Domenico Dragonetti

Domenico Dragonetti

Domenico Dragonetti ze swoim kontrabasem Gasparo da Salò
Pseudonim	Il Drago
Data i miejsce urodzenia	7 kwietnia 1763 Wenecja
Pochodzenie	włoskie
Data i miejsce śmierci	16 kwietnia 1846 Londyn
Instrumenty	kontrabas
Gatunki	muzyka poważna, muzyka klasycystyczna
Zawód	kontrabasista, kompozytor
Instrument
kontrabas „Dragonetti” Gasparo da Salò (data nieznana) skrzypce „Dragonetti” Stradivarius (1700) „Rivaz, Baron Gutmann” Stradivarius (1707) „Dragonetti, Milanollo” Stradivarius (1728) „Dragonetti, Walton” Guarneri (1742)

Domenico Carlo Maria Dragonetti, zwany Il Drago (ur. 7 kwietnia 1763 w Wenecji, zm. 16 kwietnia 1846 w Londynie) – włoski kontrabasista i kompozytor.

Życiorys

Do 30 roku życia mieszkał w rodzinnej Wenecji. Grał na kontrabasie w katedrze Świętego Marka i w Teatrze Wielkim w Vicenzy. Dzięki niesłychanej na owe czasy wirtuozerii w grze na kontrabasie uzyskał znaczną sławę w Europie, nie opuszczając rodzimych Włoch. Zrezygnował z podpisania wielu intratnych kontraktów i propozycji pracy za granicą, z zaproszeniem od cara Rosji włącznie. W 1794 w końcu wyjechał, aby podjąć pracę w orkiestrze Teatru Królewskiego w Londynie, gdzie spędził resztę swojego życia.

Regularnie grywał koncerty w londyńskim Towarzystwie Filharmonicznym (Philharmonic Society of London), a także na zaproszenia osób prywatnych. W tym okresie poznał Josepha Haydna i Ludwiga van Beethovena, którego wielokrotnie następnie odwiedzał w Wiedniu i któremu osobiście zademonstrował możliwości kontrabasu jako instrumentu solowego. Dragonetti przeszedł do historii także jako twórca smyczka, zwanego od jego nazwiska smyczkiem Dragonettiego.

Wartościowe instrumenty

Dragonetti był zapalonym kolekcjonerem obrazów, tabakier, lalek oraz instrumentów, wśród których obok kontrabasu Gaspara Bertolottiego da Salò „Dragonetti”, było troje skrzypiec Antonia Stradivardiego: „Dragonetti” (1700), „Rivaz, Baron Gutmann” (1707), „Dragonetti, Milanollo” (1728) oraz skrzypce Bartolomeo Giuseppe Guarneriego „Dragonetti, Walton” (1742).

Twórczość

Jako kompozytor był samoukiem. Komponował koncerty i utwory koncertowe z towarzyszeniem orkiestry; kwintety (na kontrabas solo, skrzypce, dwie altówki i basso continuo), duety na wiolonczelę i kontrabas, wariacje na temat popularnych arii operowych na kontrabas solo, partie kontrabasu obbligato do arii operowych, a także pieśni, utwory fortepianowe i kaprysy na skrzypce.

Bibliografia

• Encyklopedia muzyczna PWM. Elżbieta Dziębowska (red.). Wyd. I. T. 2: CD część biograficzna. Kraków: PWM, 1984, s. 446. ISBN 83-224-0223-6. (pol.)