Donald Tovey

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Donald Tovey
Ilustracja
Donald Tovey, ok. 1938
Imię i nazwisko

Donald Francis Tovey

Data i miejsce urodzenia

4 stycznia 1875
Eton

Pochodzenie

angielskie

Data i miejsce śmierci

10 lipca 1940
Edynburg

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

kompozytor, pianista, pisarz

Sir Donald Francis Tovey (ur. 4 stycznia 1875 w Eton, zm. 10 lipca 1940 w Edynburgu[1][2][3]) – angielski kompozytor, pianista i pisarz muzyczny.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Zdolności muzyczne przejawiał już jako dziecko[1]. Uczył się prywatnie u Sophie Weisse (fortepian), Waltera Parratta (kontrapunkt) oraz Jamesa Higgsa i Huberta Parry’ego (kompozycja)[2]. W latach 1894–1898 studiował na Uniwersytecie Oksfordzkim, uzyskując z wyróżnieniem tytuł bachelor of Arts[1]. Jako pianista debiutował w 1894 roku w Londynie na koncercie Josepha Joachima[1]. W 1914 roku objął katedrę muzyki na Uniwersytecie Edynburskim[1]. W 1917 roku założył Reid Orchestra, którą dyrygował do 1939 roku[1]. Występował z koncertami jako pianista, m.in. w USA[1][2].

Od 1934 roku członek honorowy Worshipful Company of Musicians[1]. W 1935 roku otrzymał tytuł szlachecki[1][2][3]. Po śmierci kompozytora o jego spuściznę dbała Mary Grierson, pośmiertnym wydaniem jego prac zajął się natomiast Hubert James Foss[1].

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

Zasłużył się jako nauczyciel i propagator muzyki[1]. Pisał artykuły i recenzje, przygotował też wydania utworów J.S. Bacha i Beethovena[1]. Pragnął przybliżyć muzykę ogółowi społeczeństwa, realizując tę ideę poprzez regularne koncertowanie oraz działalność dydaktyczną[1]. Swoje występy poprzedzał prelekcjami lub obszernymi analizami zawartymi w programach koncertowych[1]. Był autorem prac A Companion to the Art of the Fugue (1931), Essays in Musical Analysis (6 tomów, 1935–1939), Walter Parratt: Master of Music (1941), A Musician Talks (1941), Essays in Musical Analysis: Chamber Music (1944), Musical Articles from the Encyclopaedia Britannica (1944), Beethoven (1944), A Companion to Beethoven’s Piano Sonatas (1948), Essays and Lectures on Music (1949)[2][3].

Skomponował m.in. symfonię (1913), koncert fortepianowy (1903), koncert wiolonczelowy (1935, napisany dla Pau Casalsa), kwintet fortepianowy (1900), A Lyke Wake Dirge na 6-głosowy chór a cappella (ok. 1930), operę The Bride of Dionysus do libretta R.C. Trevelyana (1907–1918, wyst. Edynburg 1929)[1][2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h i j k l m n o Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 11. Część biograficzna t–v. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2009, s. 137. ISBN 978-83-224-0905-3.
  2. a b c d e f Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 6 Stre–Zyli. New York: Schirmer Books, 2001, s. 3671–3672. ISBN 0-02-865571-0.
  3. a b c The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 924. ISBN 0-674-37299-9.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]