Dolina Hińczowa
Dolina Hińczowa (niem. Kessel des Hinzensees, Hinzenseekessel, słow. Hincova dolina, węg. Hincó-tó-katlan) – dolina tatrzańska położona na terenie Słowacji, boczne odgałęzienie Doliny Mięguszowieckiej (Mengusovská dolina)[1]. Stanowi środkową część tej doliny[2].
Topografia[edytuj | edytuj kod]
Granice Doliny Hińczowej tworzą:
- od północnego wschodu główna grań Tatr na odcinku od Cubryny po Hińczowy Zwornik,
- od wschodu – odgałęziająca się od Hińczowego Zwornika grań Wołowca Mięguszowieckiego,
- od północnego zachodu grań od Cubryny do Koprowego Wierchu,
- od południowego zachodu – grań od Koprowego Wierchu w kierunku Wyżniej Koprowej Przełęczy. Jeszcze przed nią od masywu Koprowego Wierchu do dna Doliny Mięguszowieckiej opada grzęda z Hińczową Kopką. Za nią ciągnie się skalisto-trawiasty wał oddzielający Dolinę Hińczową od Dolinki Szataniej[2].
Geologia i rzeźba terenu[edytuj | edytuj kod]
Dolina jest pochodzenia lodowcowego. Wyrzeźbiona została w skałach krystalicznych. Jej dno tworzy rumowisko głazów porośniętych miejscami niską murawą, w której dominuje sit skucina. Od południowej strony dolinę podcina wysoki próg skalny, którym przed tysiącami lat spływały lodowce, tworząc na tym progu kaskady seraków. Wysuwa się z niego ku południowi silnie ogładzona przez lodowce bula zwana Zwyżką (1866 m), a progiem wspina się zygzakami szlak turystyczny. Powyżej Zwyżki pochyłe płyty również wygładzone przez lodowiec[3].
Stawy[edytuj | edytuj kod]
Na obszarze Doliny Hińczowej znajduje się największy i najgłębszy staw słowackiej części Tatr – Wielki Hińczowy Staw (Veľké Hincovo pleso) (1946 m n.p.m., ok. 20,1 ha i 53,7 m głębokości), z którego wypływa Hińczowy Potok (Hincov potok). Poniżej Hlińskiej Przełęczy, w rynnie dyslokacyjnej łączącej się z Dolinką Szatanią znajduje się Mały Staw Hińczowy. W dolinie położone są także niewielkie, okresowo wysychające Hińczowe Oka (Hincove oká)[2].
Szlaki turystyczne[edytuj | edytuj kod]
– przez całą długość doliny prowadzi niebieski szlak rozpoczynający się przy Drodze Wolności i stacji kolei elektrycznej Popradské pleso i wiodący wzdłuż potoku Krupa nad Popradzki Staw, stąd dalej nad Wielki Hińczowy Staw i na Koprową Przełęcz[4].
- Czas przejścia od stacji do Popradzkiego Stawu: 1 h, ↓ 35 min,
- Czas przejścia znad Popradzkiego Stawu na Koprową Przełęcz: 2:15 h, ↓ 1:45 h[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Witold Henryk Paryski, Zofia Radwańska-Paryska, Wielka encyklopedia tatrzańska, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004, ISBN 83-7104-009-1.
- ↑ a b c Władysław Cywiński, Mięguszowieckie Szczyty. Przewodnik szczegółowy, tom 10, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2003, ISBN 83-7104-031-8.
- ↑ Józef Nyka, Tatry Polskie. Przewodnik, wyd.13, Latchorzew: Wydawnictwo Trawers, 2003, ISBN 83-915859-1-3.
- ↑ a b Tomasz Nodzyński, MartaCobel-Tokarska, Tatry Wysokie i Bielskie: polskie i słowackie, Warszawa: ExpressMap, 2007, {{ISBN}978-83-60120-88-0}}