Droga wojewódzka nr 387

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
DW387
Długość

35 km

Województwa

dolnośląskie

Zdjęcie
Pomiędzy Ścinawką Średnią, a Górną
Pomiędzy Ścinawką Średnią, a Górną
Widok drogi w Karłowie
Droga wojewódzka nr 387 w Kotlinie Kłodzkiej

Droga wojewódzka nr 387 (DW387) – droga wojewódzka o długości 36 km łącząca DW385 w Ścinawce Górnej z DK8 w Kudowie-Zdroju.

Przebieg i opis[edytuj | edytuj kod]

Droga o szczególnych walorach widokowych z wieloma zakrętami prowadząca przez szczytowe partie Gór Stołowych (biegnie obok Szczelińca Wielkiego)[1]. Po opuszczeniu Radkowa szosa wspina się wzdłuż filarów skalnych Radkowskich Skał i mijając kamieniołom zawraca na Stroczym Zakręcie do Karłowa[1]. Tutaj znajduje się jej jedyny odsłonięty odcinek, niebiegnący świerkowymi i świerkowo-sosnowymi z domieszką buka lasami regla dolnego[1]. Następnie prowadzi przez leżący u podnóża Szczelińca Wielkiego Karłów, po czym prowadzi w pobliżu Fortu Karola i na koniec niewielkim podjazdem osiąga Lisią Przełęcz[1]. Dalej zjazd z licznymi zakrętami i serpentynami doprowadza ją do Kudowy[1].

Jej budowę rozpoczęto po wojnie prusko-austriackiej w roku 1867, a skończono w 1870 roku[1]. Wtedy też utraciły znaczenie starsze drogi, takie jak Praski Trakt i Kręgielny Trakt[1].

Droga Stu Zakrętów[edytuj | edytuj kod]

Jej fragment łączący Radków przez Karłów i Lisią Przełęcz (tu najwyższy punkt, 789 m n.p.m.) z Kudową-Zdrojem zwany jest Drogą Stu Zakrętów lub Szosą Stu Zakrętów (niem. Heuscheuerstraße)[1]. Droga w niektórych miejscach jest wąska i przepaścista, zimą może być nieprzejezdna (jest odśnieżana lecz intensywne opady mogą uniemożliwić przejazd)[1]. Szosa pokonuje deniwelację ponad 400 metrów przy długości około 23 kilometrów[1].

23 lutego 2023 z powodu osuwiska droga w trybie awaryjnym została zamknięta. Po remoncie otwarto ją dopiero 20 lutego 2024[2].

Miejscowości leżące przy trasie DW387[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h i j Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 13: Góry Stołowe. Warszawa-Kraków: Wydawnictwo PTTK „KRAJ”, 1992, s. 242, 245. ISBN 83-7005-301-7.
  2. Droga Stu Zakrętów znów przejezdna

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]