Droga gminna
Droga gminna (w skrócie DG) – jedna z czterech kategorii dróg publicznych w Polsce, stanowiąca własność właściwego samorządu gminnego.
Do dróg gminnych zalicza się drogi o znaczeniu lokalnym niezaliczone do innych kategorii (tj. dróg powiatowych, dróg wojewódzkich i dróg krajowych), stanowiące uzupełniającą sieć dróg służących miejscowym potrzebom, z wyłączeniem dróg wewnętrznych [definicja na podstawie art. 7 ustawy z dnia 20 marca 1985 roku o drogach publicznych (Dz.U. z 2020 r. poz. 470)]. Zaliczenie do kategorii dróg gminnych następuje w drodze uchwały rady gminy, po zasięgnięciu opinii właściwego terytorialnie zarządu powiatu, a ustalenie przebiegu dróg gminnych następuje w drodze uchwały rady gminy.
Zgodnie z ustawą z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym (Dz.U. z 2021 r. poz. 450) oraz rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 23 września 2003 r. w sprawie szczegółowych warunków zarządzania ruchem na drogach oraz wykonywania nadzoru nad tym zarządzaniem (Dz.U. z 2003 r. nr 177, poz. 1729), organem zarządzającym ruchem na drogach gminnych jest starosta, a organem sprawującym nadzór nad zarządzaniem ruchem – wojewoda, z wyjątkiem dróg położonych w granicach administracyjnych miast na prawach powiatu, gdzie zarządcą ruchu na wszystkich drogach publicznych, z wyjątkiem autostrad i dróg ekspresowych, jest prezydent miasta.
Drogom gminnym w Polsce nadaje się jedną z pięciu możliwych klas: GP, G, Z, L, lub D.
Każda droga gminna w Polsce posiada indywidualny numer ewidencyjny, składający się z sześciu cyfr i jednej litery, stanowiącej wyróżnik województwa, na terenie którego przebiega dana droga. Owe wyróżniki województw to:
- B – dla dróg gminnych, zlokalizowanych w granicach administracyjnych województwa podlaskiego
- C – dla dróg gminnych, zlokalizowanych w granicach administracyjnych województwa kujawsko-pomorskiego
- D – dla dróg gminnych, zlokalizowanych w granicach administracyjnych województwa dolnośląskiego
- E – dla dróg gminnych, zlokalizowanych w granicach administracyjnych województwa łódzkiego
- F – dla dróg gminnych, zlokalizowanych w granicach administracyjnych województwa lubuskiego
- G – dla dróg gminnych, zlokalizowanych w granicach administracyjnych województwa pomorskiego
- K – dla dróg gminnych, zlokalizowanych w granicach administracyjnych województwa małopolskiego
- L – dla dróg gminnych, zlokalizowanych w granicach administracyjnych województwa lubelskiego
- N – dla dróg gminnych, zlokalizowanych w granicach administracyjnych województwa warmińsko-mazurskiego
- O – dla dróg gminnych, zlokalizowanych w granicach administracyjnych województwa opolskiego
- P – dla dróg gminnych, zlokalizowanych w granicach administracyjnych województwa wielkopolskiego
- R – dla dróg gminnych, zlokalizowanych w granicach administracyjnych województwa podkarpackiego
- S – dla dróg gminnych, zlokalizowanych w granicach administracyjnych województwa śląskiego
- T – dla dróg gminnych, zlokalizowanych w granicach administracyjnych województwa świętokrzyskiego
- W – dla dróg gminnych, zlokalizowanych w granicach administracyjnych województwa mazowieckiego
- Z – dla dróg gminnych, zlokalizowanych w granicach administracyjnych województwa zachodniopomorskiego
Numery ewidencyjne dróg gminnych nie występują na oznakowaniu oraz mapach i atlasach drogowych.
Dopuszczalny nacisk na oś[edytuj | edytuj kod]
Do 13 marca 2021 roku, na podstawie ustawy o drogach publicznych, na drogach gminnych dozwolony jest ruch pojazdów o nacisku na pojedynczą oś napędową do 8 ton[1].
Od 13 marca 2021 r., na mocy ustawy z 18 grudnia 2020 r., na wszystkich drogach tej kategorii mogą poruszać się pojazdy o nacisku pojedynczej osi do 11,5 tony, z wyłączeniem fragmentów objętych zakazem wjazdu dla samochodów o nacisku na pojedynczą oś przekraczającą 10 lub 8 ton[2], oznaczonych znakiem zakazu B-19 oraz odcinków o nawierzchni innej niż utwardzona[2].
Statystyka[edytuj | edytuj kod]
Według stanu na dzień 31 grudnia 2015 w Polsce istniało 246 142,7 km dróg gminnych, z czego 127 857,6 km stanowiły drogi o nawierzchni twardej, a 118 285,1 km – drogi gruntowe[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑
Art. 41. 1. Po drogach publicznych dopuszcza się ruch pojazdów o dopuszczalnym nacisku pojedynczej osi napędowej
do 11,5 t, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.
2. Minister właściwy do spraw transportu ustala, w drodze rozporządzenia, wykaz:
1) dróg krajowych oraz dróg wojewódzkich, po których mogą poruszać się pojazdy o dopuszczalnym nacisku pojedynczej osi do 10 t,
2) dróg krajowych, po których mogą poruszać się pojazdy o dopuszczalnym nacisku pojedynczej osi do 8 t
– mając na uwadze potrzebę ochrony dróg oraz zapewnienia ruchu tranzytowego.
3. Drogi wojewódzkie inne niż drogi określone na podstawie ust. 2 pkt 1, drogi powiatowe oraz drogi gminne stanowią
sieć dróg, po których mogą poruszać się pojazdy o dopuszczalnym nacisku pojedynczej osi do 8 t.Ustawa o drogach publicznych (Dz.U. z 2020 r. poz. 470) - ↑ a b Ustawa z dnia 18 grudnia 2020 r. o zmianie ustawy o drogach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2021 r. poz. 54)
- ↑ Transport – wyniki działalności w 2016 r./Transport – Activity Results in 2016 (pol. • ang.). Główny Urząd Statystyczny, 2016. s. 133. [dostęp 2018-02-28]. ISSN 1506-7998.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Opis organów zarządzających drogami (pol.). [dostęp 2018-02-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-12)].
- Opis organów zarządzających ruchem (pol.). [dostęp 2018-02-28].