Driakiew gołębia
|
||
 |
||
| Systematyka[1] | ||
| Domena | eukarionty | |
| Królestwo | rośliny | |
| Klad | rośliny naczyniowe | |
| Klad | rośliny nasienne | |
| Klasa | okrytonasienne | |
| Klad | klad astrowych | |
| Rząd | szczeciowce | |
| Rodzina | szczeciowate | |
| Rodzaj | driakiew | |
| Gatunek | driakiew gołębia | |
| Nazwa systematyczna | ||
| Scabiosa columbaria L. Sp. pl. 1:99. 1753 |
||
Driakiew gołębia (Scabiosa columbaria L.) – gatunek rośliny należący do rodziny szczeciowatych (Dipsacaceae). Rodzimy obszar występowania to Europa, Azja Zachodnia, Kaukaz, Turkmenistan oraz Afryka Północna (Algieria i Maroko)[2]. Rozprzestrzenił się też gdzieniegdzie poza tym obszarem[2].
Morfologia[edytuj]
- Łodyga
- Wzniesiona, rozgałęziona. Roślina ma wysokość do 1 m.
- Liście
- Najniższe liście łopatkowate, ząbkowane. Liście łodygowe, pierzaste, są podzielone na wąskie odcinki.
- Kwiaty
- Zebrane w szczytowe główki, na początku czerwone z czasem fioletowo-niebieskie. Osadzone pojedynczo na długich, owłosionych szypułach.
Biologia i ekologia[edytuj]
Bylina lub roślina dwuletnia. Występuje na niżu i pogórzu w zaroślach suchych, zboczach lub murawach. Kwitnie od lipca do października. Gatunek charakterystyczny dla klasy (Cl.) Festuco-Brometea, związku (All.) Koelerion albescentis (regionalnie) i zespołu (Ass.) Trifolio-Anthyllidetum[3].
Zastosowania[edytuj]
Jest uprawiana jako roślina ozdobna. Najlepiej rośnie na stanowisku słonecznym, na glebach przepuszczalnych o odczynie od obojętnego do lekko zasadowego[4]. Rozmnaża się przez wysiew nasion jesienią, przez podział wczesną wiosną lub przez sadzonki. Odmiana 'Butterflay Blue' ma kędzierzawe liście i lawendowoniebieskie kwiatostany.
Zagrożenia i ochrona[edytuj]
Umieszczona na polskiej czerwonej liście w kategorii NT (bliski zagrożenia)[5].
Przypisy
- ↑ Stevens P.F.: Angiosperm Phylogeny Website (ang.). 2001–. [dostęp 2010-04-29].
- ↑ a b Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-07-20].
- ↑ Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
- ↑ Geoff Burnie i inni: Botanica. Rośliny ogrodowe. Könemann, 2005. ISBN 3-8331-1916-0.
- ↑ Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.
