Dojrzałość zbiorcza owoców

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Dojrzałość zbiorcza owoców – stan fizjologicznego rozwoju owoców charakteryzujący się najmniejszą intensywnością oddychania, w którym są one już całkowicie wykształcone i wyrośnięte a szypułki łatwo odrywają się od pędu owoconośnego. Na ogół dojrzałość zbiorcza ma miejsce wcześniej (sporadycznie w tym samym czasie) niż dojrzałość konsumpcyjna lub przetwórcza. Jest wiele metod określania dojrzałości zbiorczej owoców a najczęściej bazują one na zmianie barwy zasadniczej skórki[1].

Najdokładniejsze metody jednak opierają się na pomiarze produkcji lub pomiarze stężenia etylenu w owocu, który to gaz uznawany jest za katalizatora enzymatycznie indukowanego procesu oddychania. Metody oparte na tym ostatnim procesie ze względu na konieczność użycia kosztownej aparatury (chromatograf gazowy) nie mają zastosowania w praktyce a tylko w badaniach naukowych.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Edward Lange, Waldemar Ostrowski: Przechowalnictwo owoców. Warszawa: PWRiL, 1992, s. 301. ISBN 83-09-01494-5.