Dominika Dymińska

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dominika Dymińska
Data i miejsce urodzenia

24 listopada 1991
Warszawa

Zawód, zajęcie

pisarka, poetka, tłumaczka

Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Dominika Dymińska (ur. 24 listopada 1991 w Warszawie) – polska pisarka, poetka, językoznawczyni i tłumaczka.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodziła się w Warszawie, gdzie studiowała lingwistykę stosowaną na Uniwersytecie Warszawskim i gender studies na Polskiej Akademii Nauk. Związana z ruchem feministycznym. Obecnie mieszka w Niemczech.

Jest najmłodszą autorką, której wiersz znalazł się w antologii Wolny wybór: stulecie wierszy 1918-2018 pod red. Piotra Śliwińskiego[1].

Nominowana do Nagrody Literackiej „Nike” 2017 za Danke[2]. Publikowała wiersze m.in. w Czasie Kultury, Odrze, Opcjach, Toposie, Tyglu Kultury, Wyspie, a także felietony o tematyce feministycznej na portalu Korporacji Ha!art.

Nagrody i nominacje[edytuj | edytuj kod]

Książki[edytuj | edytuj kod]

  • Mięso, Warszawa: Wydawnictwo Krytyki Politycznej, 2012 – powieść[7]
  • Danke, Warszawa: Wydawnictwo Krytyki Politycznej, 2016 – tom poezji[8]
  • Pozdrowienia ze świata, Kraków: Korporacja Ha!art, 2017 – tom poezji[9]
  • Milch, Warszawa: Staromiejski Dom Kultury, 2019 – tom poezji

Tłumaczenia[edytuj | edytuj kod]

  • Zjadanie zwierząt, Jonathan Safran Foera[10]
  • Poza słowami, Carl Safina
  • Tęczowa książeczka. Poradnik dla nastolatków, Juno Dawson[11]
  • Feminizm jest sexy, Jennifer K. Armstrong[12]
  • Dzieci wojny narkotykowej, oprac. zbiorowe[13]

Kontrowersje[edytuj | edytuj kod]

W listopadzie 2017 roku w ramach międzynarodowego ruchu Me Too na łamach Codziennika Feministycznego ukazał się tekst czterech autorek, na temat hipokryzji lewicowych dziennikarzy, pod którym podpisała się m.in. Dominika Dymińska[14]. Wywołał on ogólnopolską debatę na temat kultury gwałtu[15]. W tekście padło oskarżenie o gwałt wobec Jakuba Dymka – jej byłego partnera, publicysty Krytyki Politycznej, w wyniku czego Krytyka zawiesiła z nim współpracę. Po publikacji śledztwo z urzędu wszczęła prokuratura. Zostało ono umorzone w styczniu 2019, gdyż nie doszukano się znamion czynu zabronionego[16]. Na początku grudnia 2017 roku pełnomocnik Dymka skierował wezwanie przedsądowe do redaktor naczelnej Codziennika Feministycznego i autorek tekstu z żądaniem publikacji przeprosin. Codziennik uznał żądanie za bezpodstawne, gdyż tekst nie wskazywał jednoznacznie ani sprawcy, ani pokrzywdzonej, a sam zainteresowany powiązał siebie z opisaną sytuacją[17].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Masz "Wolny wybór" - Książki - Kultura - kulturapoznan.pl [online], web.archive.org, 20 marca 2019 [dostęp 2021-04-06] [zarchiwizowane z adresu 2019-03-20].
  2. ↑ a b 20 nominacji do nagrody Nike. Z szansami Matywiecki, Dehnel i Dymińska, „kultura.gazetaprawna.pl”, 18 maja 2017 [dostęp 2017-06-19].
  3. ↑ poezja polska - serwis internetowy [online], www.poezja-polska.pl [dostęp 2021-04-10].
  4. ↑ Nagroda Warszawskiej Premiery Literackiej dla Dominiki Dymińskiej - Aktualności, „Wydawnictwo Krytyki Politycznej” [dostęp 2017-06-19] (pol.).
  5. ↑ Miejska Biblioteka Publiczna w Nowej Rudzie - Konkurs im. Zygmunta Krukowskiego rozstrzygnięty [online], web.archive.org, 6 kwietnia 2021 [dostęp 2021-04-06] [zarchiwizowane z adresu 2021-04-06].
  6. ↑ Instytut Mikołowski [online], web.archive.org, 6 września 2019 [dostęp 2021-04-06] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-06].
  7. ↑ Dominika Dymińska, Mięso, Warszawa: Wydawnictwo Krytyki Politycznej, 2012, ISBN 978-83-62467-67-9, OCLC 815829630 [dostęp 2021-04-06] (pol.).
  8. ↑ Dominika Dymińska, Danke: czyli nigdy więcej, 2016, ISBN 978-83-64682-92-6, OCLC 945578738 [dostęp 2021-04-06] (pol.).
  9. ↑ Dominika Dymińska, Korporacja Ha!art, Pozdrowienia ze świata, Kraków: Korporacja Ha!art, 2017, ISBN 978-83-65739-24-7, OCLC 1020453237 [dostęp 2021-04-06] (pol.).
  10. ↑ Jonathan Safran Foer, Dominika Dymińska, Wydawnictwo Krytyki Politycznej, Zjadanie zwierząt, Warszawa: Wydawnictwo Krytyki Politycznej, 2019, ISBN 978-83-66232-45-7, OCLC 1111750282 [dostęp 2021-04-06] (pol.).
  11. ↑ Juno Dawson, Dominika Dymińska, Wydawnictwo Krytyki Politycznej, Tęczowa książeczka: poradnik dla nastolatków, Warszawa: Wydawnictwo Krytyki Politycznej, 2016, ISBN 978-83-65369-14-7, OCLC 958195709 [dostęp 2021-04-06] (pol.).
  12. ↑ Jennifer Keishin Armstrong i inni, Feminizm jest sexy: przewodnik dla dziewczyn o miłości, sukcesie i stylu, Warszawa: Wydawnictwo Krytyki Politycznej, 2016, ISBN 978-83-65369-42-0, OCLC 971401073 [dostęp 2021-04-06] (pol.).
  13. ↑ Damon Barrett, Dominika Dymińska, Wydawnictwo Krytyki Politycznej, Dzieci wojny narkotykowej: o wpływie polityki antynarkotykowej na młodych, Warszawa: Wydawnictwo Krytyki Politycznej, 2013, ISBN 978-83-62467-93-8, OCLC 857946689 [dostęp 2021-04-06] (pol.).
  14. ↑ Ujawniają hipokryzję lewicowych przedstawicieli świata mediów. Podają nazwiska i przytaczają bulwersujące historie [online], OnetKobieta, 27 listopada 2017 [dostęp 2021-04-06] (pol.).
  15. ↑ #metoo w Polsce: co się udało, co się nie udało. [online], web.archive.org, 23 września 2020 [dostęp 2021-04-10] [zarchiwizowane z adresu 2020-09-23].
  16. ↑ Nie potwierdzono oskarżeń o gwałt i molestowanie. Prokuratura umorzyła śledztwo ws. dziennikarzy - Polsat News [online], web.archive.org, 9 listopada 2020 [dostęp 2021-01-10] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-09].
  17. ↑ "Codziennik Feministyczny" nie widzi podstaw, by przeprosić Jakuba Dymka [online], Press.pl [dostęp 2021-04-10] (pol.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Dominika_Dymińska&oldid=72093602”