Domena ferroelektryczna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Różnorodne ściany domenowe, dzielące domeny ferroelektryczne (niebieska) i magnetyczne (czerwona) w multiferroiku

Domena ferroelektryczna, domena elektryczna – obszar dielektryka, charakteryzujący się spontanicznym uporządkowaniem elektrycznych momentów dipolowych[1].

Takie uporządkowanie, występujące w nieobecności zewnętrznego pola elektrycznego, nadaje domenom niezerową polaryzację. Domeny występują w ferroelektrykach jako stan o najniższej energii[1], w pewnym zakresie temperatur. Przy ochładzaniu próbki poniżej pewnej temperatury (zwanej temperaturą Curie przez analogię do ferromagnetyzmu) zachodzi przemiana fazowa: próbka samorzutnie dzieli się na domeny ferroelektryczne; podobnie przy wzroście temperatury powyżej punktu Curie kryształ traci własności ferroelektryczne[2][3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b domeny elektryczne, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2015-01-16].
  2. „Acta Universitatis Wratislaviensis: Matematyka, fizyka, astronomia”. XIX (19-26), s. 172, 1976. Uniwersytet Wrocławski. Państwowe Wydawnictwo Naukowe. 
  3. Tablice fizyczno-astronomiczne. Wojciech Mizerski (red.). Wyd. II. 2002, s. 159. ISBN 83-7350-011-1.