Drogomyśl
| ||||
| ||||
 Centrum Drogomyśla | ||||
| Państwo |  Polska
| |||
| Województwo |  śląskie
| |||
| Powiat | cieszyński | |||
| Gmina | Strumień | |||
| Liczba ludności (2010) | 2109 | |||
| Strefa numeracyjna | 33 | |||
| Kod pocztowy | 43-424[1] | |||
| Tablice rejestracyjne | SCI | |||
| SIMC | 0068073 | |||
Położenie na mapie gminy Strumień   Drogomyśl | ||||
Położenie na mapie Polski  Drogomyśl | ||||
Położenie na mapie województwa śląskiego  Drogomyśl | ||||
Położenie na mapie powiatu cieszyńskiego  Drogomyśl | ||||
 49°52′09,53″N 18°45′24,13″E/49,869314 18,756703
| ||||
Drogomyśl (cz. Drahomyšl, niem. Drahomischl) – wieś sołecka w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie cieszyńskim, w gminie Strumień.
Geografia[edytuj | edytuj kod]
Miejscowość położona jest 4 km na południe od Strumienia, 20 km na zachód od Bielska-Białej i 50 km na południe od Katowic. Większa część wsi leży na prawym brzegu Wisły, na lewym brzegu i nad Knajką leżą dawna wieś Knaj i przysiółek Baranowice. Wieś leży w historycznych granicach regionu Śląska Cieszyńskiego, geograficznie zaś regionie Dolina Górnej Wisły, będącej częścią Kotliny Oświęcimskiej[2]. Powierzchnia sołectwa wynosi 1466 ha (14,66 km²)[3], a liczba ludności 2109, co daje gęstość zaludnienia równą 143,9 os./km².
Części wsi[edytuj | edytuj kod]
| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
|---|---|---|
| 0068080 | Baranowice | część wsi |
| 0068096 | Chylińskie | część wsi |
| 0068104 | Dębina | część wsi |
| 0068110 | Knaj | przysiółek |
| 0068127 | Kradziejów | część wsi |
| 0068133 | Oblaski | część wsi |
| 0068140 | Podbór | część wsi |
| 0068156 | Szpital | część wsi |
| 0068162 | Witkowskie | część wsi |
Historia[edytuj | edytuj kod]
Po raz pierwszy wzmiankowana w 1452 roku[6] jako Drogomissl[7]. Jest to nazwa dzierżawcza od domniemanego pierwszego właściciela, Drogomysła. Politycznie wieś znajdowała się wówczas w granicach księstwa cieszyńskiego, będącego od 1327 lennem Królestwa Czech, a od 1526 roku w wyniku objęcia tronu czeskiego przez Habsburgów wraz z regionem aż do 1918 roku w monarchii Habsburgów (potocznie Austrii).
W okresie reformacji znaczna część mieszkańców przeszła na luteranizm. Na początku XVII wieku była w posiadaniu rodziny Czelów z Czechowic a od 1619 roku do rodu Bludowskich poprzez małżeństwo Fryderyka Bludowskiego z Katarzyny Czelo. Dobra te w 1737 Gottlieba Agnet, ich prawnuczka, sprzedała Christianowi Kalischowi[8]. W 1788 postawiono tu kościół ewangelicki, ufundowany przez Fryderyka Kalischa.
Po zniesieniu poddaństwa miejscowość ustanowiła gminę, która objęła również wieś Knaj, w powiecie sądowym Strumień powiatu politycznego Bielsko na Śląsku Austriackim. Według austriackiego spisu ludności z 1900 w 165 budynkach w Drogomyślu (w tym 26 w Knaju) na obszarze 1466 hektarów mieszkało 1207 osób (w tym 220 w Knaju), co dawało gęstość zaludnienia równą 97,3 os./km². z tego 565 (39,6%) mieszkańców było katolikami, 846 (59,3%) ewangelikami a 16 (1,1%) wyznawcami judaizmu, 1374 (96,3%) było polsko- a 46 (3,2%) niemieckojęzycznymi[9]. Do 1910 roku liczba mieszkańców wzrosła do 1285, z czego 461 (35,9%) było katolikami, 807 (62,8%) ewangelikami a 17 (1,3%) żydami, 1108 (87%) było polsko- a 165 (13%) niemieckojęzycznymi[10].
Po zakończeniu I wojny światowej region stał się punktem sporu pomiędzy Polską i Czechosłowacją. W 1918 roku na bazie Straży Obywatelskiej miejscowi Polacy utworzyli lokalny oddział Milicji Polskiej Śląska Cieszyńskiego, który podlegał organizacyjnie 13 kompanii w Strumieniu[11]. Pod koniec wojny polsko-czechosłowackiej wojska czechosłowackie zdobyły lewobrzeżne części wsi Knaj i Baranowice. W ramach bitwy pod Skoczowem trwały zacięte walki o zdobycie mostu kolejowego w Drogomyślu, będący na najkrótszej trasie z Cieszyna do Dziedzic. 30 stycznia stacjonujący w Chybiu pociąg pancerny Hallerczyk brał udział w ostrzelaniu wojsk czechosłowackich w Drogomyślu i Pruchnej. W południe stacjonował na miejscowym przystanku[12]. Po wojnie miejscowość znalazła się w granicach Polski, zmieniając przynależność z powiatu bielskiego do cieszyńskiego, w autonomicznym województwie śląskim.
W 1969 wzniesiono kościół parafialny pw. MB Częstochowskiej według projektu S. Kwaśniewicza.
W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie bielskim.
Zabytki i pomnik przyrody[edytuj | edytuj kod]
Według Narodowego Instytutu Dziedzictwa, w miejscowości znajdują się następujące obiekty zabytkowe[13]:
- Kościół ewangelicki, pochodzący z lat 1788–1797. Nad wejściem tablica fundacyjna;
- Zespół pałacowy (pałac z połowy XVIII wieku, budynek gospodarczy z pierwszej połowy XIX wieku i park z XVII/XIX w.)
- dawny zajazd z drugiej połowy XVIII wieku
- Pomnik przyrody – wiąz szypułkowy[14]
Wspólnoty wyznaniowe[edytuj | edytuj kod]
Na terenie wsi działalność religijną prowadzą następujące Kościoły i związki wyznaniowe:
Szkoły i ośrodki sportowe[edytuj | edytuj kod]
- Przedszkole
- Zespół Szkół w Drogomyślu:
- Szkoła Podstawowa im. Władysława Broniewskiego
- Gimnazjum
Działalność sportową we wsi prowadzi LKS Błyskawica Drogomyśl, założony w 1947 roku. Prowadzi sekcje piłki nożnej na poziomie seniorskim i młodzieżowym. W miejscowości znajdują się boiska sportowo-rekreacyjne przy ulicy Wiejskiej 85.
Urodzeni w Drogomyślu[edytuj | edytuj kod]
- Jerzy Badura (1845–1911) – pastor w Międzyborzu, działacz polonijny, obrońca polskości na Śląsku,
- Jan Broda – nauczyciel, folklorysta, publicysta i historyk,
- Jan Kowalczyk (1941–2020) – jeździec, mistrz olimpijski z 1980 roku,
- Ferdynand Matysik – aktor,
- Gustaw Sztyper (1924–2011) – działacz sportowy, założyciel LZS „Błyskawica” Drogomyśl.
Komunikacja i transport[edytuj | edytuj kod]
- Drogi. Przez miejscowość przechodzi droga krajowa 81.
- Kolej. Przez wieś przebiega linia kolejowa 93 Zebrzydowice – Czechowice-Dziedzice, znajduje się tu przystanek kolejowy.
- Autobusy. Linia PKS Chybie – Cieszyn, oraz linia firmy Transkom Strumień – Skoczów.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych poprzez wyszukiwarkę. Poczta Polska S.A., styczeń 2013. [dostęp 2015-03-26].
- ↑ Marcin Żerański: Śląsk Cieszyński. Od Bielska-Białej do Ostrawy. Cieszyn: Pracownia na pastwiskach, 2012, s. 85. ISBN 978-83-933109-3-7.
- ↑ Portal Miasta i Gminy Strumień: Drogomyśl. strumien.com, 2014-08-21. [dostęp 2010-09-13].
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 18.11.2015].
- ↑ Śląsk Cieszyński w średniowieczu (do 1528). Idzi Panic (redakcja). Cieszyn: Starostwo Powiatowe w Cieszynie, 2010, s. 309. ISBN 978-83-926929-3-5.
- ↑ Robert Mrózek: Nazwy miejscowe dawnego Śląska Cieszyńskiego. Katowice: Uniwersytet Śląski w Katowicach, 1984, s. 62. ISBN 82-00-00622-2.
- ↑ Janusz Spyra, Szlachecka rodzina Bludowskich z Dolnych Bludowic herbu Kozioł i zabytki sztuki z nią związane, „Familia Silesiae”, 1, Cieszyn 1997, s. 14-26, ISBN 83-88204-00-9.???
- ↑ Gemeindelexikon der im Reichsrate vertretenen Königreiche und Länder, bearbeitet auf Grund der Ergebnisse der Volkszählung vom 31. Dezember 1900, XI. Schlesien. Wien: 1906. (niem.)
- ↑ Ludwig Patryn (ed): Die Ergebnisse der Volkszählung vom 31. Dezember 1910 in Schlesien. Troppau: 1912. (niem.)
- ↑ Jerzy Szczurek 1933 ↓, s. 32-37.
- ↑ Wojciech Kiełkowski: Chybie – dzieje gminy od czasów najdawniejszych do współczesności. Chybie: 2009, s. 264-265. ISBN 978-83-910611-5-2.
- ↑ https://www.nid.pl/pl/Informacje_ogolne/Zabytki_w_Polsce/rejestr-zabytkow/zestawienia-zabytkow-nieruchomych/SLS-rej.pdf
- ↑ Wykaz pomników przyrody na terenie Śląska Cieszyńskiego. W: Henryk Mróz: Śląsk Cieszyński, Środowisko naturalne. Cieszyn: Macierz Ziemi Cieszyńskiej, 1997, s. 71. ISBN 83-903589-9-9.
- ↑ Dane według wyszukiwarki zborów, na oficjalnej stronie Świadków Jehowy jw.org [dostęp 2018-10-09].
- ↑ Michał Mitoraj: Świadkowie Jehowy w Drogomyślu budują swoją świątynię. tvs.pl, 27 kwietnia 2013. [dostęp 2017-03-30].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jan Jerzy Szeruda: Historia Drogomyśla w aspekcie przemian reformacyjnych. Mnich: Macierz Ziemi Cieszyńskiej, 2006.
- Jerzy Szczurek: Z wielkich dni Śląska Cieszyńskiego. O milicjach ludowych w latach 1918-1920. Cieszyn: Nakładem Grupy Związku Powstańców Śląskich w Cieszynie, 1933.Sprawdź autora:1.
| |||||||||||
