Donovan Mitchell
![]() Mitchell w barwach Cavaliers w 2022 roku | ||||||||||||
#45 Cleveland Cavaliers | ||||||||||||
SG | ||||||||||||
Pełne imię i nazwisko |
Donovan Mitchell Jr. | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Pseudonim |
Spida | |||||||||||
Data i miejsce urodzenia |
7 września 1996 | |||||||||||
Wzrost |
191 cm | |||||||||||
Masa ciała |
98 kg | |||||||||||
Kariera | ||||||||||||
Aktywność |
od 2017 | |||||||||||
Szkoła średnia |
Canterbury School (New Milford, Connecticut) | |||||||||||
College |
Louisville (2015–2017) | |||||||||||
Draft |
2017, numer: 13 | |||||||||||
| ||||||||||||
|
Donovan Mitchell Jr (ur. 7 września 1996) – amerykański koszykarz, grający dla zespołu Cleveland Cavaliers w lidze NBA występujący na pozycji rzucającego obrońcy. "Spida" został wybrany z numerem 13 draftu NBA w 2017 przez Denver Nuggets. Od razu został wymieniony do Utah Jazz, w którym spędził pierwsze lata swojej kariery.
Mitchell grał w koszykówkę na poziomie uniwersyteckim w drużynie Louisville Cardinals. W swoim debiutanckim sezonie 2017 został mianowany do pierwszego zespołu debiutantów - NBA All-Rookie Team oraz do konkursu wsadów, który wygrał. W 2015 roku wystąpił w dwóch meczach gwiazd szkół średnich – Derby Classic, Jordan Classic Regional. W obu został uznany MVP. W 2014 zdobył srebrny medal podczas turnieju Nike Global Challenge.
Wczesne życie[edytuj | edytuj kod]
Mitchell urodził się 7 września 1996 r. w Elmsford w stanie Nowy Jork w rodzinie Donovana Sr. i Nicole. Jego matka, która jest pochodzenia panamskiego, jest nauczycielką, a ojciec byłym graczem Minor League Baseball. Ponieważ jego ojciec był dyrektorem ds. relacji z zawodnikami w drużynie New York Mets, Mitchell spędził dzieciństwo w szatniach Major League Baseball. W wieku siedmiu lat podziwiał gwiazdę miotacza drużyny Mets z niższej ligi, Scotta Kazmira, a później Davida Wrighta, którego pierwszy plakat powiesił na ścianie. Mitchell ma jedną młodszą siostrę o imieniu Jordan.
Collage (Louisville Cardinals)[edytuj | edytuj kod]

Mitchell zdecydował się nosić na koszulce numer 45 w dowód uznania dla Michaela Jordana, który nosił ten sam numer podczas swojej kariery baseballowej i na początku swojego powrotu do NBA w 1995 roku.
W swoim drugim sezonie Mitchell notował średnio 15,6 punktu, 2,7 asyst i 4,9 zbiórek na mecz, trafiając 46,3% z pola, 35,4% zza łuku i 80,6% z linii rzutów wolnych. Chociaż Mitchell nie zatrudnił od razu agenta, zaraz po swojej drugiej kampanii Mitchell zgłosił się do draftu NBA w 2017 roku.
Profesjonalna kariera (NBA)[edytuj | edytuj kod]
Utah Jazz (2017 - 2022)[edytuj | edytuj kod]
Sezon 2017 - 2018: Debiutant[edytuj | edytuj kod]
Mitchell trafił do Denver Nuggets jako trzynasty wybór ogólny w drafcie NBA 2017, jednak został wymieniony na rzecz Utah Jazz w zamian za Tylera Lydona. 5 lipca 2017 roku Mitchell zawiązał czteroletnią umowę skalę kontraktu dla nowo przybyłych graczy z drużyną z Utah. Dokładnie sześć dni później, 11 lipca 2017 roku, podpisał wieloletnią umowę sponsorską z firmą Adidas. W tym samym dniu Mitchell błysnął na parkiecie, zdobywając aż 37 punktów w spotkaniu z Memphis Grizzlies podczas Letniej Ligi NBA 2017 w Las Vegas - było to najwięcej punktów uzyskanych przez jakiegokolwiek zawodnika w trakcie tego turnieju.
Podczas swojego debiutu w NBA, który odbył się 18 października 2017 roku przeciwko Denver Nuggets, Mitchell zanotował 10 punktów i udzielił czterech asyst. 4 stycznia 2018 roku Mitchell został ogłoszony Debiutantem Miesiąca Konferencji Zachodniej za grudzień 2017 roku, osiągając średnio 23,1 punktu, 3,4 asysty, 3,2 zbiórki i 1,8 przechwytu w ciągu 34,3 minut na mecz. 15 stycznia 2018 roku Mitchell wyprzedził legendarnego Karla Malone'a pod względem ilości meczów, w których zdobył ponad 20 punktów w debiutanckim sezonie, sięgając swojego dziewiętnastego takiego występu.
5 lutego 2018 roku Donovan Mitchell zastąpił kontuzjowanego Aarona Gordona w konkursie wsadów NBA 2018, zdobywając 48 i 50 punktów w pierwszej rundzie, a potem 50 i 48 punktów w rundzie finałowej, co uczyniło go pierwszym debiutantem od czasów Zacha LaVine'a, który wygrał ten konkurs.
W swoim pierwszym występie w fazie play-off przeciwko Oklahoma City Thunder 15 kwietnia 2018 roku, Mitchell zanotował 27 punktów, 10 zbiórek i trzy asysty. Mimo kontuzji stopy, w drugim meczu zagrał, zdobywając 28 punktów, w tym 13 w czwartej kwarcie, co przyczyniło się do zwycięstwa Jazz 102–95. Mitchell ustanowił nowy rekord punktów zdobytych przez strzelca na początek fazy play-off w historii swojego zespołu, zdobywając 55 punktów i tym samym przewyższając rekord Michaela Jordana, który wynosił 53 punkty. Mitchell poprowadził Jazz do zwycięstwa w serii 4: 2 nad Thunder, notując średnio 28,5 punktu na mecz przy 46,2% skuteczności rzutów. Jego 171 punktów w tej serii były trzecim wynikiem w historii debiutanta w jego pierwszych sześciu meczach fazy play-off, ustępując tylko Kareemowi Abdul-Jabbarowi i Wiltowi Chamberlainowi. W meczu numer 6 zdobył 38 punktów (trafił 14 na 26 rzutów), co było najwyższym wynikiem zdobytym przez debiutanta w decydującym meczu serii od 1980 roku. 22 maja 2018 roku został uhonorowany wyborem do pierwszego składu NBA All-Rookie First Team.
Sezon 2018 - 2019: Drugi rok[edytuj | edytuj kod]

24 października 2018 roku Mitchell zanotował swój najlepszy wynik punktowy sezonu, zdobywając 38 punktów podczas zwycięstwa 100–89 nad Houston Rockets. 25 stycznia 2019 roku Mitchell zanotował swoje pierwsze i jedyne double-double sezonu, zdobywając 24 punkty i udzielając 11 asyst podczas zwycięstwa 106–102 nad Minnesota Timberwolves. W styczniu Mitchell osiągnął pięć razy wynik 30 punktów w jednym meczu, w tym trzy razy z rzędu, co przyniosło mu tytuł Zawodnika Tygodnia Konferencji Zachodniej za tydzień od 6 do 13 stycznia. 22 lutego Mitchell zrównał swój najlepszy wynik punktowy sezonu, zdobywając 38 punktów w przegranym meczu po podwójnym przedłużeniu 148–147 z Oklahoma City Thunder. 2 marca Mitchell zdobył rekordową w karierze liczbę 46 punktów podczas zwycięstwa 115–111 nad Milwaukee Bucks. Sześć dni później, Mitchell ponownie zanotował 38 punktów w przegranym meczu 114–104 z Memphis Grizzlies. 29 marca Mitchell zdobył 35 punktów podczas zwycięstwa 128–124 nad Washington Wizards. 9 kwietnia Mitchell zrównał swój rekord punktowy w karierze, zdobywając 46 punktów w ostatnim meczu sezonu zasadniczego, gdy Jazz pokonali Denver Nuggets 118–108.
Jazz zostali ponownie wyeliminowani w fazie play-off, tym razem w pierwszej rundzie, przez Houston Rockets, którzy wygrali serię pięcioma zwycięstwami.
Sezon 2019 - 2020: Pierwszy wybór do All-Star Game[edytuj | edytuj kod]
Mitchell rozpoczął sezon 2019–20 od fenomenalnego występu, zdobywając 32 punkty i rozdając 12 asyst podczas zwycięstwa 105–95 nad Oklahoma City Thunder 23 października 2019 roku. 16 stycznia 2020 roku Mitchell wyrównał swój rekord kariery, zdobywając 46 punktów w przegranym po dogrywce meczu 138–132 z Pelicans. 30 stycznia Mitchell został po raz pierwszy w karierze wybrany do udziału w NBA All-Star Game jako rezerwowy Konferencji Zachodniej.
11 marca 2020 roku Mitchell i jego kolega z drużyny Rudy Gobert przeszli pozytywny test na COVID-19, co spowodowało zawieszenie sezonu NBA. Liga została później wznowiona w bańce, cztery miesiące później, gdzie Jazz zdobyli szóste miejsce i zmierzyli się z Denver Nuggets w pierwszej rundzie. 17 sierpnia 2020 roku Mitchell zdobył aż 57 punktów w przegranym po dogrywce meczu 125–135 z Nuggets, co było trzecim wynikiem w historii play-off NBA. Sześć dni później zdobył 51 punktów, dołączając do Michaela Jordana i Allena Iversona jako jedyny zawodnicy, którzy zdobyli 50 lub więcej punktów dwukrotnie w serii play-off.
Podczas skróconego okresu między sezonem 2019 a 2020 roku Mitchell podpisał pięcioletnią rozszerzenie kontraktu z Jazz, które zapewnia mu co najmniej 163 miliony dolarów, z możliwością zdobycia maksymalnej kwoty wynoszącej 195 milionów dolarów w ramach zachęt.
Sezon 2020 - 2021: Najlepszy jak dotąd wynik[edytuj | edytuj kod]
23 lutego 2021 roku Mitchell został wybrany rezerwowym Zachodniej Konferencji na NBA All-Star Game 2021, co oznaczało jego drugi z rzędu udział w tej prestiżowej imprezie. Pomimo kontuzji kostki w połowie kwietnia przeciwko Indiana Pacers, która wykluczyła Mitchella z ostatnich szesnastu meczów sezonu zasadniczego, Jazz zakończyli sezon jako najlepszy zespół NBA i mieli przewagę boiskową przez całą fazę play-off po raz pierwszy od sezonu 1997–98.
Sezon 2021 - 2022: Ostatni sezon w Utah[edytuj | edytuj kod]
3 lutego 2022 roku Mitchell został wybrany rezerwowym Zachodniej Konferencji na NBA All-Star Game 2022. Pomimo jego wkładu w fazę play-off, Utah przegrało z Dallas w sześciu meczach, mimo że Mitchell zdobył 23 punkty, miał osiem zbiórek i dziewięć asyst w zaciętym meczu, który zakończył się wynikiem 98–96 na korzyść Dallas w Meczu 6. Po kolejnym niepowodzeniu w play-off Jazz zdecydowali się na wymianę zarówno Mitchella, jak i Goberta w okresie międzysezonowym.
Cleveland Cavaliers (2022 - teraz)[edytuj | edytuj kod]
Sezon 2022 - 2023: Nowe wyzwania, nowa rola[edytuj | edytuj kod]

1 września 2022 roku Mitchell został wymieniony do Cleveland Cavaliers w zamian za Lauri Markkanena, Collina Sextona, Ochaia Agbajiego, trzy pierwsze wybory pierwszej rundy oraz dwa pick swapy. Zadebiutował w sezonie regularnym 19 października, zdobywając 31 punktów i rozdając dziewięć asyst w przegranym meczu 108–105 z Toronto Raptors. 28 października Mitchell zdobył 41 punktów w zwycięskim meczu po dogrywce 132–123 z Boston Celtics. Jego kolega z drużyny, Caris LeVert, również miał 41 punktów. Ostatni raz Cavaliers mieli dwóch strzelców z przynajmniej 40 punktami w jednym meczu w Game 5 finałów NBA w 2016 roku, gdy LeBron James i Kyrie Irving oboje zdobyli po 41 punktów. W kolejnym meczu Mitchell zanotował rekord kariery z 12 asystami i zdobył 38 punktów podczas zwycięstwa 121–108 nad New York Knicks. 6 grudnia Mitchell zdobył 43 punkty, trafiając 17 z 27 rzutów z pola, w wygranym meczu 116–102 nad Los Angeles Lakers.
2 stycznia 2023 roku Mitchell zdobył 71 punktów, co było rekordem sezonu NBA, jego rekordem kariery oraz rekordem Cavaliers, a do tego zaliczył osiem zbiórek i 11 asyst w wygranym po dogrywce meczu 145–134 z Chicago Bulls. Był to najwyższy wynik zdobyty przez gracza NBA od czasu gry Kobe Bryanta z 81 punktami w 2006 roku. Mitchell stał się siódmym zawodnikiem w historii NBA, który zdobył 70 lub więcej punktów w jednym meczu, oraz pierwszym, który zrobił to z przynajmniej 10 asystami. 26 stycznia Mitchell został wybrany do udziału w NBA All-Star Game 2023 jako starter Konferencji Wschodniej, co oznaczało jego czwarty udział z rzędu i pierwszy jako starter. 31 marca Mitchell zdobył 42 punkty w przegranym meczu 130–116 przeciwko New York Knicks. W tym samym meczu pobił rekord LeBrona Jamesa pod względem liczby meczów z przynajmniej 40 punktami w sezonie, osiągając ich 11. 4 kwietnia Mitchell zdobył 43 punkty, co było jego czwartym z rzędu meczem z przynajmniej 40 punktami, prowadząc Cleveland Cavaliers do zwycięstwa 117–113 nad Orlando Magic. Stał się pierwszym graczem Cavaliers, który zdobył 40 lub więcej punktów w czterech kolejnych meczach. Jego występ zapewnił także drużynie czwarte miejsce w Konferencji Wschodniej oraz przewagę boiskową w pierwszej rundzie, co było pierwszym sezonem z przynajmniej 50 zwycięstwami Cavaliers od 1993 roku, gdy nie grali z LeBronem Jamesem w składzie.
15 kwietnia Mitchell, debiutując w play-offach Cavs, zdobył 38 punktów, pięć zbiórek, osiem asyst i trzy przechwyty w przegranym meczu 101–97 przeciwko New York Knicks. Jego 38 punktów to rekord drużyny pod względem zdobytych punktów w debiucie w play-off, a także dołączył do elitarnego grona graczy, którzy zdobyli więcej niż 30 punktów w 20 z pierwszych 40 meczów play-off od czasów Allena Iversona. W Meczu 2 pierwszej rundy play-off przeciwko New York Knicks, Mitchell zdobył rekord kariery w play-off z 13 asystami w wygranym meczu 107–90, doprowadzając serię do stanu 1–1. Cavaliers zostali jednak wyeliminowani po trzech kolejnych porażkach z Knicks, mimo że Mitchell zdobył 28 punktów, miał 7 zbiórek i 5 asyst w Meczu 5.
Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]
- NCAA
- Uczestnik turnieju NCAA (2017)
- Zaliczony do:
- I składu:
- konferencji Atlantic Coast (ACC – 2017)
- defensywnego ACC (2017)
- turnieju Battle 4 Atlantis (2017)
- I składu:
- NBA
- Zaliczony do I składu debiutantów NBA (2018)[1]
- Zwycięzca konkursu wsadów (2018)
- Wielokrotnie wybierany do udziału w meczu gwiazd NBA (2020[2], 2021[3], 2022[a], 2023[5])
- Uczestnik:
- Rising Stars Challenge (2018, 2019)[6]
- konkursu rzutów za 3 punkty (2021)[7]
- Debiutant miesiąca Konferencji Zachodniej (grudzień 2017, styczeń, luty 2018)
- Lider pod względem zdobytej ilości punktów wśród debiutantów (2018)
- Rekordzista w trafionych trójkach w sezonie debiutanckim (186)[8]
- W swoich siedmiu pierwszych meczach w fazie play-off zdobywał co najmniej 20 oczek. Ta sztuka udała się jeszcze tylko jednemu pierwszoroczniakowi w historii ligi, był nim Kareem Abdul-Jabbar
- W dwóch pierwszych spotkaniach fazy play-off zdobył łącznie 55 punktów poprawiając rekord Jordana o dwa punkty
- Rekordzista sezonu 2022 - 2023 pod względem rzuconych punktów (71)
Statystyki kariery[edytuj | edytuj kod]
Legenda | |||||
---|---|---|---|---|---|
M | Mecze | S5 | Pierwsza piątka | MPG | Minuty na mecz |
FG% | Celność rzutów z pola | 3P% | Celność rzutów „za 3” | FT% | Celność rzutów wolnych |
RPG | Zbiórki na mecz | APG | Asysty na mecz | SPG | Przechwyty na mecz |
BPG | Bloki na mecz | PPG | Punkty na mecz |
Collage (NCAA)[edytuj | edytuj kod]
Sezon | Drużyna | M | S5 | MPG | FG% | 3P% | FT% | RPG | APG | SPG | BPG | PPG |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
2015/16 | Louisville | 31 | 5 | 19,1 | 44,2% | 25,0% | 75,4% | 3,4 | 1,7 | 0,8 | 0,1 | 7,4 |
2016/17 | Louisville | 34 | 33 | 32,3 | 40,8% | 35,4% | 80,6% | 4,9 | 2,7 | 2,1 | 0,5 | 15,6 |
Razem | 65 | 38 | 26,0 | 41,8% | 32,9% | 78,8% | 4,1 | 2,2 | 1,5 | 0,3 | 11,7 |
Profesjonalna kariera (NBA)[edytuj | edytuj kod]
Sezon regularny[edytuj | edytuj kod]
Sezon | Drużyna | M | S5 | MPG | FG% | 3P% | FT% | RPG | APG | SPG | BPG | PPG |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
2017/18 | Utah | 79 | 71 | 33.4 | 43.7% | 34.0% | 80.5% | 3.7 | 3.7 | 1.5 | 0.3 | 20.5 |
2018/19 | Utah | 77 | 77 | 33.7 | 43.2% | 36.2% | 80.6% | 4.1 | 4.2 | 1.4 | 0.4 | 23.8 |
2019/20 | Utah | 69 | 69 | 34.3 | 44.9% | 36.6% | 86.3% | 4.4 | 4.3 | 1.0 | 0.2 | 24.0 |
2020/21 | Utah | 53 | 53 | 33.4 | 43.8% | 38.6% | 84.5% | 4.4 | 5.2 | 1.0 | 0.3 | 26.4 |
2021/22 | Utah | 67 | 67 | 33.8 | 44.8% | 35.5% | 85.3% | 4.2 | 5.3 | 1.5 | 0.2 | 25.9 |
2022/23 | Cleveland | 68 | 68 | 35.8 | 48.4% | 38.6% | 86.7% | 4.3 | 4.4 | 1.3 | 0.4 | 28.3 |
Razem | 413 | 405 | 34.1 | 44.8% | 36.5% | 83.9% | 4.2 | 4.5 | 1.3 | 0.3 | 24.6 |
Play-off[edytuj | edytuj kod]
Sezon | Drużyna | M | S5 | MPG | FG% | 3P% | FT% | RPG | APG | SPG | BPG | PPG |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
2018 | Utah | 11 | 11 | 37.4 | 42.0% | 31.3% | 90.7% | 5.9 | 4.2 | 1.5 | 0.4 | 24.4 |
2019 | Utah | 5 | 5 | 38.6 | 32.1% | 25.6% | 72.7% | 5.0 | 3.2 | 1.6 | 0.2 | 21.4 |
2020 | Utah | 7 | 7 | 37.7 | 52.9% | 51.6% | 94.8% | 5.0 | 4.9 | 1.0 | 0.3 | 36.3 |
2021 | Utah | 10 | 10 | 34.6 | 44.7% | 43.5% | 82.9% | 4.2 | 5.5 | 1.1 | 0.2 | 32.3 |
2022 | Utah | 6 | 6 | 38.2 | 39.8% | 20.8% | 88.1% | 4.3 | 5.7 | 0.7 | 0.5 | 25.5 |
2023 | Cleveland | 5 | 5 | 41.3 | 43.3% | 28.9% | 72.2% | 5.0 | 7.2 | 2.0 | 0.6 | 23.2 |
Razem | 44 | 44 | 37.5 | 43.1% | 35.9% | 85.6% | 5.0 | 5.0 | 1.3 | 0.3 | 27.8 |
Życie osobiste[edytuj | edytuj kod]
W sezonie 2017 - 2018 Mitchell pojawił się na okładce Slam i zagrał w filmie dokumentalnym zatytułowanym Rookie on the Rise. Dokument śledzi Mitchella podczas jego wyścigu o tytuł Debiutanta Roku NBA. Mitchell jest fanem drużyny New York Mets i często uczęszcza na mecze poza sezonem. Ojciec Mitchella, Donovan senior, pracuje dla Metsów od ponad dwudziestu lat.
W 2018 roku wypuścił na rynek swoją sygnowaną nazwiskiem linie butów marki marki Adidas - Don Issue 1. Buty były inspirowane postacią Spider-Mana.
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Donovan Mitchell, Ben Simmons lead 2017-18 NBA All-Rookie first team. nba.com. [dostęp 2018-07-01]. (ang.).
- ↑ 2020 NBA All-Star Game - Box Score. nba.com. [dostęp 2020-02-18]. (ang.).
- ↑ 2021 All-Star Roster. nba.com. [dostęp 2021-03-12]. (ang.).
- ↑ 2022 All-Star Roster. nba.com. [dostęp 2022-02-24]. (ang.).
- ↑ 2023 All-Star Draft & All-Star Game: Jayson Tatum sets scoring record as Team Giannis triumphs. nba.com. [dostęp 2023-02-20]. (ang.).
- ↑ Doncic, Simmons headline Mtn Dew Ice Rising Stars rosters. nba.com. [dostęp 2019-02-18]. (ang.).
- ↑ Donovan Mitchell Finishes Three-Point Contest Tied For Fourth. kslsports.com. [dostęp 2021-03-12]. (ang.).
- ↑ Utah Jazz guard Donovan Mitchell breaks rookie record for 3-pointers. nba.com. [dostęp 2018-04-10]. (ang.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Profil na nba.com (ang.)
- Profil na espn.com (ang.)
- Profil na draftexpress.com (ang.)
- Profil na nbadraft.net (ang.)