Przejdź do zawartości

Dostępność (niezawodność)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Dostępność (ang. availability), miara dostępności – jedna z podstawowych miar określenia stopnia odporności systemu. Pojęcie dostępności oznacza czas bezawaryjnego działania usługi w stosunku do całości czasu, w którym usługa ta powinna być klientom świadczona. Dostępność 90% znaczy więc, że na 100 jednostek czasu 90 przypadło na czas, w którym system działał bezawaryjnie. Pozostałe 10 jednostek to czas, w którym system był w stanie awarii bądź odzyskiwania pełnej funkcjonalności po niej.

Dostępność określana jest wzorem:

A = MTTF/(MTTF+MTTR)

W celu zwiększenia dostępności systemów stosuje się różne techniki SFT (ang. Software Fault Tolerance).

Klasy dostępności

[edytuj | edytuj kod]

Kiedy mowa o dostępności systemów informatycznych, korzysta się również z przyjętej klasyfikacji dostępności (ang. availability class):

Klasy dostępności systemów informatycznych
Typ systemu Czas niedostępności w roku Dostępność Klasa dostępności
Unmanaged 50000 min (34 d 17 h 20 min) 90% 1
Managed 5000 min (3 d 11 h 20 min) 99% 2
Well Managed 500 min (8 h 20 min) 99,9% 3
Fault Tolerant 50 min 99,99% 4
High-Availability 5 min 99,999% 5
Very-High-Availability 30 s 99,9999% 6
Ultra-Availability 3 s 99,99999% 7

Klasa dostępności w najprostszym ujęciu jest liczbą wiodących dziewiątek w procentowym wyrażeniu dostępności systemu. Skala ta jest więc skalą otwartą.

Obecnie popularni dostawcy usług sieciowych zapewniają dostępność swoich usług na poziomie 99%-99,9%, co pozwala na przypisanie im drugiej lub trzeciej klasy dostępności.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]