Dobrzynka (dopływ Neru)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dobrzynka
Ilustracja
Ujście Dobrzynki do Neru
Kontynent

Europa

Państwo

 Polska

Lokalizacja

Wyżyna Łódzka

Rzeka
Długość 25,4 km
Źródło
Miejsce Górki Duże
Wysokość

250 m n.p.m.

Współrzędne

51°34′54″N 19°30′00″E/51,581667 19,500000

Ujście
Recypient Ner
Miejsce

Łódź (Łaskowice)

Wysokość

ok. 165 m n.p.m.[1]

Współrzędne

51°42′44″N 19°21′20″E/51,712222 19,355556

Położenie na mapie województwa łódzkiego
Mapa konturowa województwa łódzkiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „źródło”, powyżej na lewo znajduje się również punkt z opisem „ujście”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, w centrum znajduje się punkt z opisem „źródło”, powyżej na lewo znajduje się również punkt z opisem „ujście”

Dobrzynkarzeka, lewy dopływ Neru[2] o długości 25,4 km[3].

Rzeka płynie na Wyżynie Łódzkiej. Źródła rzeki znajdują się na wysokości 250 m n.p.m. we wsi Górki Duże niedaleko Tuszyna. Następnie przepływa przez Pabianice, a uchodzi do Neru w granicach administracyjnych Łodzi przy południowo-zachodniej granicy miasta na polach między Łaskowicami a Gorzewem powyżej ulicy Łaskowice w odległości 1 kilometra od lotniska Lublinek i stacji kolejowej Łódź Lublinek. Lewym dopływem rzeki jest Pabianka, oprócz tego kilka mniejszych cieków wodnych po obu stronach rzeki.

W górnym biegu – od źródeł do miejscowości Zofiówka woda zanieczyszczona jest zanieczyszczeniami organicznymi z gospodarstw wiejskich. Jakość wody jest jednak wystarczająco dobra, by jeszcze tuż przed Pabianicami w Sereczynie funkcjonowało turystyczne gospodarstwo rybackie. Oparte jest ono o odnowione stawy dawnego PGRu, a w części także urządzenia hydrotechniczne dawnego tradycyjnego młyna na Dobrzynce. Młyn ten od lat 80. XX wieku był w ruinie, a został wyburzony w drugiej połowie lat 90. Do dziś widoczne są zbiorniki przepływowe młyna oraz przepusty pod drogą wchodzące w skład gospodarstwa rybackiego[4][5].

1
2
Dobrzynka w Pabianicach przed i po rewitalizacji koryta

W dolnym biegu rzeki Dobrzynka jest silnie zanieczyszczona, lecz jej stan znacznie poprawił się w porównaniu z okresem PRL. Zlikwidowano największych trucicieli, a budowa oczyszczalni ścieków sprawiła, że ścieki komunalne niezbyt często trafiają do rzeki (wyjątek: cuchnące przecieki z nielegalnych przyłączy do kanalizacji burzowej, uchodzącej do rzek na terenie tzw. bulwarów)[5].

Rzeka ta odegrała podobną rolę w życiu Pabianic jak rzeka Łódka w historii Łodzi. Nad jej prawym brzegiem lokowano Pabianice, które już w roku 1297 mogły uzyskać prawa miejskie[6][7][8]. Wzdłuż rzeki w dzielnicy Pabianic o nazwie Bugaj znajdują się dwa połączone sztuczne zalewy nazywane przez Pabianiczan stawami na Lewitynie. Zalewy te znajdują się na terenie Miejskiego Ośrodka Sportu i Rekreacji „Businka” im. Włodzimierza Durajskiego w Pabianicach. „Businka” nie jest w pełni zbiornikiem przepływowym, więc jest wrażliwa na osadzanie zanieczyszczeń oraz zamulanie i dlatego wymaga częstych zabiegów hydrotechnicznych.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Dobrzynka na mapie Geoportalu Polskiej Infrastruktury Informacji Przestrzennej. Główny Geodeta Kraju. [dostęp 2017-07-14].
  2. Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 1. Wody płynące, źródła, wodospady, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 56, ISBN 83-239-9607-5.
  3. Dobrzynka na mapie Geoportalu Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej >> Moduł: Obszary Dorzeczy (wynik wyszukiwania). Krajowy Zarząd Gospodarki Wodnej. [dostęp 2017-07-14].
  4. Andrzej Banasiak: Okolice Łodzi: szlaki turystyczne. Warszawa: PTTK „Kraj”, 1988, s. 22. ISBN 83-7005-172-3.
  5. a b an: Dobrzynka wraca do życia. „zyciepabianic.pl”, 2013-01-01. [dostęp 2024-02-11].
  6. Andrzej Banasiak: Okolice Łodzi: szlaki turystyczne. Warszawa: PTTK „Kraj”, 1988, s. 76. ISBN 83-7005-172-3.
  7. Sebastian Adamkiewicz: Pabianice - miasto w cieniu Łodzi. Histmag.org, 2011-11-02. [dostęp 2024-03-17]. (pol.).
  8. Sławomir Saładaj: Historia miasta. Urząd Miasta Pabianic, 2015. [dostęp 2024-03-17]. (pol.).