Dominice

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dominice
wieś
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 wielkopolskie

Powiat

leszczyński

Gmina

Włoszakowice

Liczba ludności (2022)

124[2]

Strefa numeracyjna

65

Kod pocztowy

64-140[3]

Tablice rejestracyjne

PLE

SIMC

0377667

Położenie na mapie gminy Włoszakowice
Mapa konturowa gminy Włoszakowice, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Dominice”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej znajduje się punkt z opisem „Dominice”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Dominice”
Położenie na mapie powiatu leszczyńskiego
Mapa konturowa powiatu leszczyńskiego, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Dominice”
Ziemia51°56′25″N 16°18′00″E/51,940278 16,300000[1]

Dominicewieś letniskowa w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie leszczyńskim, w gminie Włoszakowice, nad południowym brzegiem jeziora Dominickiego i na obszarze Przemęckiego Parku Krajobrazowego.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Wieś pierwotnie związana była z Wielkopolską. Ma metrykę średniowieczną i istnieje co najmniej od początku XIII wieku. Wymieniona pierwszy raz w dokumencie zapisanym po łacinie z 1210 jako Dominiz, 1449 Domyenicze, 1589 Dominicze, 1603 Duniewicze[4].

Miejscowość początkowo była własnością książęcą, a później stała się wsią kościelną własnością zakonu cystersów, a następnie szlachecką. W 1210 leżała w kasztelanii lub opolu przemęckim będącym reliktem opola przedpaństwowej wspólnoty rodowo-terytorialnej, które stały się w średniowieczu podokręgami kasztelanii. W 1589 leżała w powiecie kościańskim Korony Królestwa Polskiego[4].

Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z 1210 kiedy książę wielkopolski oraz kaliski Władysław Odonic nadał klasztorowi cystersów w Pforcie w Turyngii m.in. wieś Dominice w celu założenia nowego klasztoru w kasztelanii przemęckiej. Książę nadał klasztorowi także 8 innych wsi z okolic Przemętu wraz z wszystkimi użytkami gruntowymi i wodnymi, a także zezwolił przyszłemu klasztorowi na założenie jednej lub dwóch całkiem nowych osad targowych, na karczunkach leśnych, a także wsi na prawie niemieckim zwalniając wszystkich chłopów zarówno niemieckich jak polskich od sądownictwa i powinności prawa polskiego. Dokument wymienia przy okazji chłopów z Dominic: Radocha, Zwantosa, Plewnię, Nudassa określając ich obowiązki względem klasztoru. Przez 3 dni w tygodniu mieli oni dawać zakonowi 12 ryb długości łokcia oraz 3 urny miodu rocznie. Natomiast Nowosz oraz Radsław wraz z synami mieli codziennie łowić ryby dla zakonników. Odnotowano także chłopów "Zlavosovici, Chrapisz, Pancis, Gozis, Karsna, Bożeciech" z pomocnikiem oraz lokalnych bartników i garncarza Biegana. Fundacja ta ostatecznie nie została jednak zrealizowana[4].

Po roku 1261 brakuje dalszych pewnych wiadomości o wsi. Z tego względu pojawiło się kilka teorii odnośnie jej dalszych losów. Historycy uważają, że wieś mogła być dalej wsią klasztorną, zmienić właściciela i stać się wsią szlachecką, a potem zmienić nazwę albo nawet opustoszeć i pozostać wsią niezamieszkaną. Zachowały się XV wieczne wzmianki, które można identyfikować ze wsią, jednak nie wynika z nich jednoznacznie, że jej dotyczą. Kolejną wzmiankę ze zniekształconą nazwą miejscowości pochodzącą z 1603 historycy już pewnie wiążą z Dominicami, które znajdowały się wtedy w posiadaniu szlachty wielkopolskiej. Wieś wspominana była później m. in. w rejestrze pogłównym z 1676 oraz jako osada pod nazwą Dominik znajduje się na na XIX wiecznych mapach Perthéesa i Gilly’ego[4].

Wskutek II rozbioru Polski w 1793 wieś wraz z okolicą przeszła pod władanie Prus i jak cała Wielkopolska znalazła się w zaborze pruskim.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa leszczyńskiego.

Powyżej wsi znajduje się wieża widokowa, zbudowana przez Nadleśnictwo Włoszakowice, z której można podziwiać widoki na jezioro Dominickie. Spod wieży rozpoczyna się ścieżka przyrodniczo-leśna „Papiernia”.

Galeria[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 25846
  2. NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-06].
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 234 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  4. a b c d Chmielewski 1986 ↓, s. 389–390.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Dominice, [w:] Słownik historyczno-geograficzny ziem polskich w średniowieczu, Instytut Historii Polskiej Akademii Nauk, 2010–2014.