Drenaż francuski
Drenaż francuski – element odwadniający, gdzie woda jest odprowadzana przy użyciu rowu wypełnionego kruszywem, odizolowanego od otaczającego gruntu geowłókniną, przykrytego warstwą przepuszczalnego gruntu. Może być także wykorzystywany jako odwodnienie powierzchniowe.
Zaletą drenażu francuskiego w porównaniu z tradycyjnym drenażem rurowym jest duża powierzchnia styku drenu z otaczającym gruntem, co powoduje, że (na skutek mniejszej prędkości wody przenikającej do drenu) mniej mikrocząstek dostaje się do wnętrza, zmniejszając zamulenie drenu. Ze względu na duże rozmiary, łatwiejsze jest też odwadnianie gruntów słabo przepuszczalnych (większy promień odwodnienia).
Do wad zalicza się dość powolne działanie oraz często niewystarczającą pojemność retencyjną[1].
Materiały[edytuj | edytuj kod]
Drenaż francuski, przewidziany do długotrwałego działania musi być wykonany z odpowiednich materiałów. Użyte powinno być kruszywo naturalne, ze skał niereagujących z wodą, nienasiąkających. Uziarnienie kruszywa powinno wynosić co najmniej 8 mm, bez udziału frakcji 0-8 mm. Najkorzystniejsze jest użycie frakcji 16/63 mm. Gdy trzeba zapewnić szybki przepływ wody, używa się kruszywa o większej granulacji, nawet przekraczającej 63 mm. Geowłóknina powinna być nietkana, igłowana, o przepuszczalności odpowiedniej do danego drenu i odporna na starzenie. Okrycie kruszywa musi być szczelne, co uzyskuje się układając geowłókninę z odpowiednimi zakładami, a na wierzchu zszywając lub spinając[2].
Dreny francuskie odpowiednio wykonane z użyciem właściwych materiałów mają oczekiwany czas działania rzędu kilkudziesięciu lat[2].
Nazwa[edytuj | edytuj kod]
Nazwa prawdopodobnie powstała przez przekręcenie słowa trench (rów) na French (francuski)[3]. Istnieje również opinia, że nazwa pochodzi od nazwiska Henry Frencha, farmera, prawnika i sędziego ze stanu Massachusetts, który w 1859 roku napisał książkę pt. Drenaż rolniczy (Farm Drainage). Jeden z rozdziałów tej książki poświęcony jest temu zagadnieniu[4].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Ziemowit Suligowski: Alternatywa w kanalizacji deszczowej Francuski dren. Magazyn Instalatora, 2007-12. [dostęp 2014-12-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-07-31)].
- ↑ a b Jacek Ajdukiewicz: Drenaże francuskie – zasady konstrukcji, dobór geosyntetyków, możliwe zagrożenia dla projektanta. Przedsiębiorstwo Realizacyjne *INORA®. [dostęp 2014-12-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-12-19)].
- ↑ Katarzyna Taraszkiewicz: DRENAZ FRANCUSKI SZANSA NA SKUTECZNE ODWODNIENIE DROGI. Ekobudex. s. 1. [dostęp 2014-12-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-12-19)].
- ↑ Henry Flagg French: Farm drainage: The Principles, Processes, and Effects of Draining Land with Stones, Wood, Plows, and Open Ditches, and Especially with Tiles. The Project Gutenberg EBook of Farm drainage, by Henry Flagg French. [dostęp 2014-12-20].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Katarzyna Taraszkiewicz. Drenaż francuski szansą na skuteczne odwodnienie drogi. „Drogi Gminne i Powiatowe”, s. 46-49, 2012-03. Agencja Pracy Twórczej Sp. z o.o..
- Jacek Ajdukiewicz: Drenaże francuskie – zasady konstrukcji, dobór geosyntetyków, możliwe zagrożenia dla projektanta. Przedsiębiorstwo Realizacyjne *INORA®. [dostęp 2014-12-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-12-19)].
- Ziemowit Suligowski. Alternatywa w kanalizacji deszczowej Francuski dren. „Magazyn Instalatora”. 112, s. 46-47, 2007-12. Wydawnictwo "Technika Budowlana" Sp. z o.o..