Drogomyśl
| Drogomyśl | |||
|
|||
 Centrum Drogomyśla |
|||
| Państwo |  Polska |
||
| Województwo | śląskie | ||
| Powiat |  cieszyński |
||
| Gmina | Strumień | ||
| Liczba ludności (2010) | 2109 | ||
| Strefa numeracyjna | (+48) 33 | ||
| Kod pocztowy | 43-424 | ||
| Tablice rejestracyjne | SCI | ||
| SIMC | 0068073 | ||
Położenie wsi |
|||
|
Położenie na mapie województwa śląskiego
  Drogomyśl
|
|||
|
Położenie na mapie Polski
 Drogomyśl
|
|||
 49°52′09,53″N 18°45′24,13″E/49,869314 18,756703 |
|||
Drogomyśl (czes. Drahomyšl, niem. Drahomischl) – wieś sołecka w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie cieszyńskim, w gminie Strumień, 4 km na południe od Strumienia nad rzekami Wisłą i Knajką (w zachodniej części sołectwa). Wieś leży w historycznych granicach regionu Śląska Cieszyńskiego, geograficznie zaś leży w regionie Dolina Górnej Wisły, będącej częścią Kotliny Oświęcimskiej.[1] Powierzchnia sołectwa wynosi 1466 ha (14,66 km²)[2], a liczba ludności 2109, co daje gęstość zaludnienia równą 143,9 os./km².
Spis treści
Historia[edytuj | edytuj kod]
Po raz pierwszy wzmiankowana w 1452 roku[3] jako Drogomissl[4]. Politycznie wieś znajdowała się wówczas w granicach księstwa cieszyńskiego, będącego od 1327 lennem Królestwa Czech, a od 1526 roku w wyniku objęcia tronu czeskiego przez Habsburgów wraz z regionem aż do 1918 roku w monarchii Habsburgów (potocznie Austrii).
W okresie reformacji znaczna część mieszkańców przeszła na luteranizm. Na początku XVII wieku była w posiadaniu rodziny Czelów z Czechowic a od 1619 roku do rodu Bludowskich poprzez małżeństwo Fryderyka Bludowskiego z Katarzyny Czelo. Dobra te w 1737 Gottlieba Agnet, ich prawnuczka, sprzedała Christianowi Kalischowi[5]. W 1788 postawiono tu kościół ewangelicki, ufundowany przez Fryderyka Kalischa.
Według austriackiego spisu ludności z 1900 w 165 budynkach w Drogomyślu (w tym 26 w Knaju) na obszarze 1466 hektarów mieszkało 1207 osób (w tym 220 w Knaju), co dawało gęstość zaludnienia równą 97,3 os./km². z tego 565 (39,6%) mieszkańców było katolikami, 846 (59,3%) ewangelikami a 16 (1,1%) wyznawcami judaizmu, 1374 (96,3%) było polsko- a 46 (3,2%) niemieckojęzycznymi[6]. Do 1910 roku liczba mieszkańców wzrosła do 1285, z czego 461 (35,9%) było katolikami, 807 (62,8%) ewangelikami a 17 (1,3%) żydami, 1108 (87%) było polsko- a 165 (13%) niemieckojęzycznymi[7].
Po I wojnie światowej miejscowość znalazła się w granicach Polski.
W 1969 wzniesiono kościół parafialny pw. MB Częstochowskiej według projektu S. Kwaśniewicza.
W latach 1975-1998 miejscowość położona była w województwie bielskim.
Zabytki i pomnik przyrody[edytuj | edytuj kod]
Według Narodowego Instytutu Dziedzictwa, w miejscowości znajdują się następujące obiekty zabytkowe[8]:
- Kościół ewangelicki, pochodzący z lat 1788-97. Nad wejściem tablica fundacyjna;
- Zespół pałacowy (pałac z poł. XVIII wieku, budynek gospodarczy z 1 poł. XIX wieku i park z XVII/XIX w.)
- dawny zajazd z 2 poł. XVIII wieku
- Pomnik przyrody – wiąz szypułkowy[9]
Religia[edytuj | edytuj kod]
Na terenie wsi działalność religijną prowadzą następujące Kościoły i związki wyznaniowe:
- Kościół Ewangelicko-Augsburski (parafia Ewangelicko-Augsburska w Drogomyślu)
- Kościół Rzymskokatolicki (parafia Matki Bożej Częstochowskiej)
- Dwa Chrześcijańskie Zbory Świadków Jehowy Drogomyśl-Południe i Drogomyśl-Północ[10]
Szkoły[edytuj | edytuj kod]
- Przedszkole
- Zespół Szkół w Drogomyślu:
- Szkoła Podstawowa im. Władysława Broniewskiego
- Gimnazjum
Ośrodki sportowe[edytuj | edytuj kod]
- LKS Błyskawica Drogomyśl, założony w 1947 roku. Sekcje piłki nożnej na poziomie seniorskim i młodzieżowym.
- Boiska sportowo-rekreacyjne przy ulicy Wiejskiej 85.
Urodzeni w Drogomyślu[edytuj | edytuj kod]
Komunikacja i transport[edytuj | edytuj kod]
- Drogi. Przez miejscowość przechodzi droga krajowa 81.
- Kolej. Przez wieś przebiega linia kolejowa 93 Zebrzydowice – Czechowice-Dziedzice, znajduje się tu przystanek kolejowy.
- Autobusy. Linia PKS Chybie – Cieszyn, oraz linia firmy Transkom Strumień – Skoczów.
Galeria[edytuj | edytuj kod]
-
Kościół Ewangelicko-Augsburski w Drogomyślu
-
Zespół dworsko-pałacowy
-
Rzeka Wisła
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
- Knaj – przysiółek Drogomyśla
Przypisy
- ↑ Marcin Żerański: Śląsk Cieszyński. Od Bielska-Białej do Ostrawy. Cieszyn: Pracownia na pastwiskach, 2012, s. 85. ISBN 9788393310937.
- ↑ Portal Miasta i Gminy Strumień: Drogomyśl. 2014-08-21. [dostęp 2010-09-13].
- ↑ Śląsk Cieszyński w średniowieczu (do 1528). Idzi Panic (redakcja). Cieszyn: Starostwo Powiatowe w Cieszynie, 2010, s. 309. ISBN 978-83-926929-3-5.
- ↑ Robert Mrózek: Nazwy miejscowe dawnego Śląska Cieszyńskiego. Katowice: Uniwersytet Śląski w Katowicach, 1984, s. 62. ISBN 82-00-00622-2.
- ↑ Janusz Spyra. Szlachecka rodzina Bludowskich z Dolnych Bludowic herbu Kozioł i zabytki sztuki z nią związane. „Familia Silesiae”. 1, s. 14-26, 1997. Cieszyn (pol.).
- ↑ Gemeindelexikon der im Reichsrate vertretenen Königreiche und Länder, bearbeitet auf Grund der Ergebnisse der Volkszählung vom 31. Dezember 1900, XI. Schlesien. Wien: 1906. (niem.)
- ↑ Ludwig Patryn (ed): Die Ergebnisse der Volkszählung vom 31. Dezember 1910 in Schlesien. Troppau: 1912. (niem.)
- ↑ http://www.nid.pl/pl/Informacje_ogolne/Zabytki_w_Polsce/rejestr-zabytkow/zestawienia-zabytkow-nieruchomych/SLS-rej.pdf
- ↑ Wykaz pomników przyrody na terenie Śląska Cieszyńskiego. W: Henryk Mróz: Śląsk Cieszyński, Środowisko naturalne. Cieszyn: Macierz Ziemi Cieszyńskiej, 1997, s. 71. ISBN 83-903589-9-9.
- ↑ Dane według raportów wyszukiwarki zborów (www.jw.org) z 22 maja 2014.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jan Jerzy Szeruda: Historia Drogomyśla w aspekcie przemian reformacyjnych. Mnich: Macierz Ziemi Cieszyńskiej, 2006.
|
|||||||||||
