Domanice (powiat wrocławski)
50°56′13″N 16°35′33″E/50,936944 16,592500| wieś | |
.jpg) Panorama wsi z widocznymi wieżami - kościelną oraz pałacową | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (III 2011) |
430[2] |
| Strefa numeracyjna |
71 |
| Kod pocztowy |
55-081[3] |
| Tablice rejestracyjne |
DWR |
| SIMC |
0877039 |
Położenie na mapie gminy Mietków  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu wrocławskiego  | |
| 50°56′13″N 16°35′33″E/50,936944 16,592500[1]
| |
Domanice (niem. Domantz) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie wrocławskim, w gminie Mietków.
Podział administracyjny[edytuj | edytuj kod]
W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Domanice. W latach 1945–1954 siedziba gminy Domanice. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa wrocławskiego.
Położenie[edytuj | edytuj kod]
Położone w pobliżu sztuczne Jezioro Mietkowskie bywa niekiedy nazywane Jeziorem Domanickim.
Demografia[edytuj | edytuj kod]
Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyły 430 mieszkańców[2]. Są drugą co do wielkości miejscowością gminy Mietków.
Nazwa[edytuj | edytuj kod]
Pierwsza wzmianka o miejscowości w formie Demano pochodzi z 1193 roku. Nazwa była później notowana także w formach Dmanz (1223), Domanz (1247), Dmanc (1250), Damanz (1251), Domancz (1317), Domantz (1318), Domantz (1334), Domantze (1499), Domantz (1560), Domanze (1650), Domantze (1743), Domanze (1845), Domanze, Domanice (1941)[4].
Historia[edytuj | edytuj kod]
W XIII wieku własność rycerska z zamkiem na wzgórzu nad Bystrzycą. Po 1945 we wsi funkcjonowało Państwowe Gospodarstwo Rolne[5].
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są[6]:
- kościół filialny pw. św. Anny, murowany gotycko-barokowy z drugiej połowy XV wieku, wzmiankowany w 1348 r.; po pożarze w 1664 r. przebudowany - orientowany, jednonawowy, z wieżą po stronie północnej. Kościół był restaurowany w 1894 r. i 1961 r., kościelny dzwon pochodzi z 1653 r., a wyposażenie wnętrza z pierwszej połowy XVII wieku
- mauzoleum rodziny grafa von Brandenburg z 1856 r., okazałe, na miejscowym cmentarzu pełni dziś rolę kaplicy cmentarnej
- zespół pałacowy, z XVIII-XX w.:
- pałac, po licznych przebudowach zamku, ostatnia w 1821 r.[7] w stylu klasycystycznym; pałac stanowi czworoboczny budynek z wieżą; prawdopodobnie w swoich murach kryje fragmenty starszych, XVI- i XVII-wiecznych założeń. Po II wojnie światowej pałac przeszedł w zarząd państwowy PRL; wykorzystywany jako Dom Związku Artystów Scen Polskich (ZASP), ale jego odbudowa po wieloletnich zaniedbaniach postępuje powoli, aktualnie sprzedany
- park, duży wokół pałacu, w parku m.in. fontanna
inne obiekty:
- oficyny i zabudowania gospodarcze, znajdują się w otoczeniu pałacu, wykorzystywane jako składy i mieszkania
- budynek szkolny, z XVIII wieku, obecnie urządzone jest w nim przedszkole
- budynek z wmurowaną tablicą poświęconą poległemu pod koniec lat 40. XX wieku funkcjonariuszowi milicji, znajduje się w pobliżu kościoła
- niewielki obelisk wystawiony z okazji 25-lecia LOK, w pobliżu pałacu.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 25742
- ↑ a b GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 233 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Nazwy miejscowe Polski : historia, pochodzenie, zmiany. pod red. Kazimierza Rymuta. T. 2, C-D. Kraków: Wydawnictwo Instytutu Języka Polskiego PAN, 1997, s. 398. ISBN 83-85579-64-8.
- ↑ Janusz Czerwiński, Ryszard Chanas: Dolny Śląsk - przewodnik. Warszawa: Sport i Turystyka, 1977 s. 189
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 234. [dostęp 2012-11-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-27)].
- ↑ Łuczyński Romuald M. Zamki, dwory i pałace w Sudetach, Legnica, 2008, s. 104
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Colmar Grünhagen, Regesten zur Schlesischen Geschichte, Breslau: Josef Max & KOMP., 1866 (niem.).
