50°31′31″N 23°43′29″E/50,525278 23,724722Domaniż
| ||||
| ||||
| Państwo |  Polska
| |||
| Województwo | lubelskie | |||
| Powiat | tomaszowski | |||
| Gmina | Łaszczów | |||
| Miasto | Łaszczów | |||
| SIMC | 0893682 | |||
| Nr kierunkowy | (+48) 84 | |||
| Kod pocztowy | 22-650[1] | |||
Położenie na mapie Polski   Domaniż | ||||
| 50°31′31″N 23°43′29″E/50,525278 23,724722
| ||||
Portal  Polska
| ||||
Domaniż (do końca 2009 roku samodzielna wieś) – część miasta Łaszczów w województwie lubelskim, w powiecie tomaszowskim, w gminie Łaszczów[2][3].
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zamojskiego.
Od 1 stycznia 2010 roku Domaniż wraz z Podhajcami, Czerkasami oraz częścią Kolonii Łaszczów, wszedł w skład Łaszczowa, który otrzymał prawa miejskie.
Historia[edytuj | edytuj kod]
W wieku XIX wieś opisano jako historyczne przedmieście miasta, a następnie osady Łaszczów. W roku 1881 we wsi było 53 domostw zamieszkałych przez 267 mieszkańców. Włościanie posiadali 256 mórg gruntów[4].
Domaniż podobnie jak sąsiedni Małoniż są to stare wsie wzmiankowane już w 1397 roku. W pierwszej połowie XVI wieku król Zygmunt II August zezwolił Aleksandrowi Łaszczowi z Tuczap podkomorzemu chełmskiemu, na zamianę jego wsi Domaniż na miasto Prawda (Łaszczów) co stało się w roku 1549 roku. Miasto powstało na gruntach tejże wsi, lecz położony obok Domaniż nadal pozostał jako wieś oddzielna istniejąca samodzielnie do roku 2009[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych - Poczta Polska. „Spis numerów adresowych”, s. według indeksu nazw, 2013. Warszawa: Poczta Polska S.A..
- ↑ TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp online].
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200), ze zmianami w obwieszczeniu z dnia 4 sierpnia 2015 (Dz.U. z 2015 r. poz. 1636).
- ↑ Domaniż w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego. T. II: Derenek – Gżack. Warszawa 1881.
- ↑ Świeżawski 1983 ↓, s. 17.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- A. Świeżawski. Z pradziejów Łaszczowa. „Rocznik Tomaszowski 1/1981”, s. 17, 1983. Lublin..
| |||||||||||||||||||||||||||||
