotatu Dobrudży w latach 1347 do ok. 1386.
Pochodzenie etniczne Dobroticy jest niejasne (Wołoch, Bułgar). W 1346 Dobrotica i jego brat Teodor zostali wysłani wraz z 1000 żołnierzami na pomoc bizantyńskiej cesarzowej Annie Sabaudzkiej w wojnie domowej przeciwko Janowi VI Kantakuzenowi. Obu wysłał ich brat Balik, który przed 1345 rokiem Po jego śmierci państwo odziedziczył Dobrotica, a po nim jego syn Iwanko. Państwo Dobroticy sięgało od Morza Czarnego do pasma Starej Płaniny i twierdzy Emona (w pobliżu przylądka Emine). Od imienia Dobroticy Turcy nazwali te ziemie Dobrudżą. Po śmierci Dobroticy panował jego syn Iwanko. Nieznana z imienia córka Dobroticy poślubiła Michała Paleologa, gubernatora Mesembrii.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Tadeusz Wasilewski, Historia Bułgarii, wyd. 2 uzup. Wrocław: Ossolineum 1988, s. 108.
- Iwan Bożiłow, Bułgaria [w:] Świat Bizancjum, t. 3: Bizancjum i jego sąsiedzi 1204-1453, pod redakcją Angeliki Laiou, Cécile Morisson, przeł. Andrzej Graboń, Kraków: Wydawnictwo WAM 2014, s. 390.
