Dolina Kondratowa
 Dolina Kondratowa i Giewont po lewej stronie | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Rodzaj obiektu | |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
| 49°14′57,1200″N 19°57′18,0000″E/49,249200 19,955000 | |
Dolina Kondratowa – dolina w Tatrach Zachodnich stanowiąca zachodnie odgałęzienie Doliny Bystrej.
Topografia[edytuj | edytuj kod]
Oddziela się od Doliny Goryczkowej około 200 m na północ od Kondrackich Rówienek, a następnie biegnie w kierunku południowo-zachodnim. Od południowo-zachodniej strony ograniczają ją stoki Kalackiej Kopy i Giewontu, od zachodu północna grań Kopy Kondrackiej, od południa główna grań Tatr na odcinku od Kopy Kondrackiej przez Suchy Wierch Kondracki i Suche Czuby po Goryczkową Czubę, od wschodu Kondratowy Wierch. Największym odgałęzieniem jest Dolina Sucha Kondracka. W górnym końcu Dolina Kondratowa rozgałęzia się na dwie odnogi: Dolinę Małego Szerokiego podchodzącą pod Kondracką Przełęcz oraz Długi Żleb podchodzący w okolice Przełęczy pod Kopą Kondracką. W Dolinie Małego Szerokiego wyróżnia się jeszcze niewielką kotlinkę, tzw. Piekło[1].
Opis doliny[edytuj | edytuj kod]
Większą część doliny budują skały wapienne. Rozwinięte w nich zjawiska krasowe powodują, że dolina jest sucha. Woda płynie podziemnymi wypływami i wypływa nagle w postaci Wywierzyska Bystrej[2]. Krótki Kondratowy Potok wypełnia się wodą tylko po większych opadach. Dno doliny jest stosunkowo płaskie, gdyż w przeszłości było dnem stawu utworzonego przez morenę polodowcową[3]. Ciekawa flora. M.in. występuje tutaj podejźrzon rutolistny i złoć mała – rośliny w Karpatach bardzo rzadkie[4]. Środek doliny stanowi trawiasta Polana Kondratowa, na której położone są na wysokości 1333 m n.p.m. schronisko PTTK na Hali Kondratowej i dyżurka TOPR. Na południowo-wschodnich zboczach doliny znajdują się ogromne głazy, które oderwały się od ścian Giewontu i stoczyły w dół. W 1953 r. jeden z nich, ważący ok. 30 ton, uderzył w ścianę schroniska[3].
W przeszłości Dolina Kondratowa była wypasana, jej pasterskie tereny nazywano Halą Kondratową[5]. Obecnie jest jedną z najczęściej odwiedzanych dolin tatrzańskich, prowadzą przez i ponad nią bardzo popularne szlaki turystyczne na Giewont i Czerwone Wierchy oraz bardzo widokowa trasa od Przełęczy pod Kopą Kondracką główną granią Tatr na Kasprowy Wierch[3].
Szlaki turystyczne[edytuj | edytuj kod]
– niebieski z Kuźnic do schroniska, a stąd dalej na Kondracką Przełęcz i Wielki Giewont
- Czas przejścia z Kuźnic do schroniska: 1:20 h, ↓ 1 h
- Czas przejścia ze schroniska na Giewont: 1:45 h, ↓ 1:15 h
– zielony od schroniska na Przełęcz pod Kopą Kondracką. Czas przejścia: 1:20 h, ↓ 1 h[6].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Tatry Polskie. Mapa turystyczna 1:20 000, Piwniczna: Agencja Wydawnictwo „WiT” S.c., 2009, ISBN 83-89580-00-4.
- ↑ Władysław Cywiński, Tatry. Tom 13. Kasprowy Wierch, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2008, ISBN 83-7104-011-3.
- ↑ a b c Józef Nyka, Tatry Polskie. Przewodnik, wyd. 13, Latchorzew: Wydawnictwo Trawers, 2003, ISBN 83-915859-1-3.
- ↑ Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirek, Czerwona księga Karpat Polskich, Warszawa: Instytut Botaniki PAN, 2008, ISBN 978-83-89648-71-6.
- ↑ Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski, Wielka encyklopedia tatrzańska, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004, ISBN 83-7104-009-1.
- ↑ Tatry. Zakopane i okolice. Mapa w skali 1:27 000, Warszawa: ExpressMap Polska, 2005, ISBN 83-88112-35-X.